Sandokan, de tijger van Maleisië

Tijdens de Boni mini-reünie afgelopen zaterdag kregen we het onder het eten over kinderseries op TV vroeger. Het begon nadat Martin een melodie zong en vroeg, ‘kennen jullie die melodie?’. Voor een van ons antwoord kon geven vertelde hij dat het van Sandokan was, een van zijn favoriete kinderseries uit zijn jeugd.

Willem en ik reageren met het noemen van onze favoriete kinderseries. Terwijl ik nog een paar bekende series uit die tijd noem, is Willem op zijn smartphone bezig. Even later klinkt de melodie van Sandokan door het restaurant. Geleidelijk mengen daardoor meer oud-Bonifanten zich in het gesprek.

Kinderseries op TV

Marthe Keller als de jonkvrouw van Avignon

Er zijn heel veel kinderseries geweest op TV in onze jeugd. Natuurlijk komen die avond Floris, Thierry de Slingeraar en Pippi Langkous voorbij. Ik noem de jonkvrouw van Avignon. Welk jongenshartje ging niet sneller kloppen van die adellijke verschijning. Willem zit alweer in zijn telefoon en heeft, sneller dan een deelnemer aan 2 voor 12 het kan, haar naam gevonden: Marthe Keller.

‘Ja, Marthe Keller. De nette Brigitte Bardot van de kinderseries’, roept Frank enthousiast.

Verschillende leeftijden

Een hele lijst met kinderseries volgt. We constateren dat series door elkaar lopen. Sommige waren voor heel jonge leeftijd tot 7 jaar of vanuit onze nostalgie gezien van toen we heel jong waren. Andere programma’s zagen we toen we ouder waren.

Woensdagmiddag had je bijvoorbeeld de Kijkkastman voor de kleintjes met Gompie. Zondagmiddag het programma met de muis. Bij Bonanza, op zaterdagmiddag volgens Frank, en High Chapparal waren we al wat ouder.

Sommige favoriete programma’s waren wellicht niet voor kinderen bedoeld, zoals Zorro.

Terugkomend op …

Gisteren had ik een eetafspraak met Paulien. Haar broer Franklin was er ook. Na een opmerking van Franklin vertel ik over de nostalgische kinderseries trip een paar dagen eerder. Weer sommen we met zijn drieën verschillende titels op, hier en daar aangevuld met herinneringen.

Paulien gaat naar de keuken om koffie te zetten. Ik praat nog even verder met haar broer over de kinderseries. ‘Goh’, roep ik ineens in enthousiaste verbazing. Franklin kijkt me vragen aan.

Bizar toevallig

‘Catweazle. Niemand heeft Catweazle genoemd’. Op het moment dat ik het zeg komt er een piepje uit de telefoon van Paulien die op tafel ligt. Zo’n piepje dat aangeeft dat je een push- of ander bericht hebt ontvangen.

‘Dat was een leuke serie’, ga ik verder. ‘Catweazle. Ook afgelopen zaterdag werd de populaire serie niet genoemd’.

Franklin vertelt enthousiast over Catweazle. Hij herinnert zich dat het op zondagavond werd uitgezonden voor Studio Sport. Samen met zijn vader en broertjes keek hij ernaar.

Catweazle

Als Paulien terugkomt met de koffie vertel ik dat haar telefoon piepte. Ze pakt het op en leest het bericht. ‘Acteur Geoffrey Bayldon, Catweazle, is op 93-jarige leeftijd overleden’, zegt ze. Het klinkt als een algemene opmerking alsof ze ons, door onze aanwezigheid, deelgenoot wil maken van het berichtje op haar telefoon.

Ik lach met woorden, ‘Ha, ha, ha, leuk hoor’.

Paulien kijkt me verbaast aan. Ze heeft duidelijk niets van het gesprek tussen Franklin en mij meegekregen.

‘Catweazle overleden. Het zal wel’, zeg ik.

‘Ja, Catweazle is overleden’, zegt Paulien nogmaals terwijl ze haar telefoon naar mij toe beweegt.

In mijn ooghoeken zie ik Franklin naar me kijken. Is het kwartje bij hem al gevallen, vraag ik me af. Bizar toevallig toch, dat op het moment dat ik over Catweazle begon het piepje van de telefoon klonk. Zo moet Catweazle zich hebben gevoeld toen er licht was na het drukken op een lichtknopje.

Hieronder de eerste aflevering van Catweazle:

Herinneringen ophalen? Kijk ook eens op de website ‘waar keek jij vroeger naar?‘.