blog bijhouden - en hitlers diamanten

Een blog bijhouden en Hitlers diamanten

Een blog bijhouden is leuk. Ik begon er ongeveer tien jaar geleden mee. Het was de logische voortzetting van een manier van werken. Als ik niet voor klanten schreef dan schreef ik voor mezelf of tijdschriften. Ik zocht altijd een manier om te schrijven. Tien jaar geleden werd dat een blog bijhouden.

De eerste jaren lukte het elke dag een ‘stukkie’ te schrijven. Geleidelijk stokte die regelmaat. Ik bleef echter wel notities maken, schreef enkele daarvan zelfs uit en deed soms ook onderzoek voor berichten die hier niet verschenen.

Een blog bijhouden

Het bijhouden van dit web logboek is pretentieloos. Er zijn mensen geweest die vonden dat ik categorieën moest gebruiken. Daarmee zou ik onderscheid kunnen maken in onderwerpen of thema’s. Anderen vonden dat bepaalde artikelen zich leenden voor een boek, zoals bij een columnboek. Of ik zou de keuze van onderwerpen meer moeten richten op het werven van klanten.

Maar het is dus pretentieloos. Ik vind een onderwerp interessant of leuk, als het nodig is zoek ik er informatie over en ik schrijf een stukje van liefst minimaal 700 woorden. Dat informatie zoeken kost soms veel tijd. Tijd die niet altijd is terug te vinden in het stukje. Andere keren schud ik een tekst zo uit mijn mouw, aangevuld vanuit mijn kennis, abstracties en hersenspinsels.

Veelsoortige reacties

Minstens twee keer per dag krijg ik een mailtje of telefoontje van iemand die hier een bericht heeft gelezen. Vaak gaat het over berichten die ik lang geleden schreef. Ik weet al niet eens meer dat ik het heb geschreven. Maar mensen spreken me dan aan alsof ik een autoriteit ben op een bepaald gebied. Terwijl ik één bericht aan een onderwerp heb gewijd. Dat is leuk. Anderen complimenteren me met een tekst die informatief was en ze verder hielp of omdat de inhoud en schrijfwijze ze raakte. Dat zijn ook leuke reacties.

Maar af en toe krijg ik ook mailtjes, meestal mailtjes inderdaad, van mensen met vreemde verhalen of suggesties voor artikelen. Ik ga daar vanzelfsprekend netjes mee om en blijf beleefd, ik ken de mensen immers (nog) niet. Vaak blijken het bizarre contacten.

Anne Frank en haar dagboek

Twee weken terug bijvoorbeeld kreeg ik een mailtje van iemand over Anne Frank. De man betoogde dat haar dagboek een vervalsing is. Ik las zijn tekst. En terwijl ik nog aan het lezen was kreeg ik een mailje van WeTransfer dat er een zip-bestand voor me klaarstond. De man had direct ook enkele pdf-jes gestuurd.

Persoonlijk heb ik niets met Anne Frank en haar oorlogsverhaal. Het is voor mij een verhaal als alle oorlogsverhalen. Ik vind die van mijn vader en moeder interessanter en ik heb een belangstellend oor voor de oorlogservaringen van anderen in mijn omgeving. Anne Frank is voor mij de scriptie van een vriendin. Ik hielp haar bij het onderzoek en het schrijven. Voor het eindproduct kreeg ze een tien met de vraag van haar docent of die het mocht houden. De vriendin wilde de scriptie echter zelf bewaren.

Boeken over de dagboek vervalsingen

Maar natuurlijk ga ik even naar de ontvangen boeken kijken. Het is een Russisch artikel of boek van Alexey Tokar, met daarbij een vertaling in het Nederlands. Twee andere pdf’s zijn van Ditlieb Felderer en Rober Faurisson. In een vierde pdf schrijft Randolph Braham volgens de titel over verkeerde calculaties bij het Joodse verhaal over de Holocaust. En het vijfde is geschreven door Jurgen Graf en heeft de korte titel ‘Hoax or Holocast’.

Het onderwerp, of in ieder geval de benadering daarvan, spreekt me niet aan. Helemaal in dit geval denk ik, het zijn de uitwassen van een blog bijhouden. Maar ik ben altijd nieuwsgierig genoeg om er toch even tijd aan te besteden. Dus blader ik de pdf’jes door en zoek informatie over de schrijvers. Ik raak daarmee even aan een onderwerp waar ik het bestaan niet van kende. Daarna ga ik verder met mijn leven.

Hitler en de diamanten

Vanzelfsprekend denk ik in dit geval echter ook nog even aan een eerdere bizar contact die, een blog bijhouden zoals ik het hierboven beschreef, ook met zich mee brengt. Een jaar of drie geleden werd ik benaderd door iemand die met numerologie had ontdekt waar Hitler zijn diamanten heeft begraven. Of ik wilde samenwerken om daar een boek over te schrijven, het uit te geven en mee te delen in de opbrengst van de diamanten.

Dat klonk interessant. Het onderwerp Hitler sprak me wellicht niet zo aan. Maar schrijven, uitgeven en een mogelijke opbrengst uit diamanten … Bovendien zag ik enige tijd daarvoor het onderwerp in De Wereld Draait Door. De Utrechter Leon Giesen vertelde daarin over zijn zoektocht naar de schatten die Hitler aan het eind van de oorlog verstopte.

Numerologie

Dus ging ik er op in. Met een kritische en een ik-zie-wel-waar-het-schip-strand houding. De numerologie vond ik al snel te ongerijmd voor mijn kritische en nuchtere geest. Maar wie ben ik om te oordelen over iemands geloof in voor mij ongelooflijke zaken. Ik zag de diamanten al verdampen. Maar een boek, al was het maar over de weg en belevingswereld van de numeroloog, zou nog kunnen.

Het leek me wel goed een ander te spreken over dit onderwerp, waar ik zelf weinig of niets van af wist. Leon Giesen leek me een leuke, nuchtere vent. Dus nam ik contact met hem op. Hij bleek inmiddels bezig met een andere dingen en had een theatershow in voorbereiding. Maar hij stond open voor een ontmoeting. Daarbij vertelde hij me over zijn zoektocht en de zoektochten die door velen ook nu nog worden ondernomen naar Hitlers schat. Twee weken daarna stopte mijn avontuur met de numeroloog en ‘Hitler en zijn diamanten’.

Het boek kwam er … toch

Ruim een jaar later kreeg ik een telefoontje. Het boek, of eigenlijk het verhaal, was klaar. Op zijn minst was ver genoeg gevorderd. De numeroloog was echter ontevreden over zijn co-schrijver en zocht in mij een vervanging. Of ik interesse had, of ik kon helpen, of … nou ja, iets te veel of’s. Ik bedankte.

Twee maanden geleden vertelde een vriend dat Uitgeverij Aspekt een boek op de markt had gebracht. Het boek zou volgens de vriend, die ik ooit vertelde over de soms bizarre gevolgen van een blog bijhouden, gaan over Hitler en zijn diamanten.

Hitlers diamanten

Gisteren ging ik eens kijken bij Uitgeverij Aspekt. Ze hadden het boek, inderdaad van de numeroloog, alweer uit de handel genomen. Volgens een boekensite vanwege pseudowetenschap, complottheorieën en antisemitisme. In een artikel van Dagblad van het Noorden lees ik:

In Hitlers diamanten doet Theo Beenen, een voormalig raadslid uit Eindhoven, … een reeks bizarre beweringen. Zo zou de moeder van Hitler een heks zijn geweest, heeft Hitler de vrouw van Herman Göring zwanger gemaakt en is Hitler na zijn dood bijgezet in een met schatten gevulde graftombe onder een Oostenrijks kerkje.

Ik zie in gedachten de nummers en beredeneringen weer voorbij komen. De moeder van Hitler een heks? De vrouw van Herman Göring zwanger? Natuurlijk, de letterpositie van Hitler in het alfabet is 8 + 9 + 20 + 12 + 5 + 18 = 72 = 7 + 2 = 9. Zijn moeder is, evenals de echtgenote van Göring, een vrouw. Vrouw = 22 + 18 + 15 + 21 + 23 = 99 = 18 = ook 9. Moeder = 60 (reken maar na) = 6. Hitler + moeder = 72 + 60 = 132 = ook 6. Herman Göring = H G = 8 + 7 = 15 = ook 6.

Logisch als 1 + 1 = 2. Hé, dat is bijzonder. Anne Frank = 34 + 40 = 74 = 11 = ook 2. Zie je wel Anne Frank (2) heeft met de moeder (6) van Hitler (8 = 6 + 2) de diamanten (ook 8) verstopt. Ik zie een nieuwe zoektocht en boek. Maar nog steeds niet van en door mij.

Lees ook het bericht ‘Adolf Hitler, de zoon van Alois Schickelgruber‘, of ‘Adolf Hitler en de Chaplin groet‘ of `Nazi-Duitsland plakplaatjes van Greiling

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 30 december 2020 door in de categorie 2020, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *