Bert Kepel is overleden. Ik leerde Bert jaren geleden kennen als oudste broer van een klasgenoot. Af en toe zag ik hem met zijn toenmalige vrouw tijdens een verjaardag. Het contact was dat als met een oudere broer van een klasgenoot.

Tot een aantal jaren later. Ik was bij Gerrit, een zakenrelatie die inmiddels tot mijn vriendenkring behoorde. Hij vertelde me, vlak voor we gingen golfen, dat hij iemand had uitgenodigd met ons mee te lopen. Dat bleek Bert Kepel te zijn.

Vanaf die dag golfden we lange tijd gedrieën elke zondagochtend. Regelmatig golfde ik in die tijd ook op donderdagen met Gerrit en Bert in Zoelen, waar ze beiden lid waren van Golfclub De Batouwe. Geleidelijk zagen Bert en ik elkaar ook buiten het golfen. Tegenover derden bleven we elkaar echter gekscherend als “golfvriend” voorstellen.

Bert Kepel

Bert werd geboren in Tegal, een stad in Indonesië. Dat weet ik pas sinds zijn overlijden. Hij vertelde me ooit dat hij op de boot naar Nederland het levenslicht zag. De bevalling op de boot was vermoeiend geweest en zijn moeder hield er blijvend lichamelijk ongemak van. Dat was natuurlijk zijn schuld, verklaarde hij de wat moeilijke relatie die hij in zijn jeugd had met zijn moeder.

Hij ging daardoor al op jonge leeftijd het huis uit en rolde in het uitzendwezen. In die wereld werkte Bert toen ik op de middelbare school zat en hem leerde kennen. In 1993 werd hij een golfvriend en begon een vriendschap, die ongeveer dezelfde beweging maakte. Maar met de v van golven.

Anekdotisch

Er waren perioden dat we elkaar wekelijks zagen, ook toen we niet meer golfden. Daarna konden er maanden zijn zonder dat we elkaar spraken. Dan waren we met dingen bezig waarin we geen raakvlakken hadden of die onze aandacht elders legde. Maar daarna was er ineens weer contact en dat bleef dan weer enige tijd bestaan.

Ik heb onze vriendschap wel eens anekdotisch genoemd. Bij elk samenzijn gebeurde er wel iets opmerkelijks, wat in feite de essentie van een anekdote is. Anderen zullen dat waarschijnlijk net zo hebben ervaren met Bert. Je hebt nu eenmaal mensen waarmee het altijd spannend, leuk, grappig en verrassend is. Bert Kepel hoorde beslist tot die mensen.

Café De Bedstee

Er was een periode dat Bert en ik vrijdagavonden gingen stappen. We spraken af en zagen op vrijdagavond wel wie er verder mee gingen. Meestal liepen we naar het Janskerkhof, de Mariaplaats of iets daartussen rond het Domplein. In het Pakhuis op het Janskerkhof leerden we eens twee meisjes kennen. Het klikte en de vrijdag erop spraken we weer af.

Een van de meisjes wilde naar café De Bedstee. Daar aangekomen bestelden we een drankje en zochten een plek in het drukke café. Een staplek, want zitten kon je er niet. Er was één jongen die wel zat, op de voetensteun van de bar. Die jongen stond ineens op. Hij bleek kleiner dan ik en begon, volgens mij zonder reden, tegen Bert aan te duwen. Direct stonden er ook drie hele grote mannen om ons heen, duidelijk beschermers van de jongen.

De sfeer werd grimmig en ik stelde voor te gaan. We verlieten De Bedstee en gingen naar Dikke Dries op het Oudkerkhof. Tegen twaalf uur liepen we naar de Ganzenmaarkt voor een broodje. Daar kwamen we de jongen met zijn drie vrienden weer tegen. Zonder iets te zeggen omhelsden Bert en de jongen elkaar. We spraken even over Utrechtse onderwerpen en gingen ons weegs.

Ontwapenend en ondeugend

Dit voorval met iemand die hij absoluut niet kende, typeert voor mij Bert Kepel. Hij was kinderlijk ontwapenend. Wat er ook gebeurde, je vergaf het hem snel. ‘Er zit geen kwaad in dat jong’, zei een oudere man me ooit over Bert. En dat was ook zo.

Hij was speels ondeugend, kon met iedereen omgaan en kende ook Nederland heel goed. Dat laatste waarschijnlijk vooral doordat hij als uitzendbaas overal in Nederland was geweest. Hij kende elke sluiproute, horecagelegenheid en vaak ook de plaatselijke eigenaardigheden. Met die kennis liep hij overigens niet te koop. Veel liever maakt hij plezier in het moment.

Momenten

Die momenten waren er dus genoeg. En zoals ik al zei, het zijn allemaal anekdotes. Je hoefde er niet eens bij te zijn geweest om te kunnen meegenieten. Soms door de verhalen waarmee Bert in geuren en kleurde een gebeurtenis beschreef. Maar ook wel omdat de sporen ervan nog zichtbaar waren.

Zoals de keer dat hij hielp bij een BBQ. Het ging hem niet snel genoeg en hij spoot spiritus op de houtstapel. Het gevolg was weggebrande wenkbrauwen en een verbrande voorhoofd. Welke verbrandingsgraad het brandwondencentrum zijn voorhoofd zou hebben gegeven weet ik niet. Maar toen ik hem twee dagen later zag leek de verbranding een permanente aantasting van zijn uiterlijk.

Wonder

Minder dan een jaar later was er van de verbranding echter niets meer te zien. Een wonder bij een wond, oftewel een geluk bij een ongeluk. Dat hoorde ook bij Bert Kepel. In de meeste gevallen van tegenslag overwon hij op wonderlijke wijze. Dan was hij op het juiste moment op de verkeerde plaats of andersom. Een procedure fout kon ook nog wel eens helpen.

En medische problemen kwam hij te boven, terwijl dat anderen met eenzelfde klacht zeker niet zou zijn gelukt. ‘Bert is een taaie’ zeiden we dan. Maar uiteindelijk lukte het hem niet meer. Hij overleed te jong.

Dubbel leven

Ik troost me met de gedachte dat hij een dubbel leven heeft geleid. Al vanaf het moment dat we gingen golfen was Bert Kepel voor mij de man van het dubbele leven. Bestelden wij een biertje, dan wilde hij een kopstootje. Namen wij een broodje kaas, dan wilde Bert een broodje kaas en een broodje ham. Sloeg ik prachtig af, dan sloeg Bert zijn eerste bal wild in het bos, de bunker of de vijver. Hij won daarna alsnog, maar liep wel een dubbele afstand.

Ik mis hem nu al, die impulsieve geest die leefde om te genieten. Die malle man, die je niet kwaad kon krijgen. Die “golfvriend”’ die tot het eind de vrolijke kant van het leven wilde zien.

Naschrift:

Bert was al een jaar oud toen zijn ouders en hij met de boot naar Nederland gingen. Zijn moeder werd tijdens die reis wel ernstig ziek. In Nederland werden ze opgevangen in een ‘kamp’, zoals zijn vader het noemde, in Aardenburg

Lees ook het bericht ‘golfen en darten‘