- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

War machine en de weglopende generaal

war machine - runaway general

Ronald heeft juist de film the War Machine gestart. Zijn vrouw heeft me binnengelaten en me naar de filmzaal verwezen. Het is een kamer onder zijn huis met twintig stoelen en een state-of-the-art beeld- en geluidinstallatie. ‘Ha René’, zegt Ronald ik binnenloop, ‘ga zitten, ken je the War Machine? Ik heb hem net aangezet’.

‘Nee, ik ken de film niet. Oorlogsfilm?’, reageer ik, terwijl ik Brad Pitt het beeld zie inlopen.

General McChrystal

‘Het is een waar gebeurd verhaal over de Amerikaanse generaal Stanley McChrystal, opperbevelhebber in Afghanistan’.

Inmiddels heeft Brad Pritt gesproken. Met een brommerige stem, een raar loopje en een halfhangend oog zet hij de generaal neer. Ik vraag me af of het de realiteit benaderd of dat het Pitts eigen interpretatie is. Het lijkt bijna hetzelfde typetje dat hij eerder speelde in Inglorious Bastards van Qeuntin Tarantino.

Commentaarstem

Halverwege de film wordt me duidelijk van wie de commentaarstem is. Het is die van Michael Hastings, een journalist. Hij volgt generaal McChrystal voor een verhaal in het tijdschrift Rolling Stone.

Het artikel maakt een eind van de carrière van de generaal in het Amerikaanse leger. Wanneer de omslag van het tijdschrift wordt getoond, weet ik dat het verhaal mijn startpunt wordt om meer te lezen over het waargebeurde verhaal waarop de film is gebaseerd.

Michael Hastings

Het artikel uit de Rolling Stone heb ik vlot gevonden. Het verscheen in de uitgave van 8 july 2010. Het is duidelijk dat de film op dit prijswinnende artikel is gebaseerd en op het boek The Operators, dat Hastings er in 2012 over schreef. De film kreeg de titel War Machine

Michael Hastings, de schrijver, is in 2013 gedood tijdens een eenzijdig auto-ongeluk. Zo’n ongeluk waarbij geen anderen betrokken waren. Met hoge snelheid vloog hij in Los Angeles over de middenberm van Highland Avenue. Hij kwam tot stilstand tegen een palmboom, waarna zijn Mercedes C250 Coupe explodeerde. Hastings kon als John Doe 114 slechts door vingerafdrukken worden geïdentificeerd.

Samenzwering

Vanzelfsprekend kwamen er direct samenzweringsverhalen in omloop over opzet. Hastings had het idee dat hij werd gevolgd door de overheid. Hij was met een nieuw verhaal bezig. Dit keer over John Brennan, die kort daarvoor directeur was geworden van de CIA.

Het was, volgens enkele aanhangers van samenzweringstheorieën, heel goed mogelijk dat Hastings auto was gesaboteerd om hem te laten verongelukken. Maar zoals altijd, zeker in deze tijd van extreem veel nepnieuws, waren er weer genoeg reacties om dat te ontkrachten.

De film War Machine

De generaal, die om juridische redenen in de film McMahon wordt genoemd, wordt door Brad Pitt een beetje ongeloofwaardig neergezet. Ik kan me bijvoorbeeld nauwelijks voorstellen dat de War Machine met zo’n vreemd loopje ging joggen door Afghanistan. De generaal lijkt een karikatuur. De Afghaanse president Karzai krijgt in de film ook geleidelijk steeds buitenissiger gedrag.

De film balanceert daarmee tussen een wellicht serieus bedoeld inkijkje, in de radaren van een oorlog en de gekte daarvan, en een satire.

Filmzaal

War Machine is een onderhoudende film, maar niet eentje waar je nog lang over nakaart. Ronald trekt nog twee flesje bier open. Hij belt over de huistelefoon naar zijn vrouw om door te geven dat de film is afgelopen. ‘Kom er gezellig bij’, zegt Ronald, ‘en neem wat te snacken mee naar beneden’.

Even later zitten we met zijn drieën aan de bitterballen en praten bij over de afgelopen weken. De film is vergeten.