Fotografie onderwerpen komen bij elkaar
Fotografie onderwerpen trekken altijd mijn aandacht. En soms lijken ze ineens bij elkaar te komen. Dat vind ik. Een expert of goed ingevoerde derde zal daar wellicht anders over denken.
Fotografie onderwerpen
Neem bijvoorbeeld dit. Twee jaar geleden las ik een artikel over een ultrasnelle fotocamera. De camera maakt 1 biljoen afbeeldingen per seconde. Laat die zin nog even tot je doordringen. Een filmcamera maakt 25 beeldjes per seconde. Een biljard is een 1 met 12 nullen. De bedoelde camera is dus 40 miljard keer sneller.
De CUP (compressed ultrafast photography), zoals de cameratechniek heet, verschilt niet alleen in snelheid. Waar namelijk de filmcamera 25 beeldjes na elkaar maakt, schiet de CUP er 1 biljoen in één keer. Ik zei toch dat het een fotocamera is. Dus eigenlijk zijn het 1 biljoen afbeeldingen tegen die ene van onze huis-tuin-en-keuken camera.
Chaos
Gisteren verscheen een onderzoek met zo’n soort camera. Een kleintje, die maar 1 miljard beeldjes per seconde maakt. Linran-Fan en enkele collega’s doen er onderzoek mee naar chaos. Niet naar de ongeorganiseerde rommel op de eettafel bij de thuiswerker, maar chaos in de natuur. Hoewel dat ook niet helemaal waar is. Het is een laboratorium opstelling van lasers, spiegeltje en kralen.
Chaos begrijp ik. In de natuur heb je eb en vloed, dat is een herhalend gebeuren. We kennen ook allerlei maanstanden, dat gaat ook steeds door volgens een begrijpelijk patroon. Maar er zijn ook heel veel onvoorspelbare gebeurtenissen. Een leuke vind ik het opspatten van water op een tafel. Dat is nooit hetzelfde zag ik eens in een reportage. Maar bijvoorbeeld ook een tornado kan zomaar van richting veranderen. Dat onvoorspelbare geeft chaos.
Dat van die tornade konden we in diverse spannende films zien, zonder de ingewikkelde wetenschappelijke informatie. Want dat is het. In ieder geval het rapport van het onderzoek dat gisteren verscheen.
Samenkomende fotografie onderwerpen
Maar goed, ik begon ermee dat verschillende fotografie onderwerpen bij elkaar komen. Voor mij. Begin deze week las ik weer een aantal artikelen over fotogrammetrie. Dit keer nadat ik een foto zag en weer op het onderwerp werd gewezen. Die foto zie je hiernaast of hieronder.
Grof gedefinieerd is fotogrammetrie het verkrijgen van informatie over objecten en hun omgeving door het interpreteren van foto’s en andere beelddragers. Het is in feite wat de wetenschappers met hun CUP-camera doen. Google doet het bij Google Maps. En thuis kun je het doen met je mobieltje of een andere camera.
Een eenvoudige, veel gebruikte toepassing is het verkrijgen van een 3D-beeld van een persoon of voorwerp. Daarvoor maak je meerdere foto’s vanuit verschillende hoeken rondom de persoon of het voorwerp. Software vormt daaruit het driedimensionale beeld door de beelden op een goede manier samen te voegen; wat dan vaak stitchen wordt genoemd (= vastnaaien of hechten).
Fotografische onderwerpen en de auto
Mijn broer kocht een nieuwe auto, een hybride. Er zitten allerlei moderne snufjes in. Maar mij viel een tekst op in het meegeleverde tijdschrift. Daarin vertelt dr. Jürgen Gall dat hij bezig is
zelfrijdende auto’s te laten anticiperen, zoals een mens dat doet. Wanneer wij een straat inrijden interpreteren we de situatie. Vermoeden we een gevaarlijke situatie, dan passen we onze rijstijl aan. Dat moeten zelfrijdende auto’s dus ook kunnen.
Dr. Gall is verbonden aan de vakgroep Kunstmatige Intelligentie van de Universiteit van Bonn. Voor het project met de zelfrijdende auto werkt hij samen met het Instituut voor Fotogrammetrie in Hannover.
Bij zelfrijdende auto’s gebruikt men een roterende laser (een LiDAR). Die registreert reflecterend licht om afstanden te berekenen. Het lukt nu om in een volledige omwenteling van de lasercamera in korte tijd 120.000 punten te detecteren. Probleem is nog dat bij grotere afstanden, de afstand tussen de meetpunten ook groter wordt. Daardoor zijn ze moeilijker te analyseren. Je krijgt een soort bolle lachspiegeleffect.
Samenwerken
De 120.000 punten, of meer en minder bij andere projecten, leggen ze over elkaar om een momentopname te krijgen. Op basis daarvan moet de zelfrijdende auto beslissen of het de rijstijl moet aangepassen. Maar met een paar lachspiegels in dat beeld wordt het lastig.
Ik zie, wellicht onterecht, overeenkomst in het onderzoek naar chaos en dat van de zelfrijdende auto, die in feite ook met chaos te maken heeft. Misschien had Linran-Fan ook wel een probleem met lachspiegels (of soortgelijke metafoor). En loste Gall een probleem op waar Finran tegenaan liep. Of het tot een samenwerking komt, of op zijn minst overleg. Ik denk het niet, ze kennen elkaar waarschijnlijk niet eens.
De man in de header
Er waren nog wel enkele fotografische onderwerpen afgelopen tijd. Maar het stond toch vooral in het teken van 3D, fotogrammetrie en dergelijke. Ik kan denk ik beter iets kan vertellen over de foto in de header.
De man tussen de honderden fotocamera’s is Bernardo Antoniazzi. Hij werkt als technisch artiest bij Infinity Ward, de makers van het computerspel Call of Duty. Daar houdt hij zich vooral bezig met bedenken van systemen om het creëren van 3D-modellen te verbeteren. De spellenindustrie is een miljardenbusiness en kosten noch moeite worden gespaard om steeds realistischer beelden te maken.
In feite is de constructie op de foto een fotogrammetrie. Het maakt in plaats van talrijke losse opnamen na elkaar, zoals wij dat met ons mobieltje doen, alle opnames in één keer. En dat soms meerdere keren. Voor de auto hieronder bijvoorbeeld werden meer dan 10.000 foto’s gemaakt in hoge resolutie. Daar gaat de software mee aan de gang. Na een paar dagen levert dat een 3D-bestand op dat bestaat uit miljoenen polygonen (een zogenaamde 3D-mesh. Daar kunnen anderen dan mee verder om uiteindelijk tot een realistisch spel te komen.
Aanvullende informatie
- Een uitgebreidere definitie van fotogrammetrie zou kunnen zijn: de wetenschap, techniek of kunst om betrouwbare informatie te verkrijgen over fysieke objecten en hun omgeving door het opnemen, meten, samenvoegen en analyseren van foto’s, laser afbeeldingen, elektromagnetische patronen en dergelijke.
- Er zijn diverse apps voor het mobieltje die helpen bij opnemen en samenvoegen. Zelf vind ik Qlone wel leuk, vanwege de referentiekaart. Maar dan nog vergt het oefening en geduld om een goede opname te maken.
- Een LiDAR zit ook in allerlei apparatuur en bijvoorbeeld vliegtuigen om afstand te bepalen.
- De website van het project van Jürgen Gall en het Instituut van Fotogrammetrie. Hier op youtube een filmpje uit zijn project van de puntjes.
- Het onderzoek naar chaos met de snelle camera, ‘Real-time observation and control of optical chaos’ van Linran FAn e.a. (PDF - 2,10 MB)
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Wildcards in Word heeft genoeg mogelijkhedenNieuwer: Genieten van onverwachte feitjes »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.