Circulair werken in een circulaire economie

Circulair werken in een circulaire economie

‘Kun jij er nog wijs uit, circulair werken, cradle-to-cradle?’, vraagt Erik als ik bij hem binnenloop. Er zitten nog een paar mensen in zijn kantoor. Hij heeft het met hen waarschijnlijk over het onderwerp. Nadat ik iedereen heb begroet stelt hij zijn vraag nog eens en vult het aan.

‘Cradle-to-cradle vond ik mooi’, gaat Erik verder, ‘van wieg tot wieg. Het afval van een product is de grondstof voor een nieuw product. We constateerden zojuist dat er alweer zoveel nieuwe termen bij zijn bedacht dat het onoverzichtelijk wordt’.

‘En daarmee verslapt de aandacht van mensen voor het onderwerp’, vult een van de aanwezigen aan.

Circulaire economie

‘Ik vind de verzamelterm circulaire economie wel duidelijk en beter dan cradle-to-cradle’, zeg ik. ‘Wanneer je begrijpt wat het inhoud kun je direct circulair werken of op zijn minst kijken hoe je dat kunt gaan doen’.

‘Ik vind circulair werken, vanuit de gedachte van circulaire economie, ook duidelijker’, merkt een andere aanwezige op. ‘Maar er zijn wel termen bij gekomen’.

‘Ik houd het bij circulair werken en circulaire economie’, vertel ik. ‘Al die andere termen die ik wel eens hoor zijn van adviseurs en anderen die er geld aan willen verdienen. Een beetje zoals elke psycholoog in het verleden zijn eigen psychologische school bedacht’.

Circulair werken

‘Dat is wel wat kort door de bocht’, reageert Erik, ‘het is niet onverstandig wat processen of fasen te onderscheiden bij de invoering van circulair werken in een bedrijf’.

‘Als je het over fasen hebt wel. Dat maakt de uitvoering van de invoering overzichtelijk en wellicht meetbaar’, verdedig ik mezelf lachend. ‘Maar er zijn toch ook begrippen die niet meer zijn dan een stokpaardje van de een of ander?’

‘Ik heb hier een definitie van circulaire economie’, roept een van de aanwezigen die een tijdjes op zijn iPad heeft zitten turen. ‘Zal ik het even voorlezen?’. Zonder een antwoord af te wachten begint hij:

Een circulaire economie is een economie die is ontworpen als een herstellend en vernieuwend systeem, met het doel producten, onderdelen en materialen een zo hoog mogelijk waarde te laten behouden. Daarbij wordt er dus naar gestreefd producten en materialen een zo lang mogelijke levensduur te geven, te zorgen voor optimaal hergebruik en herstel van producten en de producten na gebruik te recyclen op zo’n manier dat de materialen opnieuw kunnen worden gebruikt voor andere, gelijkwaardige producten.

Andere begrippen

‘Staat er ook iets over die andere termen?’, vraagt Erik.

De man die Arie blijkt te heten tuurt weer op zijn schermpje. ‘Even kijken. Hier heb ik een MVO prestatieladder, maar dat bedoel je niet. Hier worden vijf niveaus onderscheiden. Dat lijken de fasen waar je het over had’.

‘Welke zijn dat?’, onderbreekt Erik de mijmering.

‘in-huis, ketenintegratie, monostromen, organisatie-ecologie en het economisch systeem. Ik heb ze even ingekort’, antwoord Arie ongeduldig.

‘Hier heb ik een paar andere termen’, gaat hij verder, ‘het VANG-programma, circulair inkopen, MBR-programma’.

‘Dat zijn geen nieuwe begrippen, dat zijn afgeleide programma’s. Het is nog steeds een invulling van circulair werken’, zegt Erik. ‘Weet je wat, wie wil er nog koffie?’

Enige uitleg en definities

Dit wordt wellicht nog ingevuld.

Meer informatie:

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 8 juni 2017 door in de categorie 2017, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *