‘Dat is als de Hond van Vlaanderen, dat Engelse boek’, zegt Frans, ‘je kent dat verhaal toch wel’. We hebben het over toeval en hoe geluk iets tot leven kan brengen.

‘Vaag zegt het me iets, de hond van Vlaanderen’, antwoord ik.

‘Het is een boek van een Engelse schrijfster. In Amerika werd het snel populair en later in Japan en Korea. Maar in België, waar een Hond van Vlaanderen zich afspeelt, bleef het onbekend. Pas toen Paul Geerts er in 1984 een Suske en Wiske boek over maakte, leerden Belgen het verhaal kennen’.

‘Er gaat geen belletje rinkelen’.

‘Het bijzondere is dat voor 1984 veel Japanners en Koreanen naar Antwerpen en Hoboken kwamen. Velen van hen aangetrokken door het verhaal. Ze vroegen naar de hond en het jongetje, maar de Belgen wisten niet wat de toeristen daarmee bedoelden. Nu staan er beelden en is met name Hoboken reuze trots’.

Een Hond van Vlaanderen

Het verhaal van een Hond van Vlaanderen is eenvoudig. De schrijfster zelf noemt het in 1872 een Kerstverhaal. Het gaat over het jongetje Nello. Zijn moeder sterft als hij twee is. Dan wordt hij in Hoboken opgevangen door zijn opa, Jehan Daas. Nello en zijn grootvader brengen elke dag verse melk van de boerderijen naar Antwerpen.

Op een dag zien ze een mishandelde trekhond langs de weg. Ze nemen hem mee en Nello noemt de hond Patrasche. Als het dier is hersteld spannen ze het voor de melkkar. Nello en Patrasche worden de beste maatjes met Aloïse, het dochtertje van de molenaar.

Tekenen en de dood

Nello blijkt goed te kunnen tekenen. In de kathedraal van Antwerpen is hij vooral enthousiast over de schilderijen van Rubens. Op een dag toont hij in een tekenwedstrijd zijn tekentalent. Kort daarna overlijdt zijn opa en brandt de molen af. Nello krijgt daarvan de schuld. Mensen negeren Nello en de hond daarna. En melk kopen ze niet meer van hem.

Hij wint de tekenwedstrijd niet. Teleurgesteld gaat hij slapen op de koude vloer van de kathedraal. Daar sterft hij met Patrasche in zijn armen.

Het boek

Illustratie uit boek Dog of Flanders, Amerikaanse uitgave uit 19e eeuw

Het boek is geschreven door Marie Louise de la Ramé. Ze schreef het boek onder het pseudoniem Ouida in 1872. In Amerika is het een aantal jaren later een succes. Kort voor de wisseling naar de 20e eeuw verschijnen daar meerdere geïllustreerde uitgaven van het verhaal.

In 1925 vertaalt een onbekende schrijver het verhaal in het Japans. Het wordt in korte tijd een bestseller. Er gaan in Japan miljoenen versies van het boek over de toonbank. Wrang genoeg is de schrijfster dan al in bittere armoede overleden.

Verfilming

Omslag van een van de vele Japanse uitgaven

Het boek is al twee keer verfilmd voor de Japanse uitgave. In 1914 maakt Howell Hansel de eerste filmversie. Een jaar voor de Japanse uitgave regisseert Victor Schertzinger het boek met als filmtitel ‘a boy of Flanders’. Er volgen nog twee verfilmingen voor, in 1975, de Japanners het boek voor het eerst verfilmen.

In Japan heeft men het verhaal dan al omarmd. Er worden films gemaakt, maar de jongen en zijn hond doen het ook goed als animatie. Op de Japanse televisie wordt een oudere 50-delige tekenfilmserie regelmatig herhaald. En niet lang geleden is ook een tv-serie gemaakt in 26 delen.

Toeval en geluk

Het verhaal over een hond van Vlaanderen was in België ruim honderd jaar onbekend. Terwijl er in Amerika en Japan al twintig miljoen boeken waren verkocht. Door het verhaal van Suske en Wiske kreeg het bekendheid. En wellicht door een nieuwsgierige Belg, die zich eindelijk afvroeg wat die Japanners wilden van een hond en een jongetje in Antwerpen en Hoboken.

Meer informatie:

• Zoek op “フランダースの犬”本 en vind heel veel Japanse uitgaven van het boek (google zoeken)
• Youtube met een uitzending van de televisieserie
• Het boek ‘Dog of Flanders’ in een Amerikaanse uitgave uit 1890 ( Hond van Vlaanderen (18 downloads ) )