Een aantal jaren geleden produceerde ik een aantal dichtbundels met gedichten van Hans Noorhoff. Ik ben niet zo van gedichten. Maar op zoek naar een vorm voor de boeken met zijn gedichten, vloeide ineens het gedicht ‘held’ en enkele andere gedichten uit mijn eigen pen. Geïnspireerd door de gedichten van Hans.

Vandaag zocht ik ze op en plaats er één voor een bijzonder vrouw. Zo maar. Zonder verdere bedoeling en voor iedereen om ermee te doen wat ie wil.

Held

Een held bestaat tot de dood er op volgt
geen pantoffels, geen sokken
maar met een puur besef
van plaats en van tijd

Geen angsthaas, geen fantast
maar een zoekend persoon in dit leven
een leven dat hem nu is gegeven
omgeven door welke uiterlijke vorm dan ook

Zoekend in de zin van open staan voor indrukken
los van een basis van welvaren, welzijn of welstand
immers, uiterlijke vormen in deze tijdsgeest
invullingen of een plaatsbepaling in een zoekend proces

Een held weet zijn Zijn en herkent de andere held
of de held in wording
en dan zichzelf, mogelijk verder in held,
maar vaak zich dan niet tonend
in ongeloof
aangeleerd gedrag
een overkomen situatie
of zelf gekozen afscherming

Alleen de ware held weet en durft  te laten vallen
de bewust opgebouwde uiterlijke maskerade’s
en de onbewust opgebouwde vorm
hij weet zichzelf individu en ziet dat ook bij anderen

Als dan af en toe een pareltje
in menselijke vorm voorbij schiet,
al is het in een onverwacht moment,
weet hij het te koesteren en dát moment te delen
op- en omdat zijn leven daarmee wordt verrijkt

Ook weet hij zich dan gekend, maar zonder angst,
en weet hij zich groeiend in het contact en samenzijn
in een euforisch gevoel dat weinigen kennen of hebben beleefd
en dat blijvend voorzichtig, door ervaring, op waarde wordt geschat

Want de ware held heeft nooit pantoffels gehad,
en zeker geen sokken,
op blote voeten loopt hij door het leven
onbevangen
zonder schuld.

Zie ook het bericht ‘iedereen kan dichten‘