Wat is een geluidsdecor. Stel je voor. Een groot café als Americain of misschien de Bali in Amsterdam. Mensen komen binnen, bestellen een drankje en wachten op hun afspraak. Ze kijken in het rond, observeren en luisteren…

Luisteren…., ja, dat wel. Maar soms is het toch net of er iets ontbreekt voor de wachtenden in dergelijke lokaliteiten.

De sfeer is er wel, maar wat er mist zijn die bekende geluiden, zachtjes op de achtergrond. Misschien wel de geluiden van een vertrekkende trein, mensen die afscheid nemen, een conducteur die op zijn fluitje blaast, een boodschap die wordt omgeroepen…

Als wachtende kost het je niet veel moeite je voor te stellen dat je je in de drukte van een Italiaans station bevind. Het is 1948, de locomotieven rijden nog op stoom. Je kijkt om je heen en hoort flarden van conversaties, het afscheid van twee geliefden, een ruzie tussen een conducteur en een reiziger, een trein rijd puffend weg, een moeder roept wanhopig haar vertrekkende zoon na…

Waar we over praten is een libretto voor een geluidsdecor. Een wand geluid, die maar nauwelijks uitstijgt boven het normale lawaai van het café. Maar een geluidsdecor waar je al luisterend in op kunt gaan, waar je korte stukjes menselijk drama kunt beluisteren. Iets op de achtergrond dat je fantasie prikkelt en de verveling verdrijft, totdat je afspraak arriveert.

In concreto stellen wij ons voor een geluidsband te produceren met een lengte van ongeveer 2 uur, die, op een meer dan perfecte installatie in cafees zoals de twee bovengenoemde moet worden afgespeeld. De vertrekkende trein horen we ook van links naar rechts bewegen, mensen die langslopen komen op op
toe en gaan ons voorbij. Kortom het geluidsdecor moet ruimtelijk zijn, door de juiste stereo-mix en opstelling van de boxen.
Rond het eindprodukt is het uiteraard de bedoeling een grote hoeveelheid publiciteit te genereren. Publiciteit die het publiek op dit wonderlijke fenomeen zal wijzen, en hen zal uitnodigen een kopje koffie te gaan drinken in het Italiaanse station van anno 1948.

Het spreekt voor zich dat in plaats van het Italiaanse decor ook andere geluidsdecors mogelijk zijn (zoals in bijgaande foto van Parijs).

Het idee ontstond in een gesprek met Martin Lagestee, waarbij kleine ideetjes, kennis en dergelijke tot bovenstaande leidde.