‘Wat kan de reiger lang stilstaan, hè’, merk ik op als ik een man passeer. Hij kijkt vanaf de dijk naar een reiger in een tuin. Op een afstand lijkt de reiger van metaal. Het heeft zijn vleugels in een vreemde stand. Mijn opmerking is dus vooral grappig bedoeld.

‘Ja’, is het enige dat de man zegt, terwijl hij naar zijn mobiel kijkt. Dan vliegt de reiger op. Het blijkt niet van metaal. Even verderop in dezelfde tuin landt het weer.

‘Oh, het is een echte’, reageer ik met enige verbazing. Ter verduidelijking van mijn eerder opmerking, vervolg ik met ‘ik dacht dat het van metaal was’.

De man glimlacht en ik blijf staan. Samen kijken we naar de reiger. Die staat alweer met zijn vleugels in de wat vreemde stand, wellicht ter verkoeling.

De reiger

‘Dit is een fraai exemplaar’, zegt de man, ‘de meest voorkomende reiger in Nederland is de blauwe reiger, maar dit is een purperreiger. Dat is een bedreigde soort. Deze komt hier vaker. Ik heb hem geringd’.

‘Geringd?’

Voor de man kan reageren zeg ik ‘ik weet wat ringen van vogels is. Ik wist niet dat ze reigers ook ringen’.

‘Ze doen dat inderdaad. Maar deze heb ik zelf geringd’, zegt de man. ‘Kom maar eens mee, als je het leuk vindt’.

Ik loop met hem mee. De man blijkt te wonen in het huis bij de tuin. ‘Even de voeten vegen’, zegt de man bij de voordeur, ‘anders krijg ik problemen met mijn vrouw’. Hij heeft het nog niet gezegd of een vrouw opent de deur. Na wat beleefdheden en overige verbale uitwisseling zegt de man me hem te volgen. We gaan naar boven.

Het huis heeft een indeling zoals de meeste huizen in Nederland. Beneden woonkamer, keuken en toilet. Boven drie slaapkamers en een badkamer. Een van de slaapkamers gebruikt de man als hobbykamer. Er staan drie monitoren in een halve cirkel opgesteld rond een toetsenbord.

Filmbeelden

‘Kijk’, zegt de man wijzend op een monitor. Ik zie de tuin vanuit kikvorsperspectief, het beeld scheert over het gras.

‘Je hebt een camera in je tuin’, merk ik op.

De man lacht. ‘Nog wel’, zegt hij. Dan pakt hij zijn telefoon. ‘Blijf kijken!’, commandeert de man.

‘Ok’, zeg ik, enigszins geschrokken van zijn straffe toon. Dan zie ik het beeld veranderen. Het beweegt schokkerig en wordt geleidelijk weer strak en scherp. Het lijkt alsof er een film wordt afgespeeld boven de wijk. Ik begrijp wat er aan de hand is.

‘Niet alleen geringd, ook een videocamera aangebracht’, zeg ik.

‘Ja, mooi hè. Daar kan geen drone tegenop. Ik kan ze natuurlijk niet besturen, maar het random beeld is daardoor des te verrassender’.

‘Zei je ze?’.

Nog meer filmbeelden

‘Klopt. Ga eens opzij’. De man neemt plaats achter zijn toetsenbord. Even later zie ik op een van de schermen een overzicht van zestien beeldjes. Sommige beelden bewegen, anderen tonen een stilstaand beeld.

‘Ik heb er 32 geringd’, zegt de man, ‘allemaal blauwe reigers, behalve de reiger die je in mijn tuin zag. Die komt ook altijd terug. De meeste hebben GPS. Sommige hebben een cameraatje met geheugenkaart, bij andere ben ik aan het experimenteren met andere opnamemogelijkheden’.

‘Bijzonder’, zeg ik en de vraag of het is toegestaan houd ik voor mezelf.

‘Ik kan de reigers een stroomstootje geven, als ze niet te ver hier vandaan zijn. Dat deed ik zojuist bij de reiger in de tuin. Daardoor vloog hij op’.

‘Leg je het beeld vast?’, vraag ik.

‘Ja. Maar van de meeste komt het voorlopig nog van het geheugenkaartje. Daar moet ik via de GPS achteraan als ze weer in de buurt zijn. Ik zal je wat laten zien’. Na enkele muisklikken en tikken op het toetsenbord wordt een filmpje van een landschap vertoond. Het is van bovenaf opgenomen. Het lijkt wel alsof ik naar Nederland van Boven sta te kijken.

‘Prachtig hè. Dit is wel een van de mooiere hoor. Geweldig toch’. De man kijkt verrukt naar het beeld.

‘Ja het is heel bijzonder. Hoe ben je er zo op gekomen dit te doen’.

De kat

De man kijkt me aan met een blik alsof hij me nog eens inschat. ‘Ik zal je de korte versie vertellen. Ik ben altijd met video, het audiovisuele en dergelijke bezig geweest. We hebben een kat en op een avond merkt mijn vrouw op “waar zou zo’n kat toch de hele dag uithangen”. Nou de rest kun je wel raden’.

‘Dat zullen ook wel bijzondere beelden zijn geworden’

De man staat op en sluit de deur. Hij loopt terug naar zijn bureaustoel en begint weer op zijn toetsenbord te tikken. Even later verschijnt er een nieuwe beeld. De linkerkant van het beeld is wat onscherp, maar door de haartjes is duidelijk dat de camera aan een kat is vastgemaakt. De rechterkant toont de wereld op kathoogte.

We zien de kat in een tuin lopen. Dan loopt het naar een deur met een kattenluikje. In een volgende scène loopt de kat in een woonkamer en daarna springt het op een keukenblad.

‘Ik heb de beelden gemonteerd, anders werd het te lang’, verduidelijkt de man.

We zien de kat een trap oplopen. Voor ons bevindt zich een gang met een deur die op een kier staat. In de kamer brandt licht. De kat loopt er naar toe. Met zijn kop drukt de kat de kamerdeur verder open. Het beeld schokt daarbij even, maar een vrouwenstem is duidelijk hoorbaar, “oh, het is de kat van de buren maar”. Dan loopt de kat verder en zien we een man en een vrouw op bed liggen.

De man drukt op de Enter-toets en het beeld staat stil. ‘De rest laat ik aan je eigen fantasie’, zegt hij lachend, ‘maar zo is het dus begonnen, met de kat’.

Meer berichten over vogels? Lees bijvoorbeeld waar ‘dode vogels blijven‘ of ‘zoute of vogelpindakaas‘