Ik vertel enkele vrienden dat ik ga ontspullen. Het anderen vertellen is een manier, denk ik, om mezelf wat onder druk te zetten. Geleidelijk heb ik heel wat spullen verzameld waar ik moeilijk afstand van doe. Vaak uit gemakzucht of het vage idee dat ik het ooit nog nodig heb. Terwijl de meeste spullen al jaren ongebruikt in een kast of doos liggen. Van diezelfde vrienden en anderen weet ik dat velen dat probleem hebben.

Ik hecht weinig aan spullen. Vrijwel alle voorwerpen die ik om mij heen verzamelde zijn gebruiksproducten. Dat geldt voor de kabeltjes, boeken en dergelijke. Maar zelfs voor mijn LP’s, beeldplaten en dergelijke spullen die ik voor mijn plezier ‘gebruikte’.

Emotionele waarde

Ik hecht ook geen emotionele waarde aan spullen. Soms kan ik een vette glimlach nauwelijks onderdrukken als iemand zegt een kettinkje te bewaren omdat het van een moeder of vader is geweest. Een lelijk kettinkje, waarvan er miljoenen in omloop zijn, bewaren omdat het gedragen is door een ‘dierbare’.

Het is in mijn ogen helemaal lachwekkend wanneer de betreffende personen een slechte relatie had met die ouder. Sentimenteel gedoe, denk ik dan. Je kunt beter een goede relatie hebben en mooie herinneringen. Ok, voor sommigen helpt een foto of zo’n kettinkje bij het herinneren.

Ontspullen van …

Dus in principe kan alles weg bij mijn ontspullen. En even tussendoor, ik heb altijd al veel weggegeven. Als iemand tussen mijn spullen iets zag wat hij of zij mooi of bruikbaar vond, dan gaf ik het weg. Tenzij ik het zelf regelmatig nodig had.

Er zijn tussen mijn spullen voorwerpen waarvan het wegdoen me tegenstaat. Niet per se omdat ik het wil bewaren. Maar vanwege rare toevalligheden. Heb ik bijvoorbeeld een boek weggegeven, dan moet ik kort daarna juist een onderzoek doen naar het onderwerp van dat boek.

Ik heb echter steeds meer boeken gescand… voor eigen gebruik. Dat zoekt veel makkelijker. Er blijven echter talrijke boeken over waarvan ik het zonde vind ze te digitaliseren.

Ontspullen van boeken

Dat zijn bijvoorbeeld de boeken met een mooie band. Of waarvan ik denk dat ik er ooit iemand een plezier mee kan doen. En natuurlijk ga ik de boeken van mijn favoriete schrijvers niet digitaliseren of wegdoen.

Maar aan de andere kant zijn ook van hen al veel boeken gedigitaliseerd door derden. De Anathema’s en andere boeken van Kousbroek zijn bijvoorbeeld te downloaden op DBNL. En de vraag is ook of ik zo’n boek nog eens ga lezen of dat het vergelijkbaar is met het sentimenteel bewaarde kettinkje.

Kabeltjes en fotospullen

Onder mijn spullen vind ik ook veel ‘kabeltjes’. Onder die noemer schuilen de tientallen verschillende computer-, elektronica- en AV-kabeltjes, adapters, voedingen, stroomkabels en dergelijke.

Daarbij speelt nog regelmatig hetzelfde als bij boeken. Heb ik er weer eens een paar weggegooid of -gegeven dan heb ik het zelf nodig. De voorbeelden van die vaak anekdotische situaties waarin ‘kabeltjes’ nodig zijn vormen een eigen verhaal.

Tenslotte zijn er ook nog al die accessoires rond fotograferen. Ik heb een set studiolampen in een koffer, een systeem met daglicht lampen en meerdere losse fotolampen. Daarbij dan de benodigde reflectie- en achtergrondschermen, statieven in allerlei soorten voor diverse fotosituaties en aanvullende foto-gereedschappen.

Heb ik die nog nodig? Moet ik ze bewaren of wellicht opnieuw kopen of lenen als ik ze echt nodig heb? En wat te doen met de negatieven en dia’s die ik maakte van popconcerten

Mijn sentimentele ketting bij ontspullen

Sentimentele gevoelens heb ik niet bij mijn spullen. Maar er zijn nog wat grote spullen waar ik bij ontspullen over moet beslissen. Wat te doen bijvoorbeeld met mijn Ensoniq KS-32 sampler-synthesizer piano, waar ik de afgelopen jaren nauwelijks op speelde. Het werkt nog prima. Er zullen inmiddels waarschijnlijk betere zijn. Ensoniq was de eerste met gewogen toetsen en piano samples. Hun chip werd nog lange tijd gebruikt in de elektronische piano’s van andere merken.

Ik heb in de loop der jaren meerdere PC’s en laptops gehad. Ze liggen allemaal op de schroot. Maar mijn allereerste PC heb ik nog, de Philips NMS9100. En ik heb ook nog mijn eerste platenspeler, de Thorens TD 160, mijn eerste versterker, de Scott 255S, en nog enkele van zulke eersten.

En veel apparaten gingen al naar de schroot, kringloopwinkel. Maar niet die apparaten die een beetje bijzonder zijn of die ik leuk en handig vond om in de toekomst wellicht weer eens te gebruiken. Zoals de Sony CD-speler CDP-CX250 met daarin ruimte voor 200 CD’s. Achterhaald door Spotify met zijn ontelbare gedigitaliseerde CD’s. En de Panasonic Super-VHS videorecorder. Die heb ik regelmatig weg willen doen. Maar ik heb er meerdere vrienden mee kunnen helpen. En dan was ik blij dat ik ook de ‘kabeltjes’ nog had.

Ontspullen is afstand doen

Ik heb dus geen groot probleem met het ontspullen. In principe kan, zoals ik al zei, alles weg. Alleen vind ik het wel fijn als het een nieuw huis krijgt, in plaats van de schroot, boekenkastvulling of iets dergelijks.

Er zijn immers mensen die bepaalde spullen goed kunnen gebruiken. Of die een bepaald product verzamelen. Zoals die man die ik sprak in een winkel een tijdje terug. Hij had een enorme verzameling fototoestellen. Zou hij wat hebben aan de analoge toestellen die ik nog ergens in een doos heb liggen, met bijbehorende lenzen en flitsers. Zonde als die toestellen straks bij de fototoestellensloop liggen en niet bij hem.

Hoe krijg je bij ontspullen spullen bij de goeie persoon?

En dat besprak ik dus ook met vrienden, ‘Hoe krijg je bij ontspullen spullen bij de goeie persoon?’ Want wie wil er bijvoorbeeld computers en zou blij zijn met mijn Digital Celebris 5100 ST. Moet ik daarvoor, de makkelijkste weg, het computermuseum in Zwolle bellen. Of proberen die stichting in Limburg te achterhalen die computers verzameld.

Breng maar naar de kringloop zeggen de meeste vrienden als ik een productnamen en-omschrijvingen noem. Bij de laatste jaren nog nauwelijks gebruikte Canon 3-in-1 laserprinter MF 8050 sn kan ik me dat voorstellen. Ik heb er zelfs nog een doos toner bij. Die printer en toner breng ik morgen naar de kringloop, besluit ik.

Nichtje met checklist Ontspullen

Ik besluit ook een nichtje te raadplegen. Zij kreeg veel te jong van haar werkgever een overbetaald prepensioen. Wat doe je dan als 56-jarige thuis, je begint een hobbyachtig baantje dat je uitvoert als je er zin in hebt. Zij werd een aanhangster van de opruim Japanner Marie Kondo. Het nichtje deed wat cursussen in de KonMari-methode en helpt nu mensen met opruimen en ontspullen.

Ze gaf me een checklist. Maar die kwam overeen met een tekst die ik al las op internet. Die tekst legt het bovendien mooi uit. Dus je kunt beter daar even kijken. Dan hoef ik het lijstje van het nichtje ook niet uit te leggen. En kan ik NU direct beginnen met ontspullen volgens die 10 handige tips.

Geen antwoord…

Doosje Collectors Club 8mm films uit ca 1950

Heb ik een antwoord op de vraag waar die verzamelaar zit die ik blij kan maken met een spul? De gemakkelijkste antwoorden van vrienden leiden naar kringloopwinkels, marktplaats, vinted, Catawiki en dergelijke websites. Maar dat zijn sites voor aanbieders. Waar is de site waarop een verzamelaar schrijft, ‘ik verzamel fototoestellen’ of ‘ik ben geïnteresseerd in oude computers’.

Mijn boeken kan ik allemaal naar antiquariaten en winkels met tweedehands boeken brengen. Maar ik weet inmiddels dat die kieskeuriger zijn geworden. De weinige inkopers van tweedehands boeken weten wat een boek waard is (hoewel op boekenwinkeltje exteme verschillen staan bij boekprijzen). Het waardevolle halen ze er tussenuit en de rest zal ik terugkrijgen om alsnog bij het oud papier te gooien.

Een muzikant voor de Ensoniq piano synthesizer is wellicht gemakkelijk te vinden. Maar wie is geïnteresseerd in de tientallen 8mm filmpjes, uit de serie ‘Collectors Club’ van rond 1950, met Charlie Chaplin, Buster Keaton en andere komieken. Het zoeken naar een geïnteresseerde voor specifieke spullen is waarschijnlijk tijdrovend. Wat dus ten kost gaat van het ontspullen.