‘Ik drink veel meer water dan vroeger’, zegt Maarten. ‘Maar water met een smaakje, want ik houd niet van water’.

‘Ik drink ook meer water’, reageer ik. ‘Ik vind water wel lekker als het goed koud is. En ik drink ook wel water met een smaakje’.

Dan toont Maarten me een zakje Bolero. ‘Hiermee maak ik mijn water met een smaakje. Deze met granaatappel vind ik het lekkerst’.

‘Interessant. Naast Slimpie en Air Up zijn er dus meer mogelijkheden. Mag ik zo’n zakje Bolero meenemen?’

Water met een smaakje

Sinds een jaar of drie drink ik veel meer water. Zoals gezegd zowel gewoon water als water met een smaakje. Van thee zou je ook kunnen zeggen dat het water met een smaakje is. Maar die tel ik niet mee, hoewel een kop thee natuurlijk wel bijdraagt aan mijn vochtinname.

Water met een smaakje begon met Slimpie. Een paar druppels is voldoende om het water een zoetige en fruitige smaak te geven. Niet zo lang geleden kwam daar een Air Up bij. Het bedrieglijke trucje waardoor mensen water drinken met de suggestie van smaak.

Flessen water, of waterflessen

Zo’n drie jaar geleden begon ik ook waterflessen uit te proberen. Dat begon met een thermosfles van SagaForm. Die koos ik als cadeau voor gespaarde punten bij een energieleverancier. Ik gebruikte het naast mijn computer. Een jaar later kocht ik er bij Action een thermosfles die bijna een merkloze SagaFrom leek. Qua uiterlijk nauwelijks verschil, maar met een prijsverschil van ruim 30 euro.

In de auto bleken beide flessen niet handig. De dop eraf halen kostte onnodig tijd en die grote opening maakte kans op morsen groter. Van een vriendin kreeg ik twee glazen flessen met een dop. Ze had ze bij Aldi gekocht en verzekerde me dat je water uit glas moet drinken.

De dop en vulopening gaven in de auto bij deze flessen hetzelfde probleem als de thermosflessen. Bovendien bleken de flessen ook niet te passen in de bekerhouder in het middenconsole van mijn auto.

Flessen van glas en kunststof

Natuurlijk ben ik gaan kijken naar de opmerking van de vriendin. Het blijkt dat onderzoekers elkaar tegenspreken. Of dat dit zo lijkt te zijn door aanvullende informatie, waarbij dan in de optelling van voor- en nadelen een tegengestelde eindconclusie wordt getrokken.

Aan alle materialen van flessen kleven immers voor- en nadelen. Glas is inderdaad het best. Maar er zijn zo veel mitsen en maren bij alle materialen. Belangrijkste is waarschijnlijk het goed schoon houden van de fles om bacterievorming te voorkomen. En het water regelmatig te verversen, met andere woorden het water er niet te lang in laten staan.

Eastman Tritan

En dan ontdek ik een ideale fles. Het heeft een tuitje. Dat duw je eenvoudig omhoog om te kunnen drinken. Ik koop zo’n fles en het blijkt prima te passen in de bekerhouder in mijn auto. Het is gemaakt van Eastman Tritan, lees ik later op de doos.

Gewoonlijk zou ik nu iets vertellen over het in 2007 door Eastman Chemical op de markt gebrachte Tritan. Maar het blijkt dat er alweer zo veel verschillende Tritan zijn. Eastman heeft al minstens 30 varianten gepatenteerd. Dus besluit ik, ‘voor mijn water met een smaakje maakt het me niet uit. Glas, roestvrij staal, Tritan of andere materiaal… ik heb een handige waterfles’.

Water met een smaakje test

Met het zakje smaakmaker van Maarten doe ik een test naar water met een smaakje. Voor een min of meer gelijke strijd bestel ik een proefpakket van Bolero. Het eindoordeel van de tekst is vanzelfsprekend mijn persoonlijke voorkeur, want smaken verschillen nu eenmaal.

Bolero

Bolero lijkt in eerste instantie een scherp chemisch poeder dat me absoluut niet kan bekoren. Het water krijgt een kunstmatige en overheersende smaak. Maar mijn fout. Ik gooide het gehele zakje in mijn fles van 0,75 liter. De voorgeschreven dosering is een zakje per 1,5 liter.

Met die dosering smaakt het al veel beter. Bij een nog kleinere dosering vind ik het lekker. De smaak hoeft van mij slechts het water iets meer karakter te geven.

Ik splits de inhoud van een zakje granaatappel uit het proefpakket in drie delen. Eén deel doe ik in een van mijn flessen. Dat blijkt voor mij de juiste smaak. Bij andere smaken van Bolero blijkt een andere verhouding mijn voorkeur. Maar dat zal iedereen voor zichzelf moeten bepalen. En als je de Bolero-methode aanspreekt, probeer het ook in andere producten. Banaan-Aardbei (ca 2-3 gram) in mijn yoghurt vind ik lekker.

Slimpie

Naar eigen smaak doseren is ook de truc bij het vloeibare Slimpie. De suikerloze siroop van dat merk voeg ik ook met mate toe. Het geeft dan het water met smaakje dat ik lekker en acceptabel vind. Maarten zal het ook waarderen. Want het is wat gemakkelijker dan afwegen van het poeder en voordeliger (zie aanvullende informatie).

Air Up

Air Up is een ander soort product. Bij dit water met een smaakje is er slechts de illusie van smaak, door het effect van smaak en reuk. Ik heb Air Up inmiddels met meerdere ‘pods’ (de geur/smaak doosjes) geprobeerd. Daarbij blijkt objectief beschouwd de ene geur/smaak echt beter te werken dan een andere. Daarnaast zal persoonlijke voorkeur bij de pod-keuze meespelen.

Mijn conclusie

Met Bolero ga ik wel verder. De Air Up gebruik ik nog af en toe, omdat ik het concept leuk vind en ik nog een paar zakjes met pods hebt liggen. Ik blijf kiezen voor de toevoeging van enkele druppels Slimpie. Bosvruchten heeft voor water met een smaakje mijn voorkeur. Dat sprenkel ik ook in mijn yoghurt en karnemelk, tenzij ik zin heb in de banaansmaak van Bolero.

Ik probeerde het overigens ook in de levertraan. Met nog een restantje levertraan testte ik het met Slimpie in het flesje van Möller. Dat werd een emulsie (een mengsel van twee vloeistoffen die niet goed in elkaar oplossen). De Slimpie brak af en zweefde in rode vlokken door de levertraan. Maar het werkt wel goed, smaakverbetering dus van de levertraan, bij het op de lepel toevoegen.

Meer vergelijkingen

Smaakvergelijking is zoals gezegd persoonlijk. Dat is een prijsvergelijking niet. Dus hier een prijsvergelijking en daarbij nog enkele opmerkingen.

Prijzen van het product vergelijken

Een zakje suikervrije Bolero kost 55 eurocent voor een pakje met 9 gram poeder. Bij 12 en 24 stuks zijn ze 49 eurocent per stuk. Vanaf 35 euro is de verzending gratis. Je kunt ook eerste een proefpakket bestellen. Wanneer je bovenstaande hebt gelezen zal je dat laatste een aanbeveling vinden.

Een pod van Air Up kost afhankelijk van de smaak tussen de 2 en 3 euro per stuk. Ze gaan echter per 3 stuks. Bij Air Up kun je ook proefpakketten bestellen. En je moet vanzelfsprekend ook eerst een Air Up fles aanschaffen voor tussen 29,99 en 59,99 euro. De flessen worden geleverd met enkele pods.

Bij Slimpie hangt de prijs ook af van de smaak, maar ook van de winkel waar je het aanschaft. De prijs van mijn bosvruchten varieert van 2,25 tot 2,50 euro. Er zijn regelmatig aanbiedingen met Slimpie, zoals tweede voor de halve prijs.

Prijzen bij vergelijken van dosering

Prijzen van de producten zeggen niet alles. Uiteindelijk speelt de dosering daarbij ook een rol. Bij Bolero gaan ze uit van 1 zakje van 9 gram per 1,5 liter water. Air Up meldt dat 1 geur/smaak pod goed is voor 15 liter water met hun smaaktrucje. En Slimpie schrijft dat je 8 liter limonade kunt maken met een fles van hen.

Bij alle drie zijn daar wel opmerkingen bij te maken. De geurtruc van Air Up vermindert geleidelijk. Het is afhankelijk van de gebruikte pod. Uitgesproken geur/smaken zoals cola doen het trucje langer dan milde geur/smaken is mijn ervaring. En voor water met een smaakje met Slimpie kun je een lagere dosering gebruiken dan zij voorschrijven. Het gaat er dan immers niet om een limonade te maken, maar het water een iets minder neutrale smaak te geven.

Uitgaande van de door de fabrikant opgegeven dosering en gemiddelden is Slimpie het voordeligst met 0,30 eurocent per liter. Bolero komt op 0,35 eurocent per liter en Air Up op een halve euro (0,50 eurocent). Bij de laatste twee speelt wel de afname mee. Dus hoeveel je in een keer bestelt; dat geeft enige prijskorting en voorkomt eventueel bijkomende verzendkosten.

Smaak, zoetstof en meer

Uiteindelijk is waarschijnlijk de prijs minder belangrijk dan de smaak. Wellicht is de toevoeging van suiker en/of zoetstoffen dat wel. Wat dat betreft is Air Up de beste keuze. Het is suiker- en zoetstofvrij. Je drinkt immers gewoon water.

Bolero en Slimpie zijn beide suikervrij. Bij Bolero gebruiken ze acesulfaam k, sucralose en steviol glycosiden. Slimpie gebruikt ook acesulfaam k, sucralose in hun bosvruchten. Bij enkele andere Slimpie smaken zit er ook cyclamaat in. Ik heb in het verleden ook wel Roosvicee en Karvan Cévitam gebruikt, maar dat zijn met meer dan 50% suiker echte suikerbommen.

Over de gebruikte zoetstoffen is natuurlijk ook wel iets te zeggen. Er is nog weinig onderzoek gedaan naar lange termijn gevolgen. Sommige onderzoeken melden problemen met darmbacteriën; bepaalde zoetstoffen zouden je darmflora aantasten. Maar dat doen suikerbommen ook. Er zijn ook zoetstoffen die diaree veroorzaken.

Mijn water met een smaakje voorkeur

Ik blijf bij mijn Slimpie bosvruchten. Het gaat me overigens vooral om voldoende drinken. Daartoe kocht ik nog twee van die handige flessen met een tuitje. Eentje met een zwarte ring voor in de auto en twee voor naast mijn computer; een groene ring met enkel water en een rode ring voor van water met een beetje Slimpie. Hoewel ik die laatste waarschijnlijk ook ga gebruiken met Bolero.

Ik ga daarvoor nog bepalen welke smaken mij het meest bevallen. En dan die wellicht bestellen in een bulkverpakking, omdat ik toch zelf wil doseren. Hoe ik dat doseren ga doen moet ik nog bekijken.

Aanvullende informatie

• De handige fles met tuitje is van Melianda MA-7100. Ze zijn verkrijgbaar in allerlei kleuren. De fles kan 750 ml water bevatten. Ik heb er meestal twee naast mijn computer staan, eentje met alleen water en eentje met water met een smaakje.
• Dat smaken verschillen blijkt onder andere ook uit de limonadetest van het programma Radar
• Veel informatie over zoetstoffen is te vinden op de website van het Kenniscentrum Zoetstoffen