Mini Reünie Boni – weer een geslaagde dag (fvdw-07)
Gisteren hadden we weer een mini reünie Boni. Een mini-groepje van Klas havo 4 van het Bonifatius College (1975/1976). Klas havo 4 was bijzonder. Zo’n klas krijg je een keer in je carrière, vertelde een docent eens. De helft was doorgestroomd vanuit Havo 3, de andere helft waren zittenblijvers en doorstappers vanaf Mavo 4 op andere scholen.
Het klikte onderling, er was saamhorigheid, er werden activiteiten ondernomen en evenementen georganiseerd. Een groot aantal moest aan het eind van het schooljaar een jaartje overdoen.
Mini Reünie Boni
Sinds een paar jaar houden zes klasgenoten uit die tijd ongeveer elk kwartaal een mini reünie Boni. Om de beurt organiseert een van de zes een bijeenkomst. Het bestaat uit een mix van nostalgie, cultuur en versnaperingen. Het bracht ons naar o.a. het Heerenveen Museum, fort Vechten, Museum Warsenhoeck en veel meer. En sinds twee jaar vieren we ook sinterklaasavond samen.
Maarsseveen
Een van mijn bijdragen lag met mijn achternaam voor de hand. We begonnen op de Maarsseveensevaart in Maarsseveen, waar ik ruim zeven jaar woonde. Vrijwel aan de overkant van de Heeren van Maarssen, waar we verzamelden, ligt het Werk bij Maarsseveen. Bij dit onderdeel van de Hollandse Waterlinie kregen we een rondleiding van de Polderwachter Marcel Blekendaal.
Het was een prachtige, zonnige dag. We lunchten op het dak van het ‘fort’. Daarna maakten we een wandeling door Maarssen. Halverwege rustten we bij de Dorpsgek op de Kaatsbaan. De dag werd afgesloten bij Asian Delight.
Spoorpunt
Gisteren was een bijzondere Mini Reünie Boni. We gingen in Utrecht langs locaties uit onze schooltijd. Het werd onverwacht nog indrukwekkender dan we vooraf dachten.
Na een kop koffie gingen we langs het oude schoolgebouw aan de Kromme Nieuwegracht. Via de Nobelstraat, even kijken of bakker van Gendt er nog zit waar we vroeger spoorpunten haalden, liepen we een rondje naar de achter ingang van het schoolgebouw.
Tijdens de voorbereiding een week eerder hadden Marc, Ber en ik het geluk binnen te kunnen kijken. Nu was het pand gesloten. Op de hoek bij de achter ingang aan het Achter St. Pieter aten we een spoorpunt. Van Gendt was er niet meer; Ber had ze vooraf besteld bij Bakker Aelbers in Nieuwegein.
Gemeente Archief
Via de Nieuwegracht en de Paulusabdij gingen we naar het Gemeente Archief. Daar was het laatste moment van de tentoonstelling ‘de getekende stad’ te zien. Op eigen gelegenheid liepen we langs de fototentoonstelling over het boek ‘van stadsie tot stad’, bekeken de film in de koets, luisterden naar de geest van de wijnkelder en andere Utrechtse historie. We sloten gezamenlijk af in de filmzaal.
Daarna was het tijd voor een drankje bij café-restaurant De Rechtbank. Het was prachtig weer. Langer dan gepland genoten we van de zon. Op het Domplein wachtte daarna een verrassing. Er vond een evenement plaats van de faculteit schei- en natuurkunde. Daar lieten studenten allerlei technieken zien, al dan niet met proefjes.
Academiegebouw
En de deuren van het Academiegebouw stonden open. We kwamen er vaak langs als we in pauzes naar de kloostergang gingen, nu konden we binnen kijken.
Andere pauzes gingen we naar de Metro, een café in een werfkelder aan de Vismarkt. De Metro is er niet meer, maar de locatie gingen we bekijken. Wat een contrast de zaterdagdrukte daar een paar straten verder met de rust van de Nieuwegracht-omgeving. Dat kan alleen in het compacte Utrecht.
De Vriendschap
Een mini reünie Boni langs schoollocaties is niet compleet zonder een bezoek aan de Vriendschap. Over het Wed met volgepakte terrassen lopen we naar het café dat tegenwoordig de Drie Vrienden heet. Het biljart, dat altijd veel te lijden had van onze bezoeken, was weg. De sfeer was gebleven.
Snel gingen we weer richting rust. Halverwege de Haverstraat is een poort naar een onverwacht stil groengebied midden in de stad. Oude, gerenoveerde woningen en nieuwbouw wisselen elkaar af in deze doorgang evenwijdig aan Oudegracht en Springweg.
Pothuis
In het Pothuis, waar we regelmatig optredens bezochten in onze schooltijd, gaan we eten. We zijn te vroeg. Mieke wijst ons op een kringloopwinkel. Daar wil ze even kijken. Het blijkt een enorme winkel van de Stichting Arm. Het beslaat meerdere panden aan de Oudegracht, zowel op straatniveau als in werfkelders. We komen niet verder dan een kwart van de enorme verzameling ingeleverde spullen.
Het Pothuys blijkt onveranderd. Eten deden we er volgens mij nooit in onze schooltijd. We aten thuis, bij de Clochard een saté of elders in de stad iets exotisch; bijvoorbeeld bij Poppecatepetl, de Mexicaan in de Nobelstraat. We dronken op vrijdag en zaterdag eerst iets bij de jonge Dikke Dries of een ander café. Pas tegen middernacht gingen we dan naar het Pothuys voor een optreden.
Het eten in het Pothuis, officieel en historisch is het gewoon zonder y, is voortreffelijk. De zoon van de oude eigenaar is nu de baas en hij heeft weinig veranderd. Iedereen geniet van de gerechten en weer een geslaagde mini reünie Boni.
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Cocksucker Blues en LampieNieuwer: Sinaasappel en de snelle verspreiding van fruitolie »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.