Flash Fiction - Hotel in Brussel

Flash Fiction – De onbekende vrouw

In een tijdschrift lees ik over een wedstrijd in Flash Fiction verhalen. Flash Fiction. Ik kan me een voorstelling maken van wat het is. Maar ik ga toch even op internet kijken. Daar lees ik dat Flash Fiction een extreem kort verhaal is. In Nederland wordt het ook wel handpalmverhaal genoemd.

Over de lengte van het korte verhaal in dit literaire genre zijn de meningen echter verdeeld. De een houdt het bij 100 woorden, een ander vertelt dat het verhaaltje tussen de 200 en 250 woorden mag beslaan. Er ook berichten die het heel algemeen houden. Daarin staat dat Flash Fiction ongeveer een volgeschreven A4 aan woorden heeft. Tenslotte zijn er nog enkele die het omschrijven als wat korter dan een kort verhaal.

Flash Fiction

Er blijken veel meer wedstrijden. Daarbij gaat het soms ook om zeer korte verhalen. Die kun je echt in je handpalm houden. Het is de zogenaamde “six word story”. Als lezer kun je daar telekens weer zelf iets van een verhaal bij bedenken. Zoals bij het ultrakorte verhaaltje “Te Koop: baby schoentjes, nooit gedragen” van Ernest Hemingway.

Bij de meeste wedstrijden gaat het echter om 100, 200 of meer woorden. De Flash Fiction wedstrijd waar ik over las is georganiseerd door de EACWP. Dat is de Europese Organisatie die activiteiten organiseert rond Creatief Schrijven. Het gaat bij hen om 100 woorden, iedereen mag meedoen en moet zijn verhaaltje voor 1 maart 2018 insturen.

De onbekende vrouw

Eergisteren kwam ik een verhaaltje tegen dat ik een paar jaar geleden schreef. Het is kort, maar nog niet kort genoeg. Ik probeer het in te korten tot 100 woorden. Veel van de details gaan verloren. Het verhaal blijft staan. Maar ik ben niet tevreden. Hieronder dus in zijn volledige vorm, zoals ik het vond. Toch nog steeds een Flash Fiction.

 

Met mijn vriendin en haar dochter ben ik in Brussel. De dochter wil er gaan studeren. De zaterdag van de open dag hebben we verlengd met een verblijf op zondag. Na een bezoek aan de school gaan we de stad in en vele uren later komen we aan bij het hotel dat we voor die zaterdagnacht boekten.

Het hotel ligt aan de rand van Brussel, maar de taxichauffeur bracht ons er vlot naar toe. ‘Prima, prima’, riep hij enthousiast geroepen, nadat we hem vroegen of hij hotel kende. Het inchecken bleek een eenvoudige handeling en nu liggen we, na enkele badkamerrituelen, in het comfortabele bed.

In slaap

Ik ben al bijna in slaap, als mijn vriendin me eerst zachtjes, daarna steviger aan mijn schouder schudt. Ik lig met mijn rug naar haar toe en houd me nog even in slaap. Op de gang hoor ik diverse stemmen door elkaar praten. Luidruchtig. Maar het was me voor haar schudden niet opgevallen.

‘Hoor je dat lawaai niet. Ga er eens wat aan doen. Ik kan niet slapen’, hoor ik mijn vriendin zeggen. Ik veins me nog steeds in slaap en maakt een knorrend geluid. Het geluid dat we, als we wakker zijn, vermoeden te maken als we in onze slaap worden gestoord.

‘Schat, ik kan niet slapen van het lawaai. Doe er wat aan’, zegt ze nu in een mengeling van lieve dwang.

Ik draai me om en probeer daarbij een enigszins geërgerde blik te hebben. Ik voel dat mijn acteertalent niet bijzonder is.

Inmiddels heb ik aan het lawaai gehoord dat het een groep jongeren is dat thuiskomt van een avondje uit. Ze zullen zo wel in hun kamers verdwijnen, waarna het lawaai zal verstommen.

Kwaad

Mijn vriendin kijkt me kwaad aan. Ze ziet dat ik geen aanstalten maak de jongeren aan te gaan spreken.

‘Aan jou heb ik helemaal niets’, roept ze terwijl ze me een por tegen mijn schouder geeft. Ze staat op en bonkt met luide stappen naar de deur. Terwijl ze deze opent schreeuwt ze: ‘als jullie verdomme niet snel inbinden, dit is een hotel, er zijn hier mensen die willen slapen.’

Terwijl ik een jongen wat excuses hoor mompelen smijt ze de deur dicht. Ik heb me alweer omgedraaid als ze met veel lawaai en ongetwijfeld theatrale bewegingen terug in bed stapt.

Zo uit haar slof geschoten kende ik haar nog niet.

Meer informatie:

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 12 februari 2018 door in de categorie 2018, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *