Intuïtie is, evenals synchroniciteit overigens, een wonderlijk fenomeen. Dat realiseer ik me de afgelopen maanden weer meer, gelukkig. Ik schreef al eerder over intuïtie met enkele voorbeelden.

Want dat is het lastige van dit onzichtbare fenomeen: het is er altijd en voor iedereen, maar we willen continu bewijs met voorbeelden. En dat zou dus eigenlijk niet nodig moeten zijn.

Een schijnbare driedeling in mijn leven

In mijn jeugd deed ik veel dingen op intuïtie. Ik ben wel een denker, maar dat is voor dingen die overdacht moeten worden. Leven ging bijna vanzelf. Er kwamen situaties en ervaringen op mijn pad waarvan ik kort daarna pas de bijzonderheid zag. Als ik er sowieso mee bezig was het te zien. Want dingen gebeurden gewoon, toch; ik hoefde het niet te zien. Wanneer een situatie me wel als bijzonder opviel, dan deed ik het af als toeval. Enkele vrienden die getuige waren van zulke ‘toevalligheden’ noemden het magie.

Na enkele ongunstige beslissingen, waarbij ik mijn intuïtie negeerde, werd ik rationeler. De intuïtie was er natuurlijk nog, die gaat niet weg, maar die verving ik door argumenten. Mijn leven werd er niet per se onplezieriger door. Maar op een gegeven moment merkte ik toch dat er iets ontbrak. Dat was ‘die antenne’, zoals ik het in mijn jeugd was gaan noemen.

Geleidelijk kwam die antenne weer terug. In mijn jeugd was het waarschijnlijk een onbevangenheid, waar ik verder geen aandacht aan gaf. Nu, bij het terugkomen van het vertrouwen op intuïtie, weet ik wat ervoor nodig is. Het zijn die onbevangenheid en het vertrouwen in intuïtie.

Is er een manier om (weer) snel gebruik te maken van intuïtie? Ja. Daarbij moet ik echter eerst opmerken dat intuïtie, zoals ik al aangaf in de titel, een wonderlijk fenomeen is. Er bestaan meerdere definities.

Is intuïtie een ingeving?

Een veel gebruikte definitie is: intuïtie is een ingeving, een vorm van direct weten, zonder dat dit is beredeneerd. Een ingeving is een plotselinge gedachte die bij je opkomt. Maar is het wel een gedachte, als je gedachtes ziet als een onderdeel van jouw denken?

Terugkijkend op allerlei situaties en ervaringen in mijn verleden denk ik dat intuïtie meer is dan gedachten. Vroeger zei ik wel, ‘het is een stemmetje dat je niet per se hoeft te horen en dat ook niet per se van jezelf is’.

Bij het eerste, niet horen, ben je bijna gedachteloos een straat ingereden. Kort daarna hoor je dat er in die straat, die je gewoonlijk neemt, op dat moment een opstopping was door een ongeluk. Bij het tweede hoor je bijvoorbeeld een woord dat niet van jou is.

Snel naar gebruik van intuïtie

Nadenken over of verklaren van intuïtie is echter niet nodig. Je hoeft slechts te weten dat het bestaat en dat het bij iedereen werkt. Daarna kun je er snel gebruik van (gaan) maken.

De sleutel zit hem in onbevangenheid en vertrouwen. Bij onbevangenheid denk ik soms aan de uitspraak ‘word weer als een kind’. Voor een volwassene betekent dat ‘maak je niet druk’.

Je kunt daar achter lezen ‘… over dingen waar je geen invloed op hebt’. Maar dat beperkt voor veel mensen waarschijnlijk de omgeving, door het beeld dat ze hebben bij je druk maken. Anders gezegd, veel mensen maken zich veel te druk, zoeken overal iets achter, maken zich kwaad over futiliteiten etc. Dat kun je dus beter niet doen als je gebruik wilt maken van je intuïtie.

Vertrouwen in je intuïtie is nodig om te voorkomen dat je gaat denken. Met denken ga je in tegen het stemmetje. Beschouw intuïtie als een gevoel waarvan je (meestal) niet weet waarop het is gebaseerd. Natuurlijk zijn er situaties waarbij je het kunt achterhalen. Maar bij erover denken zijn de meeste mensen al snel geneigd het te ontkrachten.

Kijken en herkennen

De tweede stap is kijken naar situaties. Dat kun je op elk moment van de dag blijvend doen of aan het eind van de dag terugkijkend. Wat heb je dat moment of die dag gedaan en in welke situaties of activiteiten speelde intuïtie daarbij een rol.

Als je dat een tijdje doet, terugkijken, dan zul je ontdekken dat het aantal situaties waarin intuïtie speelt toeneemt. Bovendien zul je een aantal aanvullende fenomenen ontdekken. Zoals de in de eerste zin genoemde synchroniciteit.

Synchroniciteit

Eenvoudig gedefinieerd is synchroniciteit het samenvallen van twee schijnbaar zelfstandige gebeurtenissen, eentje van jou en eentje buiten jou. Nadrukkelijker dan bij intuïtie, wat nog enigszins onbewust kan werken, moet je bij synchroniciteit iets alerter zijn. Je kunt het beschouwen als tekens.

Stel je hebt een gevoel over een situatie of constateert een probleem. Dan kan het ‘stemmetje’ van intuïtie met een antwoord komen. Bij synchroniciteit (=gelijktijdigheid) denk je aan het probleem en krijgt een antwoord uit je omgeving. Je vraagt je bijvoorbeeld af of je iets wel of niet zal kopen. Op datzelfde moment kijk je naar rechts en ziet een billboard met de tekst ‘JA’. Niet langer over nadenken.

Bij synchroniciteit komen dus twee dingen, een innerlijke en uiterlijke, tezamen die verder geen verband met elkaar hebben. Er is geen oorzaak en gevolg. Carl Jung noemde het een meer dan toevallige gebeurtenis.

Magie

Magie staat nog iets verder af van intuïtie. Maar ik vind het wel leuk het hier te noemen. Een definitie is: magie is de vermeende kunst van het manipuleren van de werkelijkheid. Ik moet daarbij aan meerdere voorbeelden denken uit mijn leven, waarbij vrienden van magie spraken.

Een bijzonder voorbeeld is deze; ik zal daarna vertellen waarom het bijzonder is. Met een vriend deed ik een filmproject in Eindhoven. Drie weken reden we samen elke dag naar die stad, waarbij ik reed. Onderweg wees ik, erop af rijdend, naar meerdere verkeerslichten die op rood stonden. Daarbij zei ik ‘spring op groen’. In veel gevallen gebeurde dat binnen een of twee seconden.

Zo ook met het krijgen van een parkeerplek. Soms ver voor we een straat inreden zei ik, ‘er rijdt nu een geel autootje weg’ of ‘een grote rode auto rijdt weg als wij eraan komen’. En ‘wonderlijk’ genoeg gebeurde dat ook.

Waarom een bijzonder voorbeeld? De vriend waarmee ik naar Eindhoven reed had psychologie gestudeerd. Hij had zonder het te vertellen een statistiek bijgehouden van mijn opmerkingen en het resultaat. Statistisch beschouwd waren de goede resultaten volgens hem onverklaarbaar hoog.

Aanvullende informatie

• Volgens sommige ‘intuïtie coaches’ moet je allerlei dingen doen om intuïtie te kunnen gebruiken. Dat lijkt mij onzin. Intuïtie is er altijd. Je moet het inderdaad wel herkennen, toelaten of iets dergelijks of gewoon gebruiken ‘dat stemmetje’. Wellicht is het goed oude ideeën (vooroordelen, aannames e.d.) los te laten.
  Volgens sommigen is het ook handig als je een doel hebt; dat zou dan verder gaan dan ‘een gevoel of probleem’ dat ik hierboven noem bij synchroniciteit. Bij de uitleg van een doel komen enkele van hen al snel in de buurt van religie (dat we allemaal verbonden zijn, dat het universum je doel oppakt e.d.).
• Bij het plaatje in de header. Met een doel neem je wellicht de verharde weg. Maar als een intuïtieve stemmetje zegt ‘ga dat bospad op’, wat doe je dan? Niet te lang, of helemaal niet, over nadenken als je voor de keuze staat.
• Zie ook het bericht ‘Intuïtie met een warnge bijsmaak‘ of ‘Bekertje koffie in veiligheid brengen‘