Tijdens een gezamenlijke lunch zet Gerrit een fles limonadesiroop op tafel. ‘Slimpie’ leest Jan de naam van het etiket. ‘Lekker door de karnemelk’, zegt Gerrit waarna hij de siroop door het lichtzure zuivelproduct roert.

Vanzelfsprekend zitten we even later allemaal aan de karnemelk met Slimpie. En het is inderdaad een verrassende ontdekking. Waarna we om de beurt het etiket bestuderen.

Slimpie, limonadesiroop voor volwassenen

We kennen van oudsher natuurlijk Roosvicee. Slimpie is wateriger en zoeter. Je hebt er slechts een heel klein beetje van nodig om een al snel overheersend effect te voorkomen. Die middag drink ik een paar glazen water en dosseer daarin Slimpie in diverse gradaties. Weinig Slimpie is al genoeg.

Aan het eind van de dag pak ik de fles Slimpie uit de koelkast. We drinken een Heineken 0.0 om de dag af te sluiten. Ik doe enkele druppels Slimpie in mijn glas en giet het bier uit het flesje.

Slimpie Heineken

‘René is weer aan het experimenteren’, zegt Erik met enige spot in zijn stem. Maar de mannen willen wel allemaal even proeven. En de smaak bevalt. Dus even later doseren de anderen ook een aantal druppels, op eigen gevoel en inzicht, in hun bierglas.

Shandy kan op het dak gaan zitten, zal ik mijn moeder vertellen. Dat limonade met bier drankje kan ze voortaan zelf maken. Heineken 0.0 heeft zelfs minder alcohol dan het vruchtenbiertje van Royal Club (max 0,03 tegen 0,5%).

Smaken

Gerrit had bij de lunch een flesje bosvruchten van Slimpie. De volgende dag haal ik bij de supermarkt een fles Lemon. Een laag bodempje van deze Slimpie in een glas, afgevuld met water, levert een synthese die sterk doet denken aan Bitter Lemon. Het heeft zelfs de prikkeling van het koolzuurhoudende drankje.

Later die week leg ik ook een fles Sinaasappel Framboos bij mijn andere boodschappen. Slimpie Nederland levert acht smaken, mijn supermarkt heeft er slechts vier.

Bosvruchten

Slimpie sinaasappel (zie naschrift)

Smaken verschillen natuurlijk. De Sinaasappel Framboos vind ik te zoet. Het prikkelt mijn smaakpapillen, maar zelfs in extreem lage dosering zal ik het weinig gebruiken. Die fles krijg ik dus niet leeg binnen de gestelde termijn van een maand na opening.

De Lemon smaak bouw ik wel in mijn voedingspatroon. Bij drie glazen water begin ik het eerste glas met een bodempje Slimpie. Het opnieuw gevulde tweede glas water bevat nog een gering lemon smaakje en het derde glas is gewoon water. Tezamen toch net lekkerder dan achter elkaar drie gewone glazen water. Een idee wellicht voor mensen die sowieso een hekel hebben aan water drinken.

Bosvruchten is mijn absolute favoriet. Die gaat in de karnemelk, yoghurt, water en meer. Na het experiment met Heineken 0.0 deden we het een paar dagen later in de jenever tijdens een borrel op vrijdag. Voor meerdere aanwezigen een verrassing. Het idee van pure alcohol drinken verdwijnt en een eventueel scherpe jenever wordt zachter.

Ongezonde opmerkingen

Twee weken later staat de fles Slimpie bosvruchten, inmiddels vast onderdeel van de lunch, op tafel. Dit keer is Kees een van de aanwezigen. Aandachtig leest hij het etiket, na overigens eerst aangenaam te zijn verrast door de karnemelkmix.

‘Het bevat 6% vruchtensap uit concentraat’, merkt hij op. ‘Dat zijn dus alleen de suikers uit het gebruikte fruit. Het percentage ligt daarmee drie keer hoger dan de wettelijk verplichte 2%. En in plaats van suiker is sucrolose gebruikt, een calorieloze zoetstof die honderden keren sterker is dan suiker’.

‘Ja joh, drink nu maar gewoon je karnemelk op’, zegt Gerrit om Kees af te remmen voor hij over ongezond en dergelijke begint. ‘Wij houden ons daar niet meer mee bezig. Niet zeuren over ingrediënten. Zeuren is heus ongezonder dan nuttigen, zolang je met mate nuttigt.’.

Ingrediënten Slimpie

Thuis kijk ik toch even naar de ingrediënten in de wetenschap dat ik me daar ook niet meer door laat afremmen. Liefst kies ik voor natuurlijke, onbewerkte producten. Maar je kunt, als je een leuk en normaal leven wilt leiden, niet ontkomen aan fabrieksproducten. En die zijn nu eenmaal allemaal bewerkt. Al is het maar om ze langer houdbaar te maken.

Kees had al een opmerking gemaakt over het vruchtenconcentraat van Slimpie. Veel meer is daarover niet te zeggen. Maar de zoetstoffen zijn een bijzonder verhaal. Storend is natuurlijk weer de opmerking 0% suiker. Terwijl een fabrikant wel zoetstoffen gebruikt die bij veel wetenschappers nog steeds de wenkbrauwen doen fronzen.

Zoetstoffen

Slimpie bevat twee zoetstoffen, Acesulfaam-K (E950) en Sucralose (E955). Het zijn allebei kunstmatige (synthetische) zoetstoffen. Dus in een laboratorium in elkaar gezet. Acesulfaam is ongeveer 200x zoeter dan de suiker die we kennen van het suikerklontje. Het is in 1967 bij toeval ontdekt door de Duitse scheikundigen Karl Clauss en Harald Jensen, als medewerkers van de chemische fabrikant Hoechst.

Sucralose is ruim 500x zoeter dan suiker. Het werd bij Tate & Lyle ontdekt in 1976, kort nadat dat bedrijf reorganiseerde van suikerraffinaarderij naar fabrikant van ingrediënten voor de voedings- en drankenindustrie.

Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid (ADH)

Het zijn beide calorieloze, smaakloze zoetstoffen. Ze zijn ook allebei goedgekeurd door allerlei gezondheidsinstituten. Maar er blijven veel vraagtekens bestaan rond deze en andere kunstmatige zoetstoffen. Voor de zekerheid adviseert het voedingscentrum de inname beperkt te houden van producten met deze zoetstoffen. Dagelijks maximaal ongeveer 8 mg zoetstoffen per kilo lichaamsgewicht.

Dat laatste uitrekenen is altijd lastig, helemaal wanneer je meerdere producten gebruikt met zo’n zoetstof. Ik kijk alleen even naar Slimpie. Een fles Bosvruchten bevat 580 ml siroop. Het etiket meldt 0,4 gram suikers per 100ml. Een paar druppels of een bodempje siroop in water, hoeveel is dat in milliliters.

Een rekensommetje

Minder dan waar Slimpie Nederland van uitgaat. Zij rekenen dat 580 ml 35 glazen limonade oplevert, dus ongeveer 16,5 ml per glas (580 / 35). Oftewel 100 ml is grofweg 6 glazen limonade (100 / 16,5). De ADH van iemand van 50 kg is 400 mg (50 x 8mg). Dat betekent voor zo’n persoon dus maximaal 12 glazen, volgens de berekening van de fabrikant. Er van uitgaande dat de hoeveelheid zoetstof gelijk is verdeeld (0,2 gram E950 en 0,2 gram E955).

Ik weeg zwaarder dan 50 kg en ik kom ook niet aan 12 glazen Slimpie per dag. Bovendien weet ik vrijwel zeker dat ik minder gebruik in mijn glazen water en overige toepassingen, dan de 16,5 ml die Slimpie voorstelt.

De conserveermiddelen in Slimpie zijn wel vermeld, maar niet de gebruikte hoeveelheid. Dat is bijzonder. Want ook deze twee synthetische middelen, Kaliumsorbaat (E202) en Natriumbenzoaat (E211), kennen een geadviseerde dagelijkse hoeveelheid. Maar het is wat Gerrit zei, niet zeuren en nuttigen met mate.

Niet zeuren

En dan vraag ik Charles tijdens een vrijdagmiddagborrel wat hij wil drinken. ‘Ik heb Bitter Lemon’, zeg ik, wetend dat hij dat drinkt als hij de Bob is. Ik schenk een bodempje Slimpie Lemon in een glas en vul het aan met water.

Hij neemt een slok. Terwijl ik zogenaamd een tijdschrift zoek, houd ik hem in de gaten. Charles neemt nog een slok. Niets aan de hand. Hij accepteert mijn alternatief voor Bitter Lemon van Royal Club. Het kan zijn dat hij te netjes is om er iets van te zeggen, als hij het verschil heeft gemerkt. Of hij is al een tijdje geen Bob meer geweest. Want een echt alternatief kan het toch niet zijn. Of wel?

Naschrift (31 juli 20120)

Onlangs vond ik toch een geweldige toepassing voor Slimpie Sinaasappel-Framboos. Ik gebruikte het in een yoghurt lunch. Bodempje Slimpie, Griekse yoghurt, rode besjes, wat Brinta volkoren vlokken en De Ruyter anijshagel. Goed roeren, natuurlijk voorzichtig beginnen vanwege het sap. Ik roer hard genoeg om meerdere besjes te breken. Heerlijk. Het beetje Slimpie heft de zure smaak van de rode besjes op.  Zie ook ‘broodje variant met smaak‘.

Lees ook het bericht ‘Koolhydraten, suikers en suiker, hoe zit dat?‘.