Twee maanden geleden las ik ‘het Eiland’ van John Grisham (engelse titel Camino Island). Ik had al een paar jaar niets van hem gelezen. Het was tijd weer eens een Grisham te lezen. Ik nam dus zijn meest recente boek.

Van jongs af ik lees ook thrillers van anderen. Na The Firm van John Grisham, Kiss the Girls van James Patterson^* en het Bernini Mysterie van Dan Brown werden dat echter mijn drie favoriete thriller auteurs. Van de laatste twee las ik alles*, bij John Grisham haakte ik af na de erfpachters.

Het eiland Camino

Bij voorkeur lees ik de thrillers in het Engels. Het eiland Camino leende ik van een vriend in het Nederlands. Na tien pagina’s ergerde ik me aan de vertaling, dacht ik. Daarom kocht ik de originele, Engelse uitgave.

Lezend en vergelijkend bleek de vertaling prima. Het verhaal werd eenvoudig is simpele zinnen verteld en kwam mogelijk ook daardoor niet echt lekker op gang. De schrijfstijl viel me ook tegen. Zelden heb ik een thriller weggelegd, maar dit had de eerste van John Grisham kunnen zijn. Geleidelijk werd het gelukkig beter en bleek het toch nog een aardig verhaal.

De Oplichters

Afgelopen week las ik het nieuwste boek van John Grisham, de Oplichters. Vrijwel altijd lees ik meerdere boeken tegelijk, voornamelijk non-ficties. Thrillers en romans lees ik echter doorgaans in een keer uit, tussendoor niet afgeleid door andere boeken. Door omstandigheden lukte dat niet bij de Oplichters (engelse titel, The Rooster Bar).

Het bleek geen probleem. Net elke dag drie of vier hoofdstukken aan het eind van een doordeweekse de dag bleef ik in het verhaal. Maar gisteren moest het boek worden uitgelezen, vond ik.

John Grisham en zijn inspiratie

In andere gevallen had ik dit bericht niet geschreven. Het leuke van dit boek is de opmerking op de laatste pagina, in het dankwoord. Daar vertelt John Grisham waar hij het idee voor het boek vandaan heeft.

Het was een artikel in The Atlantic van Paul Campos, hoogleraar Rechten aan de universiteit van Colorado, over een werkelijke zwendel van een rechtenschool. John Grisham noemt de schrijver overigens een onderzoeksjournalist. Na het lezen van het artikel wist Grisham dat hij het onderwerp van zijn volgende boek had, voor de Oplichters dus.

Een werkelijke zwendel

Zo’n opmerking over een inspiratiebron is natuurlijk te mooi voor mij om niet even te gaan zoeken, kijken en lezen. Het ene artikel in september 2014 is inmiddels aangevuld met meerdere artikelen. Tezamen geven ze een beeld van een vreemde regeling. En van een situatie waarbij eigenaren van rechtenscholen kunnen frauderen; het onderwerp waarover in het boek van John Grisham wordt gesproken.

Het komt erop neer dat de federale overheid de volledige kosten voor deelname aan een opleiding financiert. Niet alleen, ongeacht de hoogte daarvan, het collegegeld, ook de overige kosten. De leerling sluit daarvoor een lening af.

Door de toelatingsnorm te verlagen kunnen de scholen meer studenten met open armen ontvangen. Dat die studenten nauwelijks genoeg talent hebben maakt de scholen niet uit. Dat ze zich zwaar in de schulden steken ook niet. De collegegelden komen toch wel binnen en de overheid staat garant.

Meer informatie

• Lees over de zwendel in het eerste artikel van Paul Campos, The Law School Scam en de vervolgartikelen van Campos
• Een blog met informatie over de Law School Scam
• Informatie over lenen voor collegegeld en studeren in Amerika en 33 manieren om aan geld te komen om te studeren
• Verschil tussen studeren in Amerika en Nederland
• De boeken van John Grisham worden uitgegeven  door AW Bruna Uitgevers.