Op tafel bij Ellen liggen een paar zakjes met rozijnen. ‘Het is eetbare verpakking, ik heb het zelf gemaakt met gelatine’, vertelt ze enthousiast.

‘Je kunt het in zijn geheel opeten?’, stel ik een vraag, die ik voor mezelf direct als stompzinnig beoordeel. Maar Ellen beantwoordt het met een eenvoudig ‘ja’.

Eetbare verpakking

Ik ben natuurlijk wel geïnteresseerd. Eetbare verpakking. Ik weet dat het bestaat. Regelmatig staan er immers nieuwsberichten in de krant over bedrijven die weer iets nieuws op dat gebied hebben bedacht.

Maar Ellen heeft haar eetbare verpakking zelf gemaakt. En Ellen kennende kan het niet moeilijk en arbeidsintensief zijn. Ik kan dus veilig opmerken, ‘goh leuk, eetbare verpakking en dat heb je zelf gemaakt. Ik ben wel benieuwd hoe je dat doet’. Haar antwoord staat ongeveer hieronder.

Eetbare verpakking maken

Ellen maakte haar eetbare verpakking met gelatine, maar ze was kort geleden overgestapt op een ander bindmiddel. Ik had er nog nooit van gehoord, Agar. Daarover verderop meer.

Voor 6 zakjes heb je 1 theelepel Agar poeder nodig en 20 cl. water

1. Meng de poeder en het water in een steelpannetje
2. Breng het geheel aan de kook
3. Laat het daarna nog even een halve minuut staan
4. Haal het pannetje van het vuur en laat het weer even staan
5. Verwijder tenslotte eventueel schuim van het mengsel
6. Laat het geheel afkoelen
7. Leg perkamentpapier (geen bakpapier!) in een bakplaat
8. Giet de inhoud van het pannetje op de bakplaat en beweeg de bakplaat licht direct om het geheel gelijkmatig te verdelen
9. Laat het geheel een dag drogen
10. Als de eetbare verpakking goed droog is trek je het los van het voorzichtig papier
11. Knip of snij het in vier of zes stukken, vierkant of rechthoekig
12. Leg dat wat je wilt verpakken (bijv. rozijnen) op maximaal een half deel van de verpakking; de hoeveelheid bepaal je door in te schatten of de andere helft er overheen kan
13. Sprenkel wat water op de randen van die andere helft, zodat deze wat plakkerig worden
14. Trek de besprenkelde helft voorzichtig over de inhoud, zodanig dat de overliggende randen worden bedekt
15. Laat het geheel even liggen om de randen te laten drogen en hechten

Ervaringstips van Ellen

Ellen maakte nog allerlei opmerkingen tussendoor van dingen die ze had ervaren bij het experimenteren. Bijvoorbeeld bakpapier werkt minder goed dan perkamentpapier. Bovendien zijn er veel soorten bakpapier en sommige plakken teveel, waardoor je de eetbare verpakking niet heel van het papier krijgt. Overigens, andere papieren of folies werken ook niet goed.

Andere tip, voor wanneer de randen niet goed op elkaar hechten bij het omslaan van de helft over de inhoud. Je kunt dan de rand ook om de andere rand slaan en aandrukken.

De smaak is even wennen, vertelde Ellen, maar het is vooral een psychische kwestie. Ze wil nog gaan experimenteren met smaken. Bijvoorbeeld door wat aardbeien-sap of een druppeltje honing toe te voegen aan het mengsel.

Agar

Ik kende het niet, maar Agar is een bindmiddel, evenals gelatine. Er zijn wel wat verschillen. Gelatine wordt gemaakt van de botten van koeien en varkens. Het is een eiwit. Agar wordt gemaakt van algen en is een suiker (polysacharide). Agar is dus een plantaardig product en gelatine een dierlijk product.

Er zijn meer verschillen. Gelatine smelt bij 35 graden Celcius en Agar bij 85 graden. Daardoor smelt gelatine vrijwel direct wanneer je de eetbare verpakking in je mond steekt. Bij Agar moet je wat meer kauwen, volgens Ellen.

Keuze en kiezen

Je kunt dus vanuit meerdere invalshoeken een keuze maken voor gelatine of Agar. Wellicht kun je het zelfs kiezen afhankelijk van wat je er voor product in wilt verpakken. Want dat kan van alles zijn.

Toen ik Ellen vertelde dat ik haar eetbare verpakking met rozijnen wilde proeven, kon dat niet. Ze had ze beloofd aan een paar neefjes. Maar ze had wel zakjes met gedroogd fruit. Helaas waren die wat vochtig geworden. Ze hadden op tafel gelegen terwijl ze aan het koken was. En vocht daar kan haar eetbare verpakking niet tegen. Het zag er daardoor minder aantrekkelijk uit. Maar het had de smaak, voor zover ik dat kan beoordelen, niet aangetast.

Meer informatie

• Op internet vond ik iets bijzonders, eetbare inkt cartridges (eigenlijk cartridges eetbare inkt, want de cartridges kun je niet eten). Je kunt ze in een gewone inktjetprinter gebruiken, bijv. de Canon MG5550. Met de inkt kun je bijvoorbeeld afdrukken maken op chocoprint, frosty, icing en ouwel papier. Ze zijn verkrijgbaar bij Bouwhuis
• Het bedrijf Primus heeft talrijke verpakkingen van ouwel. Vooral de bakjes lijken me heel handig.
• Zie ook de berichten ‘eten is beschermd door auteursrecht‘ en ‘Koolhydraten, suikers en suiker. Hoe zit dat nou?’