Gisteren was na bijna veertig jaar de laatste bijeenkomst van de zaterdag koffieclub. Paul is met prepensioen en zei, ‘nu is elke dag een zaterdag, we stoppen ermee’. Aan een jarenlange traditie is daarmee een einde gekomen. Hoewel we het allemaal jammer vinden, kunnen we het ook wel begrijpen.

Zaterdag koffieclub, het begin

Wanneer de zaterdag koffieclub voor mij begon is niet gemakkelijk te achterhalen. Met Paul keek ik gisteren terug in de tijd. Er zijn mensen die de vervelende dingen uit het verleden onthouden. Wij hebben alleen mooie en fijne herinneringen.

Maar wanneer ik bij die zaterdag koffieclub kwam weten we niet meer. Het had in ieder geval met computers te maken. We houden het terugkijkend op 1988. Ik organiseerde in dat jaar mee aan het PC-project van de Universiteit van Groningen. Daarbij kocht ik zelf de juist uitgekomen Philips NMS 9100.

HCC-dagen

Ik besloot daarop een keer naar de HCC-dagen te gaan. Die werden dat jaar voor de tiende keer georganiseerd in de Utrechtse Jaarbeurs. Grote en kleine bedrijven hadden er hun kramen. Er was van alles te vinden. En ik ontmoette er mensen die me konden helpen aan de benodigde informatie.

Ik sprak er onder andere met Richard Nieuwenhuis. Maar dat kan evengoed op een avond zijn geweest van HCC-Utrecht ergens in Overvecht. Daar ben ik kort na die HCC-dagen twee keer geweest. Waarschijnlijk was hij het die me met een specifieke vraag naar Paul verwees.

Paul, de eerste bijeenkomsten

Kort daarna was er, na enkele telefoontjes, een afspraak met Paul. Zijn huis bleek op die eerste zaterdagochtend al een zoete inval. Allemaal mensen die een hobby hadden in de computer, of zoals we het toen noemden: computeren. Ze dronken een kop koffie en soms had een van de aanwezigen gebak meegenomen.

Het klikte denk ik tussen Paul en mij. De zaterdag koffieclub, zoals ik het naar derden ging noemen, werd al snel een van de weinige vaste momenten in mijn week.

Paul had in die tijd nog de gewoonte zaterdagmiddag een rondje hard te lopen in het nabijgelegen Beerschoten en Panbos. Hij liep daar met Marcel een min of meer vast rondje. In vlagen van sportiviteit liep ik wel eens mee. Maar meestal was het begin van hun hardlooprondje voor mij en de anderen het einde van de koffiebijeenkomst.

Een verleden van anekdotes

Deze laatste bijeenkomst van de zaterdag koffieclub zitten Paul en ik alleen aan de koffie. De anderen zijn door verschillende omstandigheden afwezig. Ik heb Tompouces meegenomen. We praten over het verleden, een zoektocht in herinneringen die vooral anekdotes blijken.

Vriend Martin

Zoals het verhaal over Martin. Hij probeerde ooit de lijntjes te leggen tussen de deelnemers aan de koffieclub. Daarbij was hij er vooral op gebrand te tonen dat een contact via hem was ontstaan. Als hij er niet bij was, noemden we hem ‘vriend Martin’.

Dennis en het mokka gebak

Hazelnoot slagroom gebak van Brokking

Of Dennis. We zagen hem niet vaak bij de koffieclub. Maar als hij kwam vanuit Dordrecht, dan reed hij eerst langs banketbakkerij Brokking. Die bakker stond, en staat waarschijnlijk nog steeds, bekend om zijn hazelnoot slagroom gebak. Eén keer was die uitverkocht en nam Dennis hazelnoot mokka mee. Die was ook lekker. Maar we keurden het massaal af. Het moest de slagroom variant zijn.

Tom

En Tom. Vriend Martin zou zeggen die kwam via Rene. Begin jaren negentig had ik een parkeervergunning in de Keizerstraat. Terwijl ik daar mijn auto parkeerde komt iemand op me aflopen met de vraag waar hij ook zo’n vergunning kan regelen. Dat was Tom, toen wetenschapsjournalist bij de AVRO. We werden al snel vrienden, legden onze onderlinge expertises naast elkaar en maakten kort daarna al samen een AV-productie voor DAF Trucks. Met al zijn computervragen verwees ik Tom naar Paul. Tom werd geen vaste bezoeker van de koffieclub. En zelfs als hij er was, voelde niet iedereen zijn aanwezigheid.

Het verleden is definitief voorbij

Maar we denken bij het verleden ook aan de overleden vrienden. De vrienden voor wie het verleden definitief voorbij is. Ze waren niet per se deelnemers aan de zaterdag koffieclub, die in de loop van de tijd een verschillende samenstelling had. Sommigen hingen er omheen. Als deelnemers van de koffieclub leerden we de meesten wel kennen.

Wie Paul en ik ook naar boven roepen, death or alive, er hangen rond iedereen meerdere verhalen en herinneringen. Het zijn terugblikken naar technologische ontwikkelingen. Want van onze gemeenschappelijke interesses in computers bracht ons ook andere liefhebberijen. Dat zijn in het begin verhalen over de eerste surround sound installaties, naar Huizen rijden om de laserdisc verzameling aan te vullen of naar Arnhem voor een geluidskaart. Of naar de cassettespecialist in de Antonius Matthaeuslaan in Utrecht voor een nieuwe doos CD-Roms om software te kunnen uitwisselen.

Schrijven voor PCM

De gesprekken over computer in de beginjaren van de koffieclub inspireren me een verhaal te sturen naar PCM (Personal Computer Magazine), toen in Nederland een van de bladen met de hoogste oplage (na de Kampioen en de Veronica Gids). Ik word in 1991 door hoofdredacteur Paul Molenaar aangenomen als freelancer. Onder diens adjunct Ruud Kluivers begin ik maandelijks stukjes te schrijven voor diens rubriek over software.

Daarvoor doe ik onder andere inspiratie op bij de zaterdag koffieclub in De Bilt. Maar ook voor producten die ik introduceer bij VNU. Zoals de floppy disc met free- en shareware. En met Erik, via vriend Martin, maak ik voor VNU onder andere telefoon conversie software voor Operatie Decibel.

Verhuizing

Er is vanzelfsprekend veel meer te vertellen over de belevenissen bij de zaterdag koffieclub, door mij ook wel zaterdagochtend koffieclub genoemd. Rond de eeuwwisseling verhuist Paul naar Bilthoven. Even lijkt zijn verhuizing de doodsteek voor de bijeenkomst. Maar de club blijft redelijk in tact.

En na zijn verhuizing een paar jaar geleden naar Bosch en Duin weten velen de weg naar Paul nog te vinden. Dat zullen ze ongetwijfeld blijven doen. Maar niet meer voor de zaterdag koffieclub. Want vanaf gisteren is elke dag een zaterdag.

Foto van de week

En de foto van de week. Het hardlopen werd, al flink wat jaren geleden, wandelen. Een nieuwe traditie was geboren. Om ongeveer half een gingen de wandelschoenen aan en werd er gelopen in Beerschoten en later in het Panbos.

Daar liepen we in elk seizoen en zagen het bos daarmee soms wekelijks anders. Bijzondere taferelen werden vastgelegd, zoals een grote groep paddenstoelen, een vreemd omgevallen boom of een fraaie lichtinval. Of zomaar een bosplaatje, zoals je die in elk bos kunt maken.

Aanvullende informatie

• Kort nadat Paul Molenaar me had aangenomen ging hij naar IDG Communications. Sandra Dol nam het hoofdredacteurschap van PCM over.
• De cassettespecialist was de winkel van de karakteritieke persoon Ton van der Hart. De Nijmeegse fotografe Anita Pantus maakte een fotoserie ‘Kleine middenstand in Utrecht’, waarin hij in zijn winkel staat afgebeeld.
• De uitdrukking ‘het is een zoete inval’ hoor je niet veel meer. In tegenstelling tot de 17de eeuw. Toen werd het veel gebruikt en kwamen er ook cafés, restaurants, bakkerijen en winkels die het als naam voerden.