Snelheidscontrole is een controle op het overschrijden van de maximumsnelheid. Bij dat overschrijden ben je in overtreding. Op die snelheidsovertreding staat een boete. In Nederland hangt het boetebedrag af van het aantal km per uur dat je te hard reed.

Snelheidscontrole

Het controleren op snelheid is lucratief. In 2015 werden bijna 8 miljoen verkeersovertredingen geconstateerd. Niet alleen bij snelheidscontrole, maar bijvoorbeeld ook door rood licht rijden, verkeerd parkeren, smartphone gebruik tijdens het rijden en ondeugdelijk materiaal (kapot fietslampje).

Snelheidscontrole bracht echter het meest op. Circa 85% van de verkeersovertredingen hadden met snelheid te maken. Het aantal was ongeveer gelijk aan dat in 2014. Terwijl het totaal aantal overtredingen lager was dan in 2014, door de CAO-acties van de politie in 2015.

Flitspalen

Dat het aantal boetes bij snelheidscontrole ongeveer gelijk bleef, is te danken aan de trajectcontroles en flitspalen. Bij de circa acht trajectcontroles in Nederland was het aantal overtredingen iets opgelopen. Bij flitspalen was er een lichte daling; dat kwam onder andere doordat analoge palen werden vervangen door digitale meting.

De geautomatiseerde snelheidscontrole levert de schatkist geld op en is bovendien 24 uur per dag inzetbaar. Overigens staat trajectcontrole niet altijd aan.

Snelheidsovertreding 1910

Bericht in Los Angeles Herald – 26 febr. 1910 (Klik voor vergroting)

In de Los Angeles Herald van 26 februari 1910 staat een bericht over een snelheidsovertreding met dodelijke afloop. Daardoor kwam er een rechtszaak. Monte C. Abrams, de chauffeur van een van de auto’s, had volgens getuigen veel te hard gereden. Hij was waarschijnlijk aan het racen met een andere auto.

De overstekende voetganger, Isaac L. Lowman, overleefde het niet. Een andere voetganger, Dr. Z. Levin, raakte lichtgewond door de tweede auto. Hij was als getuige gehoord. Opvallend, vind ik, is dat niet wordt gesproken van een auto, maar van een machine.

Achter de racende auto’s reden Dr. William H. Smith en E.R. Pendleton. Zij werden opgeroepen als kroongetuige. Ze verklaarden dat de racende auto’s drie meter afstand hadden van elkaar. En dat ze met hoge snelheid aan de verkeerde kant van de weg reden.

E.H. Pendleton

Pendleton? Was dat niet de uitvinder van de eerste snelheidscontrole geweest? Inderdaad. Hij heeft precies honderd jaar geleden een systeem bedacht om snelheidsovertredingen te meten. Maar dat was Edwin Henry Pendleton. In het krantenbericht is het een E.R. Pendleton.

Dezelfde Edwin Henry was chef snelheidsmeting (tijdwaarneming) bij autoraces in Californië. Dat waren er ongeveer vijftig per jaar op een racecircuit en nog zo’n aantal op de weg. Pendleton werkte alleen op het circuit.

Eerste snelheidscontrole

In 1916 werd het systeem van snelheidscontrole van Pendleton beschreven. Het moest worden bediend door drie personen. Het bestond uit een houten doos (zie afbeelding hierboven) met een telefoon, twee drukknoppen en twee stopwatches. Die laatste twee werden op de seconde gelijk gezet.

De eerste persoon (A) stond met een drukknop op 200 meter (660 feet) van de tweede persoon (B), ook met een drukknop. Een derde persoon (C) stond met de houten doos op een centraal punt in de betreffende straat. Hij had contact met de beide anderen.

Passeerde er een auto met hoge snelheid persoon A of B dan drukte die persoon op de knop. De stopwatch van beide personen ging dan lopen. Passeerde de auto daarna de andere persoon, 200 meter verder, dan drukte die op zijn knop. Hij kon dan aflezen of er te hard was gereden.

Reed een auto te snel, dan deed persoon C een rode lantaarn omhoog met het woord ‘politie’.