‘They are pishing your mail’, schreef John me in een mail, bij wijze van grap in het Engels. Bij snailmail zou ik kunnen denken dat er iemand door mijn brievenbus had geürineerd, ook al had het dan pissing moeten zijn. Maar het ging over email. Hoewel ik wist dat het fout was gebruikt, kwam het woord pishing me toch bekend voor.

Verhuisdozen

Een paar dagen later wist ik het ineens. Een boekje dat ik jaren geleden kocht in een tweedehands boekenwinkel. Dat ging over pishing. Ik ging op zoek, waarbij ik werkelijk enkele verhuisdozen met boeken opende.

En ik zocht in mijn geheugen. Om vanuit de logica van mijn boekenopslag de waarschijnlijke verhuisdoos te ontdekken. Ik beredeneerde dat het toch slechts zeven jaar geleden was, dat ik het boekje kocht. Na eerst nog een verkeerde doos te hebben geopend, had ik het boekje gevonden: The art of Pishing van Peter Dunne. Er zat zelfs een CD bij.

Onomatopeic

Pishing heeft niets met het onderscheppen van wachtwoorden en creditcardnummers te maken. Het lijkt weliswaar op phishing en pissing, maar is iets heel anders.

Pishing is wat de Engelse noemen een ‘onomatopoeic term’ en wat de Duitsers aanduiden met Onomatopoetisch. Zegt dat al iets? Ok, in Nederland gebruiken we onomatopee of onomatopoësis.

Strips en dieren

Dat wordt op de Nederlandse wikipedia-pagina uitgelegd als een klanknabootsing waarmee in een of meer woorden een geluid wordt nagedaan. Onomatopeeën worden bijvoorbeeld gebruikt door striptekenaars, die bij het dichtslaan van een kast het woord BAM plaatsen. Die wiki-pagina verduidelijkt al veel.

Pishing

Peter Dunne vertelt dat Pishing komt van psssh, de meest basale onomatopee in het pishing vocabulaire. Het werd gebruikt door Floyd Wolfarth (1911-1987), een van de meeste geoefende pishingers. Welke klank met psssh wordt nagebootst is echter nog steeds een raadsel.

Het leverde de term pishing op. Dat is dus de algemene term geworden voor het klanknabootsen van vogelgeluiden. Ik ben benieuwd of de baardmannetjes, Nico de Haan en Hans Dorrestijn dat weten.

Peter Dunne

Pishing is het nabootsen van de klank van vogels. Peter Dunne gebruikt het met name om vogels te lokken. Niet om ze te vangen, maar om ze te bekijken door zijn verrekijker of vast te leggen met zijn fotocamera.

Zijn boekje is bedoeld voor ornitologen en andere vogelkijkers. Even tussendoor, voor birdwatching heeft het Nederlands ook geen officiële vertaling. We gebruiken wel vogelspotter, een rare samentrekking van een Nederlands en Engels woord. Spotten betekent echter herkennen, wat meer is dan kijken.

Houding en klank

In zijn Engelstalige boekje legt Dunne uit welke houdingen je moet aannemen met hoofd, mond en tong, om de gewenste geluiden het best te imiteren. Engelse vogelgeluiden zijn daarbij anders dan Nederlandse, denk ik.

Dunne heeft het over Pusssh en PusssssshEE, varianten op de grondvorm van pishing. En klanken als tchip, tchip, waar we met enige fantasie ons tjilpen in kunnen herkennen. Overigens horen mensen in verschillende landen het geluid van dieren ook verschillend. Dat is te zien en horen op een pagina van ESL (English Second Language).

CompactDisc

Ik ben geen vogelkijker. Als er veertig mussen in de tuin van mijn moeder op haar pindakaaspotje afkomen vind ik dat interessant en leuk. Ik kan er daar wel even een paar minuten naar kijken. Maar verder gaat mijn vogelgeduld niet.

Het boekje van Dunne kocht ik waarschijnlijk vooral voor de CD. Waarom weet ik niet meer. Het doorbladeren van het boekje brengt wel andere herinneringen. Aan de oom waarmee ik fotograferend door de natuur ging, de commercial waarin een man een vogel lokt en natuurlijk aan de baardmannetjes.