
Ontlasting, bloedonderzoek en preventie
‘Ik heb tegenwoordig wat problemen met de stoelgang, ontlasting, zeg maar poepen’, meldt Bernard. We zitten met zeven man na een middagje golfen op het terras. Erik heeft net uitgebreid verteld over een bloedonderzoek dat hij heeft laten uitvoeren.
Voor ik het goed besef zitten we in een gesprek, dat ik tot een paar jaar geleden als vrouwenpraat betitelde. Dat komt door een verhaal van mijn grootmoeder, ze zou dit jaar 125 zijn geworden. Zij vertelde me ooit dat er vroeger in de trein vrouwencoupés en gemengde coupés waren. Mijn oma ging altijd bij de mannen zitten. Vrouwen zeurden haar teveel over ziektes. Bij mannen gaat het over zaken doen en dergelijke onderwerpen.
Tijden veranderen
Nou, niet vandaag op de golfbaan merk ik. Bernard heeft zijn openbaring nog niet gedaan over zijn ontlasting of Gerard begint over die van hem. ‘Met mijn ontlasting is het ook niet goed’, zegt hij en hij begint over zijn plasproblemen.
Geen ontlasting
Onregelmatig plassen en eigenlijk alles rond urine is geen ontlasting, weet ik, want bij ontlasting gaat het over fecaliën, uitwerpselen, poep. Maar ik houd mijn mond. Wellicht omdat ik geen deelgenoot wil zijn aan dit strontgesprek.
Of een beetje uit beleefdheid bij een delicaat onderwerp waarover meestal in intimiteit en met discretie wordt gesproken. Mijn relativerende humor, waar ik als serieus te lang duurt altijd in verzand, heeft hier even geen plaats.
Prostaat
Gerard heeft evenals Erik bloedonderzoek laten doen. Naast klaarblijkelijk gangbare testen op suikerwaarden en cholesterol hebben ze bij Gerard gekeken naar PSA. Ik had hier met een flauwe grap kunnen inbreken over de autofabrikant van Peugeot en Citroën.
PSA staat hier echter voor Prostaat Specifiek Antigeen. Dat meldt Rob. Hij studeerde ooit een jaartje medicijnen voor hij bedacht dat een andere studie hem een lucratievere toekomstverwachting bood. ‘PSA is een eiwit dat we allemaal in ons bloed hebben’, vertelt Rob. ‘Als je teveel van dat eiwit in je bloed hebt, wijst dat op een zieke prostaat. Die maakt dan teveel van dat eiwit aan. Wat voor ziekte je dan mogelijk hebt moet daarna verder worden onderzocht’.
‘Ja’, vult Gerard aan, ’bij mij was de PSA-waarde te hoog. In ieder geval hoog genoeg om aanvullend onderzoek te laten doen. Want het kan wijzen op prostaatvergroting of een ontsteking, maar ook prostaatkanker’.
Rectaal
Moet ik hier bij blijven, vraag ik me inmiddels af. Ik weet dat alle mannen hier een medisch verleden hebben. Alle zes slikken ze medicijnen, de een voor zijn hart, de ander voor suiker en weet ik wat. Ik heb nog nooit iets noemenswaardig gehad en gebruik geen medicijnen. Ik klop het af. Eerst in gedachten, daarna met een iets te harde tik op het blanke hout onder de tafel.
‘Zal ik nog even wat biertjes halen. De natuurlijke bloedverdunner, aanvulling op de twee liter vocht per dag en wat niet meer’. Het was een retorische vraag en ik wacht het antwoord dus niet af.
Als ik terugkom hoor ik nog juist dat Gerard heeft vertelt over het rectaal onderzoek dat hij heeft ondergaan. Daarmee kan de huisarts voelen of de prostaat is vergroot of verhard. Dat bleek bij Gerard moeilijk te constateren, dus is hij nu doorverwezen.
Bloedonderzoek
‘Eigenlijk zou iedereen van onze leeftijd preventief bloedonderzoek moeten laten doen’, zegt Rob. ‘Je kunt er tegenwoordig zoveel uit aflezen’.
‘Probleem is alleen dat heel veel huisartsen het aanvraagformulier niet goed invullen’, breng ik in.
‘Hoe kom je daarbij?’, vraag Rob.
‘Dat heb ik van twee bevriende specialisten gehoord. Ze vertelden me dat ze aan het invullen kunnen zien op wat voor klacht het onderzoek is gericht. Daar blijken dan altijd een of meerdere vakjes niet te zijn ingevuld, die voor dat onderzoek of de diagnose wel belangrijk zijn’.
‘Wat ik zo raar vind en geldverslindend’, reageert Bernard, ‘dat er niet meer wordt samengewerkt. Een paar maanden terug was ik bij mijn huisarts. Die vroeg een bloedonderzoek aan en verwijs me door naar een reumatoloog. Die man vroeg ook een bloedonderzoek aan en verwees me door naar een neuroloog. Die vroeg ook een bloedonderzoek aan. In een week heb ik drie keer bloed moeten geven. Dat had wellicht efficiënter gekund’.
‘Bloedonderzoek voor je ontlasting, dat probleem?, vraagt Erik. Het bleek dat Bernard voor een ander probleem naar zijn huisarts was geweest.
Preventief onderzoek
Het gesprek gaat nog even door over preventief onderzoek. Ontlasting en andere problemen zjin naar de achtergrond gegaan. Omdat ik nog nooit wat heb gemankeerd en me goed voel, heb ik minder belangstelling voor zo’n onderzoek.
De ander zes adviseren me het toch te laten doen. Boven een bepaalde leeftijd kan dat geen kwaad. De formulering daarbij maakt me niet enthousiast: ‘iemand van jouw leeftijd’, ‘je bent ook de jongste niet meer’. Psychologen zullen het wel als een ontkenningsfase zien.
‘Je kunt het gewoon aan je huisarts vragen’, zegt Gerard. ‘Ze nemen drie buisjes bloed af. Een week later krijg je de resultaten’.
‘Van een momentopname’, reageer ik dapper en nog niet helemaal overtuigd.
Ik beloof er over na te denken. Baat het niet, dan schaadt het niet. Tenminste als ik de uitslag niet hoef te vernemen. Die kan immers veilig worden opgeborgen bij de huisarts tot de volgende momentopname. Alleen als er werkelijk iets is om me zorgen over te maken wil ik die afkortingen met bijhorende waarden horen. Dan is het vroeg genoeg om mijn al redelijke gezonde leefstijl aan te passen. ‘Nog een biertje jongens?’.
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Bijen in de tuin van mijn broer – (fvdw21)Nieuwer: Lego ontwerpen – van doos naar eigen ontwerp »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.