Tien jaar geleden vierde ik nieuwjaarsavond in Las Vegas. In de namiddag zat ik met vrienden op een terras. Af en toe liepen we langs het water in ons hotel, The Venetian. Tijdens de jaarwisseling in Nederland stuurden we SMS’jes. Zelf moesten we nog een paar uur wachten op champagne.

Daar, op dat terras, dacht ik al ‘ik moet weer eens naar New York’. Later droomde ik van een nieuwjaarsavond in New York. In de dynamische stad zou het immers een ware happening zijn. Ik zag me al staan op Time Square, wachtend tot de klok 12 zou slaan. Dan zou ook die traditionele Ball Drop plaatsvinden.

Nieuwjaaravond in New York

Vier dagen voor de jaarwisseling komen we aan. De stad is al vol van de spanning voor nieuwjaarsavond. Overal hangen posters met aankondigingen van feesten. Je kunt niet langs een horecagelegenheid lopen of je krijgt een flyer aangeboden. Eigenlijk zijn we voor toegang tot die feesten al te laat, vertelde de manager van Hotel Mela, waar we logeren.

Het maakt me niet veel uit. Tenslotte is er altijd wel een oplossing als het moment is gekomen. Laat ik maar gewoon genieten nu. Er is genoeg te zien en beleven hier. En er staan naast de jaarwisseling, eigenlijk een doorlopende klok en een nieuw jaargetal, ook echte evenementen op het programma.

Afgesloten van laptop e.d.

Ik had besloten me af te sluiten deze twee weken. Ik heb geen laptop, fototoestel of mobiel en zelfs geen e-reader meegenomen. Ik ga niet schrijven. Werk en dit blog zouden even drie weken (later meer) stil liggen. Omdat een van de vrienden per se zijn mail wil controleren, gaan we een keer per dag naar een internetcafé. Ik sta mezelf toe op dat moment ook even te internetten.

Verder dan een teken van leven op sociale media wil ik daarbij niet gaan. Overigens is dat mijn standaard sociale mediabeleid, dus niemand zal doorhebben dat ik weg ben.

Evenementen in New York

We zijn met zijn vieren en iedereen heeft een wenslijstje van evenementen. Daarbij respecteren we elkaars voorkeuren en hanteren het principe samen-uit-samen-thuis. Ik heb voor de eerste avond kaartjes geboekt voor een concert in Carnegie Hall van het New York String Orchestra.

Volgens mij is dat in meerdere opzichten leuk. Want we kunnen Carnegie Hall zien, een orkest uit de stad horen en ze spelen een stuk van Mendelsohn. Niet mijn favoriete vioolconcert in E mineur, maar de ook bekende Italiaanse Symfonie. Het optreden met drie stukken begint met een concert van Prokofjev, die ik voornamelijk ken van Peter en de Wolf. Het stuk van Mozart, concerto voor twee piano’s, waarmee wordt geëindigd, is mij niet bekend. Maar Mozart is altijd goed.

City Hall

De meeste gekozen activiteiten die we rond nieuwjaarsavond zullen doen liggen rondom het hotel. Alle musea en andere attracties op de activiteitenlijst zijn op loopafstand. Het Hard Rock Café, dat ook moest worden bezocht, ligt op 150 meter van het hotel.  Broadway en Times Square liggen op steenworpafstand, Central Park begint op iets meer dan een Maliebaanlengte en bijvoorbeeld Trump Tower ligt op zo’n zelfde afstand.

Alleen City Hall ligt wat verder. Toch besluiten we de trip naar Zuid Manhattan lopend te doen. De wandeling van uiteindelijk twee uur gaat via Broadway.

Rondom City Hall ligt de geschiedenis van New York. Daar kwamen de Hollanders aan land. Veel straatnamen waren Nederlands en zijn later verengelst. Zoals Wallstreet, dat eerder Walstraat heette. Omdat we toch in het gebied zijn lopen we daar ook nog even rond. De terugweg lopen we over 5th Avenue. Langs de beroemde winkels en enkele historische en legendarische gebouwen, zoals de Empire State Building.

Zwervende nieuwjaarsavond

We eten nieuwjaarsavond in het hotel en gaan om half acht naar buiten. Op straat is het drukker dan gewoonlijk. Mensen lopen richting 7th Street en Time Square. Wij ook, maar al snel is er bijna geen doorkomen aan. We lopen terug, overleggen en besluiten richting 6th, 5th en wellicht zelfs naar Madison Avenue of het eind van 44th te gaan. Het voelt als de improvisaties van de ongeplande reizen uit mijn jeugd.

Uit de vele cafés die we passeren klinkt muziek. We kijken niet eens of we naar binnen kunnen. Het is nog vroeg en we lopen door. Aan het eind van 44th street gaan we de hoek om. Er komt een studentikoos groepje dertig- en veertigers uit een grijs gebouw. Ze lopen in onze richting en als we ze door willen laten, nemen ze ons op in hun groep. De een door zijn vriendin los te laten en een arm over mijn schouder te leggen. Een ander doet dat bij een van mijn vrienden.

‘Holland?’, vraagt een van de mannen. Het blijkt een Nederlander. We knikken. Hij reikt me een fles aan. We lopen, zes vrouwen en negen mannen, als een groep naar de hoek. De Nederlander die Rob blijkt te heten heeft al begrepen dat we zonder plan op nieuwjaarsavond door New York zwerven. Hij wenkt dat we mee moeten lopen. Erik, een van mijn vrienden, kijkt me aan. Het is duidelijk, we gaan mee in de stroom en zien wel waar dat ons brengt.

Jaarwisseling in de Yale Club

We lopen met de groep, die buiten Rob uit Amerikanen bestaat, terug over 44th street. Daar ontmoeten we al snel een andere groep. Er wordt onderling wat besproken, terwijl ik met Rob praat. Hij vertelt dat ze allemaal, evenals hij, oud studenten zijn van Harvard, Yale en Princeton.

Uiteindelijk gaan een paar van onze groep het grijze gebouw binnen, dat van Harvard blijkt te zijn. Enkele anderen lopen met ons mee terug. Bij het pand waar we ons groepje troffen gaan we naar binnen. Het luxe pand blijkt de Yale Club, een soort sociëteit voor Yale studenten. Daar beleven we de jaarwisseling.

Na het uitdelen en ontvangen van vele nieuwjaarswensen vraagt Rob of we zin hebben om mee te gaan naar een ‘private party’. Een klein half uur later lopen we met Rob en een nieuw gevormd groepje over 5th Avenue. We komen langs een kerk die me bekend voorkomt. Ik zal het ongetwijfeld kennen uit een actiefilm.

Feest als in Nederland

Het appartement waar we uiteindelijk komen op Park Avenue, beslaat vrijwel de hele verdieping. Johan, een van mijn vrienden, vertelt me later dat het appartement 15 miljoen dollar heeft gekost. Een waanzinnige prijs voor een, voor New Yorkse begrippen, zeker geen bijzonder appartement.

Het feest onderscheidt zich nauwelijks van een jaarwisseling of feest met vrienden in Nederland. De ongeveer honderd aanwezigen zijn in opperbeste stemming. Er wordt gepraat, gegeten, gedronken en gelachen. Rond vijf uur nemen we afscheid. Enkele van de mensen die we ontmoeten zullen we in de aankomende week nog vaker zien.

Buiten begint het alweer licht te worden. Het straatlawaai is de hele nacht doorgegaan en buitengekomen blijkt het nog enorm druk. We lopen naar het hotel. Een half uurtje later liggen we in bed, voor drie uurtjes. Slaap halen we later wel in.

Voor ik in slaap val droom ik van een nieuwjaarsavond in New York. Ik zag me al staan op Time Square, wachtend tot de klok 12 zou slaan. Dan zou ook die traditionele Ball Drop plaatsvinden. Een volgende keer misschien.

Lees het vervolg bij bericht ‘Bruiloft in Thailand‘