Uitgangspunt bij de aanleg van Het Vondelpark was een plek waar de gegoede burgerij in haar vrije tijd kon wandelen en zich kon terugtrekken van het drukke en stinkende stadsgewoel. Vlak na de oorlog, toen ik regelmatig in het Vondelpark liep kon je er nog makkelijk lopen. Je maakte een praatje met een andere wandelaar en zwaaide naar iemand die je op afstand herkende. Af en toe zat ik op een bankje mijn lunch te nuttigen en te kijken naar mensen die voorbij liepen, naar de vogel en de bloemen. Maar dat Vondelpark bestaat in mijn ogen niet meer.

Tegenwoordig struikel je, zeker in de zomer, over de half aangeklede meisjes en jongens op rolschaatsen. Als je al niet daarvoor bent overreden door de vele fietsers. En het gras, waar je toentertijd door een parkwachter vanaf werd gestuurd, ligt bezaaid met hondendrollen en jongeren die met hun bontgekleurde kleding het groene karakter van het park verstoren. Ik kom nog vaak in Amsterdam, mijn geboortestad, maar de Achterhoek is me nu toch liever.

George Verdonck (1942), Zuthpen

verschenen in het boek ‘Achterkant van het Polygoon journaal’
foto uit archief Deuxième/Polyvisie.
Het verhaaltje is een bedachte associatieve herinnering van iemand bij de foto.