‘Zal ik die cabrio van jou eens een showroombehandeling laten geven?’, vraagt Pieter, met een meer gebiedende dan vragende toon.

‘Een showroombehandeling?’, stel ik een echte vraag.

‘Ja, dan word je auto gewassen, gepoetst, gepolished, gewaxt en meer. Helemaal schoon wordt ie daarvan. Zoals een auto in de toonzaal van je autodealer’.

‘Dat is wel een goed idee. Ik heb die cabrio zo uit de garage gehaald dit voorjaar’.

‘Er zit groene uitslag op je dakdoek, je velgen zijn smerig en het vuil op je motor- en achterbak zit er waarschijnlijk al meerdere jaren. Dat is misschien al in je lak getrokken. Ik ben benieuwd of ze dat er nog uit krijgen’.

‘Waar kan ik dat laten doen?’, vraag ik aan Pieter.

‘Joh, dat regel ik voor je. Kost je ongeveer 150 euro, maar dan ziet je cabrio er weer uit als een plaatje’.

Showroombehandeling

Het kwam er niet van. Door allerlei omstandigheden werd het door Pieter en dan weer mij uitgesteld. Een paar maanden na de opmerking van Pieter ga ik op zoek naar een poetsbedrijf. Het cabrio-seizoen leek er bijna op te zitten, maar de cabrio-dagen zijn nog steeds niet voorbij.

Via de garage waar mijn cabrio in onderhoud is, kom ik bij Autopoets Service Utrecht (ASU) in Overvecht.

‘Ik wil mijn auto laten wassen en poetsen’, zeg ik de Turkse man die me aanspreekt.

Hij zegt iets terug, maar zijn Nederlands is niet zo goed te verstaan. Ik ontcijfer het als showroombehandeling en knik. Bij de vraag die volgt lukt het ontcijferen niet. Ik wenk hem mee te lopen naar de auto.

Daar inspecteert hij de auto en zegt nog een keer showroombehandeling. Het groen op het dak krijgt hij er mogelijk niet helemaal uit, begrijp ik. Hij noemt een bedrag en ik knik.

Ik spreek af de auto de volgende morgen om 9 uur te brengen.

Paar uur, we bellen als het klaar is

De volgende dag neemt een Turkse vrouw de sleutel in ontvangst. Ze praat verstaanbaar Nederlands. ‘Showroombehandeling?’, vraagt ze. Ik bevestig de afspraak met de man. ‘Het duurt een paar uur’, zegt ze, ’als je telefoonnummer geeft, wij bellen als het is klaar’.

Ze herhaalt het bedrag. Dan soms ze een aantal bekende autobedrijven op uit de omgeving. Dat zijn vaste klanten, begrijp ik. Maar particulieren zijn ook welkom, zegt ze er lachend achteraan.

Zes uur later word ik gebeld. De auto staat klaar.

Na showroombehandeling als nieuw

De cabrio is bijna onherkenbaar. Hij staat te glanzen als een trotse pauw. ‘Zo, die is ineens duizenden euro’s meer waard’, zegt de vriend die me naar het poetsbedrijf heeft gereden, ‘ongelooflijk’.

We gaan even dichterbij kijken. Het is inderdaad ongelooflijk. Zelfs het vuil, dat volgens Pieter mogelijk al in de lak was getrokken, is weg. Het is vervangen door een mooie glans waaronder de oorspronkelijke lakkleur weer tevoorschijn is gekomen.

Nadat ik heb afgerekend loopt een Turkse man met me mee naar de auto. Daar drapeert hij een plastic hoes om de chauffeursstoel. ‘Nog beetje vochtig’, zegt hij. Ik zie dat de ramen op een kier staan. ‘Thuis verder ventileren’, zegt hij op de ramen wijzend.

Rijplezier verhoogd

Met een aangenaam vreemd gevoel stap ik in de auto. Het voelt als een andere auto. Hoewel ik de buitenkant niet meer kan zien, ruik en zie ik de binnenkant. De wagen is schoon. Het rijdt anders. Ik begrijp dat het niet door de auto komt, maar door mijn beleving, mijn hernieuwde rijplezier.

‘Dat had ik veel eerder moeten doen’, zeg ik iedereen als ik weer op kantoor ben. Alle kantoorgenoten zijn verrast en verbaasd over de transformatie van mijn vieze cabrio. Het is ineens een fraaie klassieker.

We kijken onder de motorkap. Zelfs de motor glanst. Alles lijkt als nieuw, behalve het motorblok waarvan de ouderdom niet te verwijderen is of te camoufleren door glans.

Nabehandeling

De volgende dag is het wederom een fraaie nazomerse temperatuur. Ik open het dak en zie dat de cabrioklep niet of onvoldoende is behandeld. Ik besluit even terug te rijden naar de Autopoets Service.

Daar blijken op dat moment alleen een andere Turkse man aanwezig. En een jongen die zich voorstelt als de stagiair. Ik wijs de man op de onbehandelde plek. Hij mompelt iets in het Turks naar de stagiair en samen beginnen ze aan de nabehandeling, de final touch.

Showroombehandeling, het werk

Dat toont me het uitgebreide werk van de showroombehandeling. Eerst wordt er over de plek een transparante vloeistof gesprenkeld, dat vrijwel direct daarna met een doek wordt afgenomen. Dan volgt een transparante vloeistof uit een andere fles. Die vloeistof laat de man langer op de klep liggen.

De vloeistof wordt wrijvend met een doek verwijderd. Er volgt een witte vloeistof uit een oranje fles. Nadat ook deze is uitgewreven en verwijderd volgt een andere witte vloeistof. Die is wat dikker. Het wordt min of meer egaal over de klep verspreid en met rust is gelaten. Een paar minuten later pakt de man een schuurapparaat, met in plaats van schuurpapier een pluizige doek.

Hij verplaatst het apparaat over de cabrioklep met een draaiende beweging zoals ik dat ken van dat apparaat. De nabehandeling wordt afgesloten met nog weer een andere witte vloeistof. Deze wordt met een doek grotendeels verwijderd en daarna met een andere doek nagewreven.

Natuurlijk eigen product

Tijdens de behandeling loop ik door het poetsbedrijf. Ik sta bij de kast met flesjes. ‘Allemaal natuurlijke producten en zelf gemaakt’, zegt de stagiair, die bij me komt staan. ‘We doen niet alleen auto’s, maar ook tapijten’, vertelt hij.

De cabrioklep blinkt inmiddels evenveel als de rest van de auto. Tevreden wil ik de man een bedrag geven, maar dat weigert hij aan te nemen. ‘Service’, zegt hij.

De showroombehandeling is helemaal klaar. Tot in de puntjes. Tevreden, blij en trots rijd ik naar huis. De snelweg laat ik links liggen. Cabrio-rijden doe ik, nu extra genietend, over provinciale wegen, door nauwe dorpsstraten, langs bossen en boerderijen.