
Willem van Kooten, een herinnering
Willem van Kooten is overleden. Hij was een van de drie radiomannen die richting gaven aan de muziek in mijn jeugd. Lang daarna heb ik hem enkele keren ontmoet en gesproken. Hij was inmiddels zakenman. De eerste aanleiding om een afspraak te maken waren enkele van mijn ideeën. Daarbij hield in zijn interesse in literatuur in gedachten als gespreksstof.
Willem van Kooten bellen
In de zomer van 1996 trok ik de stoute schoenen aan en belde naar Red Bullet/Nanada. Ik verwachtte een telefoniste, maar Willem van Kooten nam zelf de telefoon op. Hij klonk wat geïrriteerd. Dat leek niet op mij gericht. Maar ik besloot toch niet direct over mijn ideeën te beginnen.
Ik begon over de boekjes die ik kort daarvoor kocht bij een antiquariaat waar ik regelmatig kwam. Het waren mini-boekjes met teksten van bekende schrijvers, als Mulisch, Wolkers en Louis Paul Boon . Waarschijnlijk illegale drukwerkjes, die ik daarom naar Willem van Kooten piratenboekjes noemde.
Zet maar op de fax
Hij leek wel geïnteresseerd. Maar hij vroeg toch al snel wat de bedoeling was van het telefoontje. Daarop vertelde ik hem dat ik graag eens met hem van gedachten wilde wisselen over mijn ideeën. Zij reactie was ongeveer, zet het maar op de fax en bel daarna nog eens.
Het leek een gangbare manier om iemand af te poeieren, van zich af te schudden. Toen kon dat nog met de fax-opmerking. Andere populaire manieren bij telefonische benadering waren ‘stuur de brochure maar’, ‘ik kom erop terug’ en ‘ik moet het in mijn team bespreken’. Einde verhaal dus, dacht ik.
Een fax
Ik liet het even rusten. Enkele werken later dacht ik echter ‘niet geschoten is altijd mis’. Dus stuurde ik begin september alsnog een fax. De inleidende tekst:
Graag zou ik met u een gesprek hebben over mijn ideeën en welke mogelijkheden er bestaan deze, tot beider voordeel, uit te voeren. Ik heb ideeën op velerlei terrein, van uitgeefconcepten (tv., internet, tijdschriften etc.), produkten (Golf-accessoires, cd-doosjes etc) tot financiële concepten. Door mijn marketing-achtergrond zijn mijn ideeën al redelijk op realisme getoetst en vaak al uitgewerkt tot uitvoeringsconcepten.
Tijdens een eerste gesprek, die ik als oriënterend beschouw op het persoonlijke vlak, wil ik, als praatstukken drie ideeën voorleggen.
Daarna volgde een omschrijving van drie ideeën: het doodgeld fonds, een alternatieve golftee en Sinterklaas.
Eerst ontmoeting met Willem van Kooten
Een paar dagen later belde ik opnieuw naar Willem van Kooten. Hij nodigde me uit voor een gesprek op 18 september 1996 in zijn kantoor aan de Alexanderlaan 2 in Hilversum, het kantoorgebouw ‘Bella Vista Villa Ursula’. Daar hing een groot portret van Willem Frederik Hermans waardoor het gesprek direct op literatuur kwam.
Willem van Kooten had Nederlands gestudeerd aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Hij vertelde dat hij naast allerlei avonturen en omroepliefhebberijen nog altijd een zwak had voor literatuur. Vanuit favoriete schrijvers kwamen we daarna al snel op lezen. Daarbij bleek dat we beiden een voorkeur hadden voor buitenlandse kranten en tijdschriften. Informatie in Amerikaanse bladen kwam in die tijd soms pas weken later in Nederlandse bladen. We bleken allebei gericht op actuele informatie en niet op wat Nederlandse journalisten er later van oppikten.
Ideeën en opmerkingen
Ik verwachtte een enigszins onrustige ontmoeting. Een verwachting vanuit zijn radioverleden en TV-uitzendingen waarin hij te gast was. Maar Willem van Kooten nam alle tijd. We liepen langs mijn ideeën. Daarbij maakte hij opmerkingen vanuit zijn ervaring als zakenman.
Een daarvan luidde, ‘nooit investeren met eigen geld’. Dat was nadat ik hem vertelde dat ik vaak eigen geld gebruikte om een idee/project te starten. Daarbij zei ik ook dat ik dan vaak vastliep bij stap drie of vier. En dan alsnog op zoek moest naar aanvullende financiering.
Eerst verkopen
Een andere opmerking was ‘eerst het idee verkopen voor je een project start’. Dat zei hij nadat ik over mijn idee voor een huis-tuin-en-keuken product vertelde. Verkoop het eerst merkte hij op. Waarna we een gesprek kregen over het niet kunnen vastleggen van ideeën.
Dat was een van de redenen dat ik mijn ideeën met eigen middelen begon. Dan had ik een ‘prototype’ waar wel nog enige bescherming mogelijk was. Na het gesprek met Willem van Kooten heb ik mijn werkwijze iets aangepast. Het idee werd uitgangspunt van de beslissing met eigen geld te werken of het bijbehorende plan op andere wijze uit te voeren.
Endemol Exposeum
We spraken tijdens die eerste ontmoeting over de drie gefaxte ideeën. De huis-tuin-en-keuken producten kwamen ter sprake. En ik vertelde over de brief die ik op 8 februari 1995 naar Joop van den Ende stuurde. Dat ging over een idee voor een expositie-museum dat ik in de brief Exposeum had genoemd.
Ik schetste Willem van Kooten hoe ik een hal voor me zag met allerlei zaken rondom televisie. Dat zouden rekwisieten kunnen zijn uit bekende programma’s, maar ook wassenbeelden van prominenten uit de Endemol-stal, informatie hoe een programma tot stand komt en meer. Zoiets zou leuk zijn voor bezoekers van de studio’s in Aalsmeer, en ook ander publiek trekken.
Beetje jammer… de volgende dag
De volgende dag kwam Willem van Kooten in het nieuws met zijn voornemen een huis-tuin-en-keuken zender te beginnen. Ik vond het jammer. Maar het was niet de eerste keer dat een idee van me werd overgenomen. Met een kleine wijziging heb je immers een nieuw idee. Bij mij ging het om een Rolodex waar ik al met Bruna Uitgevers over sprak. En om een schriftje voor huisvrouwen (dat kon je toen nog zeggen) dat een promotieproduct voor Albert Heijn zou kunnen zijn. Later vermeldde ik dat schriftje in een brief.
Willem van Kooten maakte daar een televisie-format van. In de berichtgeving gebruikte hij woorden en argumenten die ik had gebruikt. De huis-tuin-en-keuken zender bleef na die donderdag 19 september nog een paar dagen in het nieuws. Maar het doofde al snel uit. In 2005 kwam het weer even naar boven bij de oprichting van de SBS themazender TV 10. Het woord ‘zender’ was daarbij veranderd in ‘kanaal’. TV 10 kwam echter niet van de grond.
Showbiz City
Op 9 december 1997 opende Showbiz City in of bij Studio’s in Aalsmeer. Het was ruim twee jaar na mijn brief aan Joop van den Ende. En een jaar na mijn eerste gesprek met Willem van Kooten. Ik knipperde weer even met mijn ogen en ging verder met mijn leven. Bewijzen dat de oorsprong bij mijn idee lag zou toch niet zijn aan te tonen, als het al zo was gegaan als ik dacht.
Showbiz City leek echter wel veel op de schets die ik gaf in mijn brief. Ik ben er twee keer geweest. Daarbij viel me vooral de zwakke invulling en uitvoering op. Het leek op een evenement dat iemand aan de keukentafel uitwerkte en dat daarna met weinig diepgang vervolg kreeg. Ik vond het oppervlakkig. Met een klein beetje meer overdenking had het een interessanter project kunnen zijn. En wellicht meer exploitabel. Nog geen drie jaar later stopte Showbiz City al, najaar 2000.
Meer boekjes
Halverwege 1999 belde ik Willem van Kooten weer. Ik had nog een paar piratenboekjes gevonden. Maar ik wilde ook ontdekken of hij me nog kende. En ik had ideeën voor de eeuwwisseling. We spraken ongeveer tien minuten. Daarbij kwam ook Showbiz City ter sprake. Hij herhaalde wat hij me eerder had gezegd, ‘eerst verkopen’.
We constateerden dat verkopen bij ideeën niet altijd gemakkelijk is. Kennissen zijn dan wellicht handiger dan kennis, merkte hij op. Hij maakte nog een opmerking over werelden waarin jatten, lenen en dergelijke gebruikelijker is dan in andere. Waarna hij afsloot met ‘stuur die boekjes maar op, leuk’.
Aanvullende informatie
- De drie radiomannen die richting gaven aan de muziek in mijn jeugd waren Willem van Kooten, Theo Stokkink en Felix Meurders.
- Vanzelfsprekend Willem van Kooten als Joost den Draaier, waarin ik achteraf toch vooral een typetje zie waarachter Van Kooten zich kon verstoppen.
- Theo Stokkink had woensdagmiddag altijd een special van twee uur waarin hij een band of muzikant besprak. Daarvoor raceten mijn klasgenoten en ik na school naar huis.
- Van Felix Meurders herinner ik me alleen zijn invloed in die tijd. De herinneringen aan zijn activiteiten werden overschaduwd door zijn latere programma’s. Hoewel ik hem wel later wel weer credits gaf voor zijn zaterdagprogramma vanuit Zeezicht aan de Nobelstraat, om de hoek van mijn geboortehuis.
- Websites die aandacht geven aan de activiteiten van Willem van Kooten:
- Broadcast Magazine heeft een uitgebreide pagina met foto’s en verhalen over Willem van Kooten.
- Vanzelfsprekend is er ook een Wikipedia-pagina
- De ‘piratenboekjes’ heetten ‘Motion Mini Pocket‘. Ze kwamen van uitgeverij Motion uit Utrecht
- Krantenbank Zeeland met kranten waarin ShowBiz City ter spraken komt.
- Kantoorvilla ‘Bella Vista Villa Ursula’ is in 1907 gebouw naar een ontwerp van architect Dirk Kruijf.
- De brieven naar Joop van den Ende en Willem van Kooten. Alles was geschreven in WordPerfect; na conversie in Word is tekst onveranderd en lettertype aangepast.
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Zon en wolkenEen willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.