- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

Tempel voor autisme

De afgelopen tijd weer veel boeken gelezen en films gezien. Naast het favoriete thrillers- en actiegenre ook af en toe wat serieuzer werk. Eergisteren was dat een tv-film over Temple Grandin. Al op jonge leeftijd wordt bij haar autisme vastgesteld. Haar ouders willen haar zoveel mogelijk een gewoon leven laten leiden. Temple gaat studeren en wordt uiteindelijk hoogleraar Zoölogie.
In de film is vooral haar leergierige ontwikkeling te zien. Ze ontwierp een koevriendelijke wasstraat door het gedrag van koeien te bestuderen. Ze ontdekte waardoor koeien worden afgeleid, hoe ze rustig worden of blijven door rondjes te lopen en dergelijke. Ze gebruikte die kennis ook om slachterijen te ontwerpen waar koeien minder gestresst aan hun eind komen. Ze is nuchter over de slacht. Als we geen vlees zouden eten, hadden we niet zo veel koeien nodig, zegt ze, nu we voor de consumptie wel vleesindustrie nodig hebben moeten we in ieder geval proberen de koeien zo humaan mogelijk te behandelen. Temple Grandin

Aan het eind van de film gebruikt ze haar ervaring om het beeld van autisme bij te stellen tijdens een bijeenkomst over autisme. Het wordt haar tweede roeping.

Al met al een inspirerende film over doorzetten, visie, oorspronkelijk denken en dergelijke. Maar wat ik me achteraf realiseerde was dat ik haar toch anders was gaan bekijken nadat het etiket ‘autisme’ was opgeplakt. Terwijl ze meer tot stand bracht/brengt dan menigeen die geen etiket opgeplakt heeft gekregen. Het etiket maakte haar anders, doordat het afwijkende in haar gedrag/zijn was benoemd. Terwijl je, als je om je heen kijkt, ziet dat eigenlijk iedereen wel iets ‘afwijkends’ heeft, benoemd of niet, geëtiketeerd of niet.

Gisteren de BBC documentaire bekeken over Temple. Deze is onder andere bij youtube en Google te vinden.