Enkele maanden na het stoppen van de zaterdag koffieclub ontstond een nieuwe clubje. Een wandelclubje waarmee ik elke week op een andere plek in Nederland wandel. De meest recente wandeling ging door en langs Tiel. Daar stonden we ineens voor Museum van Welie, zonder dat we het wisten.

Pieter, naast Johan en Gerrit een van de wandelaars, ziet de muurschildering het eerst. We wijken iets van de route af om het beter te kunnen bekijken. Terwijl we staan bij de enigszins vervaagde tekening komt er een man naar ons toelopen. ‘Het is een tekening uit 1972’, zegt de man, ‘binnenkort wordt het opgehaald’.

‘Opgehaald, moet de gehele muur daarvoor verwijderd?’, vraag ik om direct mijn flauwe humor te openbaren. Maar gelijk te zien hoe gis de man is. En dat blijkt hij te zijn. ‘Jij bent zeker de leukste en de wijsneus van het stel’, reageert hij. ‘Drie kunstenaars gaan de tekening opnieuw inkleuren. Ze halen de kleuren op, slimmerd’.

Museum van Welie

We raken aan de praat over de tekening. Daarna gaat het over de bakkerij. De man blijkt Huub van Welie te heten. Hij is bakker en nam de bakkerij van zijn vader over. Op zijn 50ste stopt hij en gaat als bakker elders werken.

Wie van ons welke opmerking maakte weet ik niet meer. Maar de man wenkt ons mee naar wat van de buitenkant een garage lijkt. Erachter bevindt zich een … laat ik het Museum van Welie noemen.

Het garagedeel

Op korte afstand achter de deur hangt een foto die Huub wil laten zien. Op de foto staat zijn vader met een knecht in de oude bakkerij. Johan stelt een vraag, waarop Huub van Welie een stap naar links maakt en op een foto wijst van de gerenoveerde bakkerij. En ook direct maar even een foto van zijn moeder op 18-jarige leeftijd onder de aandacht brengt.

Bij de drie foto’s vertelt Huub uitgebreid het achterliggende verhaal of een anekdote. En bij de vragen die dat oproept bij ons of de associatie die Huub zelf maakt bij zijn verhaal verplaatsen we ons steeds dieper in het Museum van Welie.

Een volledige benedenverdieping

De wanden van de gehele benedenverdieping blijken vol gehangen en beplakt met foto’s, kaartjes, posters, schilderijen en andere herinneringen. Ja herinneringen. Museum van Welie bestaat uit herinneringen waarover Huub kan verhalen. En als hij ons een kop koffie aanbiedt komt zijn vrouw Ellie op het geluid af.

Zij blijkt ook vol verhalen. Beiden gebruiken daarbij veel details. We hoeven op een gegeven moment geen vragen meer te stellen om van het ene naar het andere verhaal te gaan. Van een poster van de Ronde van Italië, hun favoriete vakantieland, gaat het via een foto van oud-formule 1 coureur David Coulthard naar de vele aanstekers die Huub in de loop van de jaren kreeg. De aanstekers hebben een plekje gekregen in een soort letterbak boven een nog werkende beschuitmachine.

Twee gidsen en een oom

Huub en Ellie vertellen om en om of vullen elkaar over en weer aan. Maar al snel ontstaan twee groepjes. Pieter en Gerrit blijven bij Ellie achterin het Museum van Welie. Johan en ik volgen Huub terug naar het begin van de ruimte. Daar wil hij bij een krantenbericht een verhaal vertellen over Allard, een broer van zijn vader.

Allard zat bij het verzet. Hij vond in 1944 de dood tijdens een verkenningstocht, in een vuurgevecht met de Duitsers. Allard van Welie werd begraven in een soort massagraf in Dreumel, een plaatsje aan de andere kant van de Waal waar ook Huub werd geboren. Het krantenbericht vertelt dat Allard is herbegraven in Laren, Gelderland.

Flipje en de ANWB bordjes

Tijdens onze wandeling kwamen we Flipje, de mascotte van Tiel, al overal tegen op soms de vreemdste plekken. Natuurlijk stonden we ook even stil bij onze jeugdherinneringen aan Flipje. Vooral bij het ANWB-bordje op een muur bij bakkerij Van Ooijen.

Want inmiddels zijn die bordjes op toeristische attracties, kerken en gebouwen een terugkomende grap tijdens onze wandelingen. In plaats van een toeristische bezienswaardigheid te bewonderen, beginnen wij altijd eerst een hilarische zoektocht naar het ANWB-bordje… ook als die er waarschijnlijk niet is.

De geboorte van Flipje

Poster ‘Hoe Flipje geboren werd’

In het Museum van Welie hangt een poster over de geboorte van Flipje. Het is een van de vele merchandising die in het korte leven van Flipje zijn uitgebracht door jamfabriek De Betuwe. In 1987 verhuisde Flipje van Tiel naar Breda, nadat Hero de jamfabriek overnam.

De poster

We lopen naar de poster. Daar aangekomen vindt Huub een ander verhaal interessanter. Gelijk heeft hij natuurlijk, het verhaal over hoe Flipje geboren werd kunnen we zelf lezen. En de boekjes en dergelijke zijn nog te koop in de Flipjewinkel.

Aandachtspanne

Na ruim twintig minuten en vele verhalen wijs ik op een schilderij en zeg, ‘hé wat leuk een Van Loon, en nog een echte ook’. Huub kijkt me verrast aan. ‘Ja, een echte Van Loon, ik herkende zijn stijl direct. Het is een Van Loon toch?’.

‘Ik weet het niet’, stamelt Huub. Ellie loopt naar het schilderij. ‘Volgens mij moet zijn naam erop staan’, zegt ze, terwijl haar blik langs de onderkant van het schilderij glijdt. Natuurlijk is het een Van Loon. De signatuur had ik immers al gezien.

Ik herhaal het kunstje met een schilderij van Postma. Dan heeft Huub het door. ‘Ja, ja, jij was die wijsneus hè’.

‘Inderdaad, en bovendien heb ik een aandachtboog van ongeveer twintig minuten. Na die periode doorbreek ik het serieuze om weer te ontspannen met een practical joke, flauwe grap of anderszins. Pak je agenda maar, dan komen we een keer terug om de overige verhalen te horen’.

We lachen en nemen afscheid. Want we willen ook nog even over de dijk langs de Waal lopen.

Lees ook ‘zaterdag koffieclub met wandeling‘  of ‘Dolci Baci, een zoete kus‘