“De Kermis is ontstaat uit Kerstmis”, zei mijn lievelingsoom, “Het was oorspronkelijk een feest rond de geboorte van Jezus”. Ik was acht jaar en had net op school gehoord dat de Kermis was ontstaan uit Kerkmis. Elke week ging mensen na de mis feestvieren. Mijn oom wilde zijn ongelijk niet toegeven.

We gingen als kind regelmatig naar de Kermis. Maar dat was in de zomermaanden. Die van Hoorn werd een traditie, daar gingen we elk jaar met mijn oom heen. Het was een grote kermis die concurreerde met Tilburg en Volendam. Ook daar gingen we soms naar toe.

Jaren later kwam mijn oom ineens rond Kerst met het voorstel naar de kermis te gaan. “Ja” zei hij,“jij mag dan wel denken dat de Kermis niet uit Kerstmis is ontstaan, dat maakt echter helemaal niets uit.” Ik was de discussie in mijn jeugdjaren al lang vergeten. Ik had inmiddels zelf kinderen. Het voorstel van de oom was leuk. We gingen op tweede kerstdag met zijn allen, zelfs mijn ouders gingen mee, naar Kerstland in Utrecht.

In de veemarkthallen was een overdekte kermis gemaakt, waar voor jong en oud van alles was te beleven. Het werd een nieuwe traditie. Want elke derde kerstdag gaan we, inmiddels al tien jaar, naar deze kermis. Naast de gebruikelijke kermisattracties, zoals botsautootjes, draaimolens en behendigheidskasten, is er een kerstmarkt met allerlei kramen. De afgelopen jaren is het steeds verder uitgebreid. Er is een circus, er zijn shows en een braderie. Het wordt nu het grootste pretpark van Europa genoemd.

Als we naar een zomerkermis gaan is mijn oom er niet meer bij, helaas. Hij is na een verkeersongeluk verlamd geraakt en beleeft geen plezier meer aan kermisattracties. Maar naar Kerstland gaat hij mee. Dan geniet hij van de veelzijdige Kerst kermis, zoals hij het noemt. En met een knipoog geef ik hem dan gelijk. Het gelijk dat verwijst naar onze discussie van jaren terug.

verschenen in het tijdschrift OOK! – foto uit archief Deuxième/Polyvisie – het verhaal is niet autobiografisch.