Ok, het waren er meer dan drie (zie: gedicht held) gedichten die ik schreef naar aanleiding van de productie van een reeks gedichtenbundels. Zoals ik eerder schreef, ik ben niet van de gedichten. Hoewel ik de vroege gedichten van Bart Chabot, punk dichten in de Herman Brood tijd, altijd geweldig vond. Hij is nu bekend, maar van die punk gedichten kennen weinigen hem. En ook de liedteksten van Rob Chrispijn las ik altijd als gedichten.

Eergisteren plaatste ik een tweede. Maar het waren er vijf. Hier de overige drie, dan ben ik er van af. Het dichten was, zoals gezegd, een spontane reactie op de gedichten van Hans. Die heeft enkele van zijn gedichten overigens ooit voorgedragen in een bos tijdens een bijeenkomst bij Coen Meiske.

Etiketteren

Hoe vreemd voelt het te zijn
in een wereld van etiketten
de dommige hokken
van ‘ik heb je geplaatst’

de stickers van herkenning
om achter te verschuilen
de spiegel van het zelf
op een ander geprojecteerd

laat die ander maar zijn
wat je voor mezelf niet aan kan
laat die ander maar ondergaan
wat je zelf niet wilt

zo makkelijk dat plakken
maar zo moeilijk te beleven

want etiketteer maar eens jezelf
dan ontdek je pas echt
dat als je je zelf herkent
al is het in de ander
er een andere vorm bestaat
die van respect

ook voor jezelf

noem dat maar ‘etiquette’

Ik

Onbevangen wil ik zijn
gekend door wie kan herkennen
gegeven aan wie kan ontvangen
zijn voor wie ook is

De ander

De ander

Het leven een leugen
De ander een spel

Een spel rond het zelf
Waar de held altijd wint

Maar in eenzaamheid achter
het geheel overziend
ziet de held slechts

het leven een leugen
de ander een spel

waar de ander een leugen leeft
en de held over… ziet
niet overwint