‘Kijk Tony Chocolonely bij de wereldwinkel’, zeg ik verbaasd tegen een kantoorgenoot. We lopen tijdens onze lunchwandeling in Maarssen langs de wereldwinkel. Er staat een groot bord buiten van het chocolademerk. Het zegt hem niets. Wat moet dat grote bord daar, denk ik, maar mijn aandacht glijdt alweer snel naar iets anders.

Tony Chocolonely

Zoals gewoonlijk krijg ik vrij snel meer inzicht in mijn verwondering. De volgende dag heb ik met vrienden afgesproken. Ik ben iets te vroeg. ‘Ik wil nog even de glazen bijzettafels afnemen’, zegt Lianne, de gastvrouw, terwijl ze me een kop koffie aanreikt, ‘we hebben chocolade in plaats van koekjes of gebak. Tony Chocolonely’.

‘Tony Chocolonely’, herhaal ik, terwijl ik het beeld van de middagwandeling in mijn geestesoog zie zweven.

Limited Edition

‘Ja, het is de limited edition van Tony Chocolonely’, zegt ze alsof zee en verklaring moet afleggen. Ik kijk haar, terwijl ik hoop dat een pokerface werkt. ‘De limited edition’, herhaalt ze met een intonatie die ik niet kan duiden. Had ik het moeten herkennen of ervan moeten weten. Of moet ik juichend door de kamer rennen vanwege de bijzonderheid van deze traktatie.

Ik blijf rustig zitten en pak een van de drie soorten brokken. ‘Wit is met wortel en walnoten, melk is met cola en puur is met gember en citroen’, vertelt Lianne. Als ze het schaaltje draait zie ik dat ze een deel van de verpakking in de presentatie haar heeft verwerkt. ‘John heeft ze met een beiteltje in stukjes geslagen’, gaat ze verder.

Ik pak een stukje witte chocolade van het schaaltje. ‘John heeft ze met een beiteltje in stukjes gehakt. Dat was best nog wel wat werk. Maar hij vond het leuk’.

De wereldwinkel

Ik zie Tony Chocololeny en de wereldwinkel weer voor me. ‘Het is bijzonder’, zeg ik de chocolade door slinkend. ‘Ik zag gisteren een groot bord bij de wereldwinkel met Tony Chocolonely’.

Terwijl ik een stukje puur van het schaaltje pak vertelt Lianne de geschiedenis van de chocolade. Teun van de Keuken, die ook wel Tony wordt genoemd, is er mee begonnen. Hij is journalist van een televisieprogramma over allerlei producten. De chocolade wordt alleen in de wereldwinkel verkocht, maar langzaamaan ook bij andere zaken.

‘Ik heb het een paar jaar geleden weleens gekocht bij Organic in de Cornelis Schuytstraat’, zeg ik. Lianne kijkt me aan met een vragende blik. ‘Ja, of ik moet me heel erg vergissen. Organic. Cornelis Schuyt in Amsterdam. Daar heb ik een paar jaar mijn boodschappen gedaan’.

Zuigen en ploppen

John komt de kamer in en ik pak snel een brokje melkchocolade van het schaaltje dat Lianne nog steeds op grijphoogte voor me houdt. ‘Daar moet je op zuigen’, roept ze met een felheid waar ze zelf van schrikt en waar ik schijnbaar zichtbaar op reageer. ‘Nou ja, je moet niks. Maar als je erop zuigt komt er een plop’.

‘Een plop?’

‘Er schijnt een soort tinteling te zijn, die ineens opkomt’, probeert John een verklaring. ‘Wellicht is het koolzuur dat vrijkomt van de cola’.

‘Ok, ik ga het beleven’, zeg ik terwijl ik voor de zekerheid nog een extra stukje melkchocolade in mijn mond stop.

Lianne en John kijken me verwachtingsvol aan terwijl ik op de chocolade zuig. ‘Nee, niet gelukt’, zeg ik even later, ‘maar wel een mooi verhaal dat Tony Chocolonely. Mooi en met een mooi doel’.

De bel gaat en de rest van de vrienden druppelen langzaam binnen. De limited edition is, ondanks allerlei andere lekkernijen die geleidelijk de kamer binnenkomen, het gesprek bij de koffie.

Keuringsdienst van Waarde

Onderweg naar huis besluit ik eens te kijken naar de geschiedenis van Tony Chocolonely, waarvan ik overigens altijd dacht dat het Chocolony heette. Ik realiseer me ineens ook dat ik een half jaar geleden contact had met de NCRV over de keuringsdienst van waarde.

Er was een oude uitzending die ik wilde bekijken over de productie van T-shirts. De link op de site leek me echter naar een uitzending over chocolade te sturen. Het bleek een voorstukje in de geschiedenis van Tony Chocolonely over de productie van de verpakking.

Website en meer

De vrolijke website toont de geschiedenis van het chocolademerk. Het merk inmiddels bijna veertien jaar oud. Er is een webwinkeltje, met naast chocolade ook nog wat merchandise.

Ze zijn ook creatief. Waarom heeft een blok chocolade gelijke stukjes. Er is een reep met gevarieerde blokjes. Ze hebben ook tiny Tony’s Chocolonely, je kunt gepersonifieerde wikkel laten maken, er zijn paaseitjes en voor Sinterklaas zijn er de letters P, M en S.

Morgen ga ik naar de wereldwinkel in Maarssen, neem ik me voor. Ik ga mijn eigen drie plakken Tony Chocolonely, limited edition kopen. Het bevredigt twee goede zaken die elkaar versterken. Want mijn charitatieve deelname komt de smaakbeleving zeker ten goede.