Palmen en de sneeuw, misbruik en zelfverrijking
Palmen en de sneeuw, oftewel Palmeras et le Nieve, is een film. Een mooi Spaans drama met meerdere verhaallijnen. Vooral het camerawerk en de belichting vond ik prachtig. Ik herinner me de eerste keer dat ik de scene in een kruidenierszaak zag. Het genot van het Rembrandtiaanse licht, dat echter de tweede keer dat ik het zag helaas al minder opwindend leek.
Palmen en de sneeuw
In Palmen en de Sneeuw gaat een vrouw, na de dood van haar vader, op zoek naar zijn verhaal. Hij werkte met haar opa en oom in Spaans-Guinea, een Spaanse kolonie in Afrika. De film toont voornamelijk het verhaal van haar oom, afgewisseld met haar zoektocht.
De oom blijkt in die tijd verliefd op een getrouwde Afrikaanse vrouw. De relatie ontwikkelt zich met op de achtergrond het koloniale land, dat geleidelijk onafhankelijk wordt van Spanje. Uiteindelijk moeten alle Spanjaarden het land uit. Het lukt de Afrikaanse vrouw uiteindelijk niet mee naar Spanje te komen.
Ik kan de film van harte aanbevelen.
Equatoriaal-Guinea
Na de lange film Palmen en de Sneeuw zoek ik informatie over de geschiedenis van het land. De kolonie krijgt in 1963 zelfbestuur en in 1968 ontstaat de onafhankelijke staat Equaroriaal-Guinea. Francisco Macías Nguema wordt de eerste president.
In 1979 pleegt zijn neef, Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, een coup. Teodoro laat zijn oom executeren en troont zichzelf tot president. In het begin doet hij enkele goede dingen, voor zover ik dat vanuit het vrije Westen nu kan beoordelen. Maar geleidelijk blijkt hij een tiran. En dan lees ik meer over het land en die neef.
Teodoro Obiang Nguema Mbasogo
Ik kan me niet herinneren of zijn naam wordt genoemd in de film Palmen en de Sneeuw. Teodoro Obiang Nguema Mbasogo is het momenteel langstzittende staatshoofd in Afrika en hij is rijk. Dat laatste vind ik opmerkelijk. Temeer doordat de meeste inwoners ver onder de armoedegrens leven.
Equaroriaal-Guinea heeft slechts 1,3 miljoen inwoners. Het vermogen van de president wordt geschat op ruim 600 miljoen dollar. Het land is rijk door onder ander oliewining en toch leven bijna een miljoen mensen in armoede. Bizar.
De rovende president
Ik zou iets kunnen vertellen over het leven van Teodoro Obiang. Hoe hij opgroeide als kind in een gezin van 10 kinderen. Maar al die geschiedenis staat in schril contrast tot wat hij is geworden, een dictator die zich de schatten van zijn land heeft toegeëigend. De inkomsten uit de olie-winning houdt hij voor zichzelf en zijn vrienden. De bevolking is zoals gezegd straatarm.
Toch wordt hij telkens opnieuw met 100% van de stemmen herkozen. Is het volk van Equaroriaal-Guinea achtelijk? Waarschijnlijk niet of op zijn minst niet allemaal. Dan is het toch vreemd dat de president zich kan blijven verrijken, miljoenen uitgeeft aan dure auto’s en luxe huizen en dat het volk dat pikt… en de Westerse wereld het geen zier interesseert.
Olie
Natuurlijk spelen daar krachten en machten die groter zijn dan de Palmen en de Sneeuw van Equaroriaal-Guinea en de Spaanse pyreneeën. Olie, het vergif van economische verhoudingen en excuus voor onbegrijpelijke conflicten.
Hoe zouden de Palmen erbij hangen als het land geen olie had of wel een strategische ligging had. Het land is tweederde van de grootte van Nederland. En het ligt onopvallend ingeklemd tussen Gabon (10x zo groot en evenveel inwoners) en Kameroen (20x zo groot en 20x zoveel inwoners).
Rijkdom verdelen
Over veel onderwerpen is het zinloos te filosoferen. Toch vind ik het leuk omdat het overzicht geeft, nieuwe invalshoeken brengt of eenvoudig creativiteit stimuleert. Dus denk ik ‘wat als Teodoro Obiang zijn geroofde rijkdom verdeelt over de bevolking?’
600 miljoen dollar en 1,2 miljoen mensen. Hmm, dat is slechts 500 dollar per persoon. Dat schiet niet op. Toch voelt het fout dat één man zich verrijkt met de grondstoffen van een land en de bevolking daarvan nauwelijks laat meedelen. Ok, de scheefgroei begint waarschijnlijk al bij de koloniale Spanjaarden.
Lees ook het bericht ‘advocaat van de duivel – film en oorsprong’
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Mondkapjes, Coronavirus en de onzinNieuwer: Zure haring, rolmops en surströmming »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.