Het Zweedse woord Döstädning, oftewel dood-schoonmaken, kwam twee weken geleden ter sprake in een bericht. Wat is dood-schoonmaken, vroeg ik me daarbij kort af. Ik ben toch eens gaan kijken.

Dood-schoonmaken blijkt niet het afleggen van een dode, geen taxidermie (opzetten van dode dieren) en niet iets anders dat je uit het woord zou kunnen afleiden.

Döstädning, dood-schoonmaken

Dood-schoonmaken is een Zweedse methode van opruimen voor je dood gaat. Het is daarmee anders dan dödsstädning, schoonmaken na de dood. Margareta Magnusson schreef er een boek over. Het is inmiddels ook in het Nederlands vertaal met als titel ‘Opruimen voor je dood’.

Ze vertelt dat ze na de dood van haar man door zijn spullen moest. Dat vond ze vreselijk. Je bent immers nog in een rouwproces. Maar het is ook zonder rouw een vervelende klus langs allerlei spullen waar je vaak zelf niets mee hebt.

Leeftijd

Wanneer begin je met dood-schoonmaken? Magnusson vertelt niet hoe oud ze is. Ze omschrijft zichzelf als tussen de 80 en 100 jaar. Maar dood-schoonmaken doet ze al veertig jaar. Het is een voorbereiding op haar dood waar ze veel plezier aan beleefd.

Margareta Magnusson

In feite verschilt dood-schoonmaken niet veel van andere theorieën rond schoonmaken. Dus met de boeken van Marie Kondo, Stephanie Bennett Vogt of Annelies Mentink bereik je ongeveer hetzelfde: voldoening.

Dood-schoonmaken

Bij dood-schoonmaken ga je echter uit van de nabestaanden. Die willen best iets van je erven, maar niet alles. Het moet een dierbare herinnering zijn. Dus heeft Magnusson als opruimmotto: Als je er niet van houdt, doe het weg. En als je het niet gebruikt kan het ook weg.

Het leuke aan dood-schoonmaken vindt ze zelf vooral de herinneringen. Jouw spullen, want daar gaat het om, brengen herinneringen terug. Dat is ook wat ze anderen gunt met haar boek. En door dood-schoonmaken belast je anderen niet met het uitzoeken.

Spullen

Want dat viel Magnusson ook op. In haar jeugd bezat ze het hoogst noodzakelijke. Tegenwoordig hebben de meeste mensen echter zoveel spullen. Vroeger had je een jas. Nu heb je jassen en schoenen voor elke weersomstandigheid.

Mensen hebben veel spullen die ze niet of nauwelijks gebruiken. En ouderen hebben zo weinig nodig. De kelder, de zolder en kasten puilen uit met spullen waarvan ze niet eens meer weten dat ze het hebben. Ze staan er niet bij stil dat ze na hun dood de kinderen er werkelijk mee belasten. Die moeten beslissen wat ze moeten bewaren.

Veertig

Veertig is de leeftijd, vindt Magnusson, waarop mensen zouden moeten beginnen met dood-schoonmaken. In feite betekent het dan gaan werken aan een meer georganiseerde levensstijl. Wanneer je je realiseert dat je te veel spullen hebt verzameld die je niet gebruikt, ben je eigenlijk al te laat. Maar dan is het nog niet te laat om met dood-schoonmaken te beginnen.

Om zowel ouderen als veertigers te bereiken schreef Magnusson in een luchtige, humorvolle stijl. Haar boek is dun, 144 pagina’s, en bevat ongeveer veertig korte hoofdstukken. Ouderen houden volgens haar niet van dikke boeken.

En wellicht ook niet van opruimen. Daarom de tip: blijf gewoon leuke dingen doen en ruim op als tussendoortje.

Meer informatie

• De eerste vertaling van het boek verscheen in het Engels met de fraaie titel, ‘The Gentle Art of Swedish Death-Cleaning’. Later kwam het ook in het Nederlands met die titel, vertaald natuurlijk, in de winkels. Het is inmiddels in twintig andere talen verkrijgbaar, onder andere als:
  • El arte sueco de ordenar antes de morir (spaans)
  • Frau Magnussons Kunst, die letzten Dinge des Lebens zu ordnen (duits)
  • La nobile arte svedese di mettere in ordine (italiaans)
  • La vie en ordre. L’art de ranger sa vie pour alléger celle des autres (frans)
  • A Arte Sueca de Deixar a Vida em Ordem (portugees)
• Margareta Magnusson is geboren op 31 december 1934 in Göteborg en ze woont tegenwoordig in Stockholm
• Zie ook het bericht ‘het verleden opgeruimd‘