Maandag 17 oktober 1933 sloeg de 21-jarige Victor Licata met een bijl in één slag zijn vader dood. Daarna deed hij hetzelfde bij zijn moeder, zijn zus en twee broers. Moeder Rosalie, zus Prudence en broer José stierven direct. Victor’s broer Philip raakte gewond en overleed later in het ziekenhuis.

De politie werd gewaarschuwd door bezorgde buren, die Victor Licata al een tijdje doelloos voor het huis heen en weer zagen lopen. Bij de voordeur van het huis aan 1707 East Fifth Avenue kwam geen reactie. Daarop forceerde de politie een ruit in de achterdeur. In de ruimte daarachter lag Michael Licata, de vader. Wat verder in het huis vonden ze de lichamen van Prudence en José. Boven in een slaapkamer lag Rosalie met naast haar de dan nog levende Philip.

Victor Licata

Kort nadat de politie voor Philip een ambulance had opgeroepen troffen ze Victor Licata in de badkamer. Hij liet zich zonder weerstand in de boeien slaan. Victor Licata werd schuldig bevonden aan vijf moorden.

Victor Licata had een lange geschiedenis van geestesziekte. Zijn familie vreesde continu voor hun veiligheid, vanwege zijn onvoorspelbare geweldadigheid. Hij was een bekende van de politie. Die hadden hem al eens willen laten opnemen voor zijn waanzin. Een rechter ging daar niet in mee, nadat de familie verklaarde beter voor Victor te kunnen zorgen dan een psychiatrisch ziekenhuis.

Droom

De politie vroeg Victor Licata vanzelfsprekend naar zijn motief. Het was een bizarre droom geweest, vertelde hij. Daarin martelden zijn familie hem. Hij was daardoor zo bang geworden dat hij ze uit zelfverdediging moest vermoorden.

Tijdens het politieverhoor vertelde hij dat zijn ouders hem uit zijn bed hadden getrokken. Daarna zaagden zij zijn armen af en sloegen houten armen in de stompen. Zijn zus en broers stonden er bij te lachen. Toen hij wakker werd pakte hij een bijl en sloeg zijn vader dood.

Schizofreen

Artsen onderzochten Victor Licata. Ze stelden de diagnose vroegtijdige dementie (dementia praecox). Later veranderden ze dit in schizofrenie. Het leek al met al een tragedie met geweld door een psychische aandoening.

Maar al snel bleek Victor Licata niet alleen schizofreen. Victor stond bekend als voortdurend gebruiker van cannabis. Ambtenaren, betrokken bij de “oorlog tegen drugs”, spraken voornamelijk over een rol die de drugs speelden bij de moorden. De psychische aandoening verdween naar de achtergrond.

Beloning

Twee dagen na de moorden kondigde de plaatselijke sherrif een beloning uit. Voor informatie die leidde tot veroordeling van marihuana kopers en/of bezitters kreeg een ‘verklikker’ 100 dollar. De sherrif gebruikte het druggebruik van Victor als argument om een grootschalige anti-drugs-operatie op gang te brengen in Tampa. De sherrif, een door verkiezing verkregen functie, had vanzelfsprekend politieke motieven.

Eind 1933 kwam er na 13 jaar een einde aan het verbod op de productie en verkoop van alcohol, de zogenaamde drooglegging. Dit zorgde voor druk op talrijke andere recreatieve middelen, zoals heroïne en cocaïne. Die middelen waren tot dan toe grotendeels legaal. Het gebruik van marihuana stond slechts bekend als een plaag.

Harry Anslinger

In 1929 was Harry Anslinger benoemt tot assistent commissaris van het Bureau of Prohibition (= verbod, maar in die tijd vooral de  drooglegging) van het Ministerie van Financiën. Hij werd aangewezen de oorlog tegen drugs te leiden en zich daarbij vooral op marihuana te richten.

Een jaar later werd hij volledig leidinggevende van het bureau. Marihuana was volgens hem ingeburgerd en er was geen bewijs dat het schadelijk was. Hij negeerde het verbod op marihuana. Tot eind 1933. Na de opheffing van de drooglegging was er geen nut meer voor het Bureau of Prohibition.

Kruisvaarder

Bijna van de ene op de andere dag werd Anslinger kruisvaarder tegen marihuana. Anslinger liet zijn mensen rapporten verzamelen over de vreselijke misdaden die waren gepleegd onder invloed van marihuana. Met deze door critici ‘Gore Files’ genoemde documenten startte hij zijn anti-marihuana campagnes in het gehele land. Die campagnes bestonden uit poster, afschrikwekkende filmpjes en meer.

Victor Licata speelde in het begin direct een belangrijke rol. Zijn gruweldaad was een van de favoriete verhalen van Anslinger. Hoewel hij in intieme kring toegaf dat het feitelijke bewijs, dat marihuana tot het geweld had geleid, vaag was.

Er is niets veranderd

Er is niets veranderd valt me op als ik verschillende media en bijvoorbeeld de website WorldWideWeed lees. De huidige legalisering van medicinale cannabis in vele landen leidt tot allerlei verhalen. Verhalen waarbij je vraagtekens kunt zetten. Ze komen van voor- en tegenstanders. En dan is er nog nepnieuws, zoals volgens mij het verhaal over de spacecake die zou zijn geserveerd op een begrafenis in Wiethagen. Het werd door allerlei media overgenomen, behalve in Duitsland (voor zover ik kon nagaan).

Pak maar een onderwerep en kijk zelf even. Vaping en longziekte. Voor- en tegenstanders. Legalisering van cannabis. Voor- en tegenstanders. Etc.

Veroordeling Victor Licata

En hoe zit het met de veroordeling van Victor Licata? Die kwam er niet, tot verdriet van Anslinger en zijn politieke vrienden. Na vier jaar juridisch getouwtrek besloot justitie dat hij krankzinnig was en niet zou worden veroordeeld. Licata verbleef de rest van zijn leven in een Psychiatrisch Ziekenhuis in Florida.

Daarmee kwam vanzelfsprekend geen eind aan Victor’s verhaal. Dat bleven Anslinger en zijn anti-drugs vrienden nog jaren gebruiken voor hun politieke doelen. En kranten bleven er aandacht aan geven, zowel voor- als tegenstanders.

Aanvullende informatie

• De onderzoeker van Victor Licata, psychiater dr. H. Mason Smith, verklaarde dat de krankzinnigheid van Licata vrijwel zeker erfelijk was en niet voortkwam uit cannabis-gebruik
• Onderzoekers zouden veel later vaststellen dat bij geen enkele voorval in de Gore Files een duidelijke verband met marihuana kon worden aangetoond
• In 1936 bracht Anslinger een film uit, ‘Tell Your Children” (ook wel ‘Reefer Madness’). Het toont, voortbouwend op de zaak rond Victor Licata, jongeren die zich onder invloed van marihuana bezighouden met psychotisch geweld. De film droeg bij marihuana te criminaliseren tot ver buiten de landsgrenzen van de Verenigde Staten
• Anslinger schreef in 1937 het artikel ‘Marihuana, Assassin of Youth’. Hij gebruikte daarin de moorden van Licata als voorbeeld van de gevaren van marihuana
• Victor Licata pleegde in 1950 zelfmoord. Hij hing zichzelf op met een laken. Het maakte geen einde aan de exploitatie van zijn verhaal door Anslinger. Die zou er nog tot ver in de jaren zestig dankbaar gebruik van maken
• Tenslotte zijn er mensen die beweren dat het gezin niet is vermoord door Victor. Zijn vader was rijk geworden van handel in de illegale alcoholproducten en zou zijn vermoord door leden van de mafia.
• Artikel in tijdschrift over de Victor Licata en de moorden ( Victor Licata )