Er was een periode dat ik minstens een stuk Bounty per dag at. Gisteren realiseerde ik me dat het minstens drie jaar geleden was dat ik zo’n blokje geraspte kokos in chocolade at. Ineens had ik er zin in.

Zou het komen door de Thaise kokossoep die ik tegenwoordig vaak bij een vriendin nuttig. Daarin zorgt kokos voor de mild-zoete en romige smaak. En ze voegt soms ook kokosroom toe aan het ijs dat ze als nagerecht serveert. Het maakt van het dessert ook een natuurlijke, tropische ervaring.

Kokos in Bounty, een guilty pleasure

Kokos is een smaak die je meteen meeneemt naar zonovergoten stranden, wuivende palmbomen. Dat is als je de advertenties van Bounty moet geloven. Ik vind het gewoon lekker, zoals Petje Pitamientje van pindakaas hield. En ik weet, Bounty is ook een guilty pleasure, iets waarvan je weet dat het slecht is, dat je het eigenlijk niet moet gebruiken, maar waar je toch aan toegeeft omdat het zo lekker is.

De guilty pleasure van Bounty bestaat uit positieve en negatieve factoren:

• Unieke combinatie van zoet, zacht en licht nootachtig in een laagje chocolade
• De snippers kokos geven een vezelig effect
• Enkele goede mineralen zoals mangaan, koper en selenium, en antioxidanten
• Veel suiker, ongezonde vetten en calorieën
• Verslavend door de combinatie van suiker, vet en chocolade

Bounty, een korte geschiedenis

In 2009 verloor Mars, de fabrikant van Bounty, een rechtszaak tegen Duitse chocolademaker Ludwig Schokolade. De laatste maakte chocoladerepen zoals Bounty met afgeronde hoeken en de chocoladegolfje aan de bovenkant.

Waarom begin ik de geschiedenis van Bounty met die twee zinnen? Omdat Mars hun Bounty ook baseerden op een bestaande kokos-/chocoladereep.

Mounds, de eerste Bounty

In 1920 bedacht de 28-jarige Italiaanse snoepmaker Vincent Nitido de chocoladereep met kokosvulling. Hij was een paar jaar daarvoor naar West Haven geëmigreerd en daar een snoepbedrijfje begonnen. Vincent noemde de reep Mounds (=heuveltjes) naar de lichte ophoging van chocolade aan de bovenkant. Het bestond uit pure chocolade, gevuld met geraspte kokos. Hij verkocht de reep voor 5 dollarcent.

Bijna tien later verkocht hij de productie aan de Peter Paul Candy Manufacturing Company (PPC) uit New Haven. PPC veranderde de reep regelmatig ter verbetering. Bij een verandering in 1936 brak ze de oorspronkelijke reep in twee kleinere stukken en bleef de twee ‘reepjes’ voor 5 dollarcent verkopen. De verkleining bleek een succes en Mounds was lange tijd het meest populaire snoepgoed in Amerika.

Bounty, een imitatie door Mars

Mars Inc. imiteerde het ‘reepje’ van PPC en bracht in 1951 op de markt buiten Amerika. Eerst in Groot-Brittannië en Canada. Evenals PPC gaf ze Bounty twee smaken, puur en melk. Tien jaar later begon Mars Inc. een fabriek in Veghel, dat uiteindelijk de grootste snoepfabriek ter wereld werd. Een jaar later introduceerde het bedrijf Bounty in Nederland met een uitgebreide mediacampagne.

Op enig moment komt ook de Duitse snoepfabrikant, die ooit begon met chocolade producten, met de kokosreep. De reep heeft grote overeenkomsten met de oorspronkelijke kokosblokjes van PCC. Maar de ‘heuveltjes’ chocolade van PCC zijn enigszins plat en willekeurig. Terwijl Mars er in de productie drie golfjes van maakt en dat idee herkent ze ook in de golfjes van Ludwig. Vandaar de rechtszaak.

Kokos, een verguisde lekkernij

Bounty repen zijn vooral populair bij ouderen, jongeren kiezen ander snoep. De Bounty repen worden op enig moment zelfs verguisd. Advertenties verkondigen de indrukwekkende voedingswaarden. Zo zou een Bounty reep veel vezels hebben en de hierboven genoemde mineralen. Maar evenals kokos in het algemeen bevat een Bounty ook veel verzadigd vet en de chocolade reep bovendien veel suiker.

Er zijn influencers die proberen kokos en kokosproducten nog als wondermiddel te verkopen. Kokoswater is dan, vooral na het sporten, een natuurlijke dorstlesser door aanwezige elektrolyten. De verzadigde vetten zijn middellange keten vetzuren (MCT’s). Die verschillen van lange keten vetzuren. Deze MCT’s zouden bijdragen aan een betere stofwisseling en vetverbranding, doordat ze sneller worden omgezet in energie.

Gezonde kokosolie

Een kleine rondgang door mijn wetenschappelijke bronnen toont talrijk onderzoek naar MCT. Daarbij blijkt vooral dat eerste persing (= vierge) kokosolie het ‘goede’ cholesterol HDL (High-Density-Lipoproteïne) verhoogt en de ‘slechte’ LDL verlaagt. Daarmee zou deze kokosolie kunnen helpen Dyslipidemie te voorkomen. Dat is een stoornis van de lipidenstofwisseling die wordt gekenmerkt door te lage HDL en/of te hoge LDL.

Onderzoek toont daarmee aan dat kokosolie minder schadelijk is voor het hart en de bloedvaten als vaak gedacht. In veel onderzoek staat dan wel het voorbehoud kokosolie met mate te gebruiken. Want te veel verzadigd vet kan bij overconsumptie alsnog risico’s geven voor hart- en vaatziekten. En kokosolie mag geen vervanger zijn van allerlei andere vetten.
Bounty bevat nauwelijks kokosolie, wel 21% geraspte kokos. Gelukkig kun je zo’n kokosreep gemakkelijk zelf maken. En dan kun je erin stoppen wat je zelf wilt, bijvoorbeeld minder zoetstof (lees: suiker) en geen kleur- en smaakstoffen (zie onderin).

Voedingswaarde Bounty en andere chocoladeproducten

Als ik het toch over gezondheid heb is een vergelijkende tabel met enkele andere chocoladerepen wellicht leuk. Ik heb me bij de voedingswaarden beperkt tot calorieën, suiker en vet.

Bij de tabel zijn nog wel enkele, soms leuke, opmerkingen te maken:

• Bij het samenstellen van de tabel ontdekte ik dat de voedingswaarden per land kunnen verschillen. Dat komt waarschijnlijk door de lokale smaakverschillen, waardoor de fabrikant het recept iets aanpast.
• Een Bounty lijkt wellicht kleiner dan bijvoorbeeld een Mars. Maar het is zwaarder per volume door de kokosvulling (kokospulp). Die bevat vezels en vocht. Dat is zwaarder dan nougat en karamel, de ingrediënten van Mars, die veel ‘lege’ ruimte bevatten.
• De smeuïge, luchtige ingrediënten van Mars geven een andere beet dan Bounty. Die laatste eet je daardoor ook vaak langzamer. De Bounty lijkt door die vezelige kokos ook een vullender gevoel.
• In sommige advertenties van Bounty staat dat het boordevol vezels zit. Ik nam vezels niet op in de tabel want het zijn er weinig. Het is slechts 0,5 gram per chocoladeblokje Bounty (zie verder aanvullende informatie).

Bounty, suiker en gezondheid

Mijn boekhouder deed altijd drie klontjes suiker in zijn koffie, en hij dronk ongeveer 20 kopjes per dag. Op een dag viel de doos met klontjes op de grond en zag hij de massa klontjes. Hij vertaalde het naar zijn suikerinname en stopte met de klontjes in zijn koffie.

Vanuit die gedachte de volgende opmerking. Eén suikerklontje weegt ongeveer 4 gram. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) adviseert volwassenen om maximaal 10% vrije suikers te gebruiken op de totale energie-inname. En voor ideale gezondheid zelfs maximaal 5% (zie bij aanvullende informatie voor rekenvoorbeeld). Twee blokjes Bounty bevat met 27 gram ongeveer 7 suikerklontjes.

Bounty, gemakkelijk zelf maken

Veel lekkernijen kun je gemakkelijk zelf maken. Helaas ben ik niet zo’n keukenprins. Maar de recepten bekijkend, lijkt niets me zo eenvoudig als het zelf maken van Bounty. Je hebt er geen bijzondere keukenapparatuur voor nodig. En al na een half uur kun je genieten van je eigen Bounty. Wel eerst even de ingrediënten in huis halen.

Dat zijn:

• 200 g geraspte kokos
• 150 ml kokosmelk met wat honing, of gezoete gecondenseerde melk
• 1–2 el kokosolie (optioneel)
• 200 g (pure of melk)chocolade

Het zelf Bounty maken recept

• Eerst maak je de kokosvulling. Daarvoor meng je de geraspte kokos, de kokosmelk en honing en eventueel wat kokosolie in een kom. Roer het geheel tot een plakkerige, stevige massa (het kokosdeeg). Vorm dat deeg met je handen in een gewenst vorm, bijvoorbeeld de rechthoekje blokjes. Je kunt daarvoor ook een mal gebruiken. Leg de blokjes op een bakpapier en zet dat geheel minimaal 30 minuten in de vriezer.
• Smelt de chocolade. Dat kan au bain-marie of op een andere manier (bijv. met korte tussenpozen in de magnetron). Voeg eventueel een theelepel kokosolie toe voor de glans.
• De kokos onderdompelen. Haal de blokjes kokosdeeg uit de vriezers als ze stevig genoeg zijn. Dompel de blokjes één voor één in de gesmolten chocolade. Laat ze uitlekken op het bakpapier. Eventueel zet je het geheel nog even in de vriezer om nog wat op te stijven.

Tot zover, ik ga het direct uitproberen. Mocht jij, bijvoorbeeld op een regenachtige middag, zelf zin hebben in iets tropisch? Maak gewoon je eigen Bounty. Je weet nu hoe.

Aanvullende informatie

• Ik ben gek op gember, en op kokos. Dit moest een bericht worden over kokos. Dat is dus meer dan alleen Bounty. Maar dat de bedenker Vincent Nitido in de vergetelheid raakte, en door PPC wordt genegeerd, trok me in een Bounty-verhaal. Kokos in het algemeen komt nog wel een keer.
• Vincent Nitido werd geboren in Napels op 5 april 1895 en overleed in New Haven op 5 december 1954.
• PPC maakt zoals hierboven aangestipt nergens melding van Vincent Nicoli als bedenker. In haar geschiedenis meldt ze dat George Shamlian, een van de mede-oprichters, de kokos-reep Mounds ontwikkelde. Hij zocht een opvolger van Coconut Cream Bar waarmee het bedrijf bij de oprichting was begonnen.
• Het WHO adviseert maximaal per dag 10%  vrije suikers. Dat zijn alle toegevoegde suikers en suikers die van nature voorkomen in honing, siroop, vruchtensappen en vruchtensapconcentraten. Dus niet de suikers die van nature in fruit of melk zitten. Voor de WHO-berekening van de vrije suikers gebruik je de formule: percentage kCal gedeeld door aantal kCal suiker per gram. Bij totaal dagelijks 2000 kCal is 10% dus 200 kCal. Suiker is 4kCal per gram. Dus 200 / 4 = 50 gram vrije suiker maximaal per dag.
• Oprichting van de genoemde snoepbedrijven:
  • Mars Inc. werd in 1911 opgericht door Frank Mars in Tacoma, tegen de Canadese grens in de staat Washington.
  • Zes naar Amerika geëmigreerde Armeniërs begonnen acht jaar later Peter Paul Candy, als snoepfabrikant. Ze noemden het bedrijf naar Peter Paul Halajian, een van de zes, die eerder al in snoep handelde. Daardoor ontstond in 1919 het idee zelf snoep te gaan maken.
  • De geschiedenis van het Duitse Ludwig Schokolade GmbH startte in 1857. In dat jaar bracht apotheker Leonard Monheim met een Italiaanse cholatier bedrijfsmatig producten van chocolade op de markt onder de merknaam Trumpf.