Dollar daalt in waarde, jammer dan
De dollar daalt in waarde, vertelde een vriend me gisteren. Hij zou liever de Chinese munt als internationale valute willen zien. Maar dat komt omdat hij iets heeft tegen de arrogantie van de Verenigde Staten. Als extra argument maakt hij dan meestal de opmerking dat China altijd een wereldmacht was en de VS pas tussen de twee Wereldoorlogen als macht opkwam.
De macht van de dollar bestaat volgens mij pas sinds 1944, nadat een systeem van vaste wisselkoersen werd ingevoerd. Bij die arrogantie waar de vriend op wijst, kan ik me wel iets voorstellen. Overigens ook bij het volgens mij ongewenste jarenlange meegaan van de Nederlandse politiek met wat Amerika wil.
Dollar
Maar goed, de dollar daalt in waarde. Ik had dat een paar dagen geleden al gezien, toen ik software kocht. Die kostte me 28 dollar. Op de afrekening van mijn creditcard stond 22,96 euro. Ik betaal geen transactiekosten, dat betekent dus dat de koers van 1 dollar op 0,82 eurocent lag. Oftewel voor 100 euro zou ik 121,95 dollar krijgen.
Er zijn waarschijnlijk allerlei verklaringen voor de daling van de dollarkoers. Voor mijn software is de daling gunstig. En omdat de dollar bij bijna 90% van de internationale transacties betrokken is zal het op meerdere terreinen voordelen geven. Bijvoorbeeld aan de pomp. Voor de Nederlandse export is het natuurlijk minder goed.
Contante dollarbiljetten
De vriend meldde ook dat er zich veel contante dollarbiljetten buiten de Verenigde Staten bevinden. Hij had het over een totaalbedrag van 300 miljard dollar. Maar zo’n schatting is volgens de Centrale Bank van Amerika (FDS = Federal Reserve System) niet te maken. Zij weten dat er momenteel voor 1,75 biljoen papieren dollars in omloop zijn, waarvan een groot deel in biljetten van 100 dollar.
Maar hoeveel daarvan in het buitenland zijn is onbekend, omdat je bankbiljetten moeilijk kunt traceren. Die liggen onder matrassen, in laatjes, bij banken en elders. De FDS schat dat in ieder geval de helft buiten de Verenigde Staten ligt, en dat het schommelt tussen 50 en 75 procent.
De cadeaubon
Daarmee zijn dollarbiljetten een fantastisch exportproduct, waarbij ik aan een cadeaubon moet denken. Zo’n bon, een stukje papier van een kwartje, koop je voor 10 euro of meer. En het verdwijnt als vaak vergeten cadeautje in een lade bij de ontvanger. Volgens een onderzoek uit 2016 wordt 20% nooit meer ingewisseld. Doordat het is vergeten of verlopen.
Die massaal gedrukte bankbiljetten zijn veel goedkoper dan het papier van een cadeaubon. Iemand wisselde zijn eigen valuta (euro, pond, Bulgaarse lev of Thaise bath etc) in voor zo’n biljet. Of verkocht iets van grotere waarde tegen dollarbiljetten die nu ongebruikt in zijn la liggen.
China als internationale munt
De vriend krijgt overigens een beetje gelijk. In 2016 werd de Chinese renminbi (‘munt van het volk’) een van de reservevaluta’s van de wereld. China wil dat zijn munt volledig verhandelbaar wordt op de valutamarkten. Natuurlijk zouden ze het liefst zien dat hun yuan de dollar vervangt. Mede om die droom te verwezenlijken hervormt Xi Jinping sinds Chinese economie.
Dat doet hij volgens een plan dat hij op 16 november 2013 openbaar maakte. Op Netflix zag ik een interessante korte documentaire over de chinese economie en het succes van zijn plan.
Geld, goud en de dollar
Voor de dollar is overigens pas in 1944 gekozen voor de internationale handel. Uit gemak en vertrouwen. Dat laatste is bij alle handel belangrijk, maar vooral bij bankverkeer. Toen bij handel nog vooral sprake was van ruilhandel (een schaap voor een vat wijn etc.), was er nauwelijks gevaar. Na een aantal tussenstappen kwam er in de 18e eeuw, met de invoering van de gouden standaard, een biljettensysteem dat geleidelijk wereldwijd werd geaccepteerd. Bij die standaard vertegenwoordigt een bankbiljet een waarde die gelijk staat aan het goud en zilver dat de centrale banken in hun kluizen bewaren.
Je verkocht daarna je schaap voor een goedkoop waardepapiertje en kon daarmee bij een ander een vat wijn kopen. Dat was in het begin dus nog redelijk betrouwbaar, doordat er een vergelijkbare hoeveelheid goud tegenover stond. In 1944 koppelden landen zich aan de dollar van de VS, die de gouden standaard bleef hanteren.
Geld en vertrouwen
Maar in 1971 stapte Amerika af van de gouden standaard. Goud en zilver zijn geen onderpand meer. We hebben nu het zogenaamde fediciaire geld, waarbij de waarde is gebaseerd op onderling vertrouwen. Nu er steeds meer geld wordt gedrukt, lijkt het geldsysteem een grote gebakken luchtbel geworden. Een luchtbel die knapt als we er massaal geen vertrouwen in hebben.
In de tussentijd blijven centrale banken biljetten drukken als cadeaubonnen, hoewel sigaar uit eigen doos wellicht een betere vergelijking is. Immers, een goedkoop papiertje waarvan we moeten hopen dat het ongeveer zijjn/een waarde blijft behouden.
Crisis aanpak
Het is bizar te zien hoe snel de economie kapot wordt gemaakt door een microscopisch klein deeltje erfelijk materiaal. Ok, het virus is daarvan niet de oorzaak. Het virus is de aanleiding, de maatregelen daarna zijn de oorzaak. Wat heeft het virus te maken met dit hapsnap berichtje over de dollar?
Ik schreef kapot gemaakt, maar ik zou ook kunnen zeggen ‘hoe snel de wereld verandert’. Dat we na deze ‘crisis’ thuis blijven werken, is slechts één voorbeeld. De huidige tijd toont dat kleine, rigoureuze ingrepen een enorme inpact hebben.
Verontrustende marktontwikkeling
Ik hoop stiekem dat er nog een paar virussen, of andere aanleidingen, komen waardoor een aantal andere dingen snel veranderen. Zoals de verhouding van kapitaalverdeling tussen overheid en bedrijven. Het is ergens natuurlijk belachelijk dat de Amerikaanse overheid dollars moet (en kan) bijdrukken, terwijl een bedrijf als Apple 2000 miljard dollar op de bank heeft staan.
Dat bedrijven, die vaak al jaren bestaan en productgericht zijn, de afgelopen jaren werden opgekocht door investeringsclubs vind ik ook verontrustend. Die clubs zijn slechts geïnteresseerd in een zo hoog mogelijk financieel rendement. Zelfs goed draaiende bedrijven, met beperkte winst, worden gesloopt omdat het voor de investeerders interessant is. Maar dat is een ander verhaal.
Aanvullende informatie
- In maart 2009 riepen China en Rusland gezamenlijk op tot een nieuwe wereldmunt. Ze wilden dat de wereld een reservevaluta maakte, losgekoppeld van individuele landen
- Evengoed zou je overigens zoiets kunnen zeggen over Italië. Dat land wordt telkens opgevoerd als land met schulden. Maar het is de overheid die schulden heeft, het zijn niet de bewoners. Wanneer je vanuit een andere invalshoek kijkt is Italië rijker dan Nederland. Een vergelijking met bijv. Nederland is als appels en peren vergelijken.
- Zie ook bericht ‘Studieschuld in Nederland en vooral Amerika‘
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Porder, die maakt je wel wakkerNieuwer: Coxartrose: artrose in het heupgewricht »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.