De smaak van de rogge genever van Zuidam is bijzonder schreef ik twee jaar geleden. Ik sprak zelfs van een smaaksensatie.

De vrijdag-middag-borrel bij Gerrit bestond al een tijdje niet meer. Maar vorige week vrijdag deed Gerrit een poging het nieuw leven in te blazen. Hij had daartoe, wetend van de komst van Bart, Eric en mij, een fles rogge genever van Zuidam gekocht.

Zuidam rogge genever

Mijn eerdere beschrijving van de rogge genever was beslist niet overdreven. Nog lange tijd genoten we na dat bericht van die opmerkelijke smaak. Tot we weer eens iets nieuws wilden proberen.

Maar nu staat hij er weer, de transparante apothekersfles met de fraaie kurk, het lakzegel en het etiket met de notitie van de gebruikte vaten. Batch nr. 1 van botteljaar 2019.

De smaak van rogge genever

Gerrit schenkt de jenever glaasjes in. Vol verwachting en wellicht hoop klinken we en nemen een eerste slokje. Snel doe ik daar nog een slokje achteraan. De sensatie van smaak is er niet. Ik neem nog een slokje, zuig er wat lucht bij en laat het vocht wegglijden.

Bart kijkt ons tevreden aan. Gerrit geniet nog na. En Eric neemt een tweede slokje. Het hoge woord moet er uit. ‘Het smaakt anders’, zeg ik. ‘De smaaksensatie blijft weg. Het geheel is wateriger en de afdronk scherper. Ik mis de kruidige geur- en smaakbeleving, de verrassende verschillen in smaak bij elk slokje’.

Ik ben gek

Drie paar ogen kijken me verbaasd aan. Of zeggen hun blikken iets anders. ‘Da’s René weer hoor’, zegt Bart, ‘het zal niet waar zijn’. Ja, hun blikken zeggen iets anders. Gerrit en Bart vallen hem bij. Resultaat, ik ben die creatieve dwaas, die de wereld op zijn eigen manier bekijkt en dingen ziet die voor anderen verborgen zijn.

Ik zou nu kunnen reageren met iets als: ‘niets is verborgen, maar je moet het wel willen zien’. Maar dit keer houd ik mijn mond en haal letterlijk mijn schouders op. Gerrit schenkt onze glazen weer vol en we hebben het niet meer over de smaak of de rogge genever in zijn geheel. We genieten van het vocht, dat nog altijd veel beter smaakt dan het chemische alternatief van andere jeneverstokers.

Gelijk

Van anderen hoef ik mijn gelijk niet te hebben. Maar voor mezelf wel. Dus ga ik maandagmiddag naar Slijterij van Schaik in Maarssen en koop een fles rogge genever voor thuis. Zelfde jaar, zelfde batch als de laatste van Gerrit.

Die avond schenk ik om tien uur, bij het begin van Nieuwsuur, een glaasje in. Voor mijn eerste slok constateer ik al dat de warme, kruidige geur er nauwelijks is. En het eerste slokje bevestigt mijn smaak ervaring van de vrijdag ervoor.

Donderdag

Afgelopen donderdag maak ik een lunchwandeling met Gerrit. In de loop van het gesprek merk ik op dat ik nog een fles rogge genever voor thuisgebruik heb gekocht. Door de reactie van Gerrit kan ik niet anders dan opnieuw opmerken dat de smaak echt anders is dan we gewend waren.

‘Ok, dan gaan we nu naar Roy voor fact-checking’, zegt Gerrit, licht arrogant en met een duidelijk hoorbaar superioriteitsgevoel.

Vaten en smaak

‘René beweert dat de smaak van de rogge genever anders is’, begint Gerrit als we in de winkel staan.

‘Dat kan, een lichte afwijking kan altijd. Wellicht zat de batch in een ander vat. Zo’n vat heeft invloed’, reageert Roy.

‘Ik mis de kruidige geur voor je een slok neemt’, zeg ik. ‘Bij die batch twee jaar terug rook je die al als je de kurk er afhaalde. De smaak is ook wateriger, die andere proefde dikker of hoe je dat ook noemt’.

‘De viscositeit, ik begrijp wat je bedoelt’, meldt Roy.

‘Ja, stroperigheid. Ik wist niet dat je die term ook bij drank gebruikt’.

Restantje eerdere batch

‘Ik heb nog een restant van een eerdere batch’, zegt Roy, waarna hij even later een halfvolle fles uit 2016 op de toonbank zet.

Gerrit en ik krijgen een plastic glaasje om te proeven. Hij heeft zijn bodempje genever met drie rustige slokjes genuttigd. ‘Verdomme, je hebt gelijk’, is de eerste reactie van Gerrit.

En inderdaad kun je er niet omheen. De smaak is kruidiger, de papillen geven direct een smaaksensatie af en de speekselklieren gaan aan het werk. Bij mijn laatste slokje hap ik wat lucht en laat het geheel kort walsen in mijn mond. De afdronk is een warm genot.

Het gesmoorde gelijk

‘Het is inderdaad anders’, zegt Gerrit. Er valt even een ongemakkelijke stilte. Roy doorbreekt die met een verhaal over het succes van Ketel One in Amerika. Het is een mooi voorbeeld van een Nederlandse verovering van een grote markt. Een paar jaar geleden zag ik Ketel One al in enkele Netflix series. Het succes kwam met de botanische ingrediënten, de Ketel One Botanical.

Over de rogge genever hebben we het niet meer. Aan het eind van de middag drinken Gerrit en ik een glaasje van de week geleden geopende fles. Het smaakt prima. Maar ik denk toch ‘had ik in 2016 maar een voorraadje aangelegd’.