- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

Zout

We worden regelmatig gewaarschuwd voor te veel zoutinname. Dat gaat het hele jaar door, maar af en toe wat luidruchtiger. Zoals ook de afgelopen dagen weer. Medici en andere ‘deskundigen’ adviseren ons te letten op de inmame van zout. Want het is bloeddrukverhogend.

Helaas is de berichtgeving niet altijd even duidelijk. Sommige journalisten hebben het over zout en noemen de waarde die we per dag aan natrium zouden mogen nuttigen, anderen doen het precies andersom. De chemische benaming van keukenzout is natriumchloride. Het is het in zout aanwezige natrium waar het eigenlijk om draait. Natrium is een mineraal dat een rol speelt bij het regelen van diverse functies in ons lichaam.
Zout bestaat voor ongeveer 40% uit natrium. Voor volwassen wordt aangehouden dat ze niet meer dan 2,5 gram natrium nodig hebben. Dat is ongeveer 6 gram zout. Maar de werkelijke hoeveelheid zout die je per dag kunt innemen is afhankelijk van je levenswijze.

Als je een actief leven hebt, veel sport bijvoorbeeld, dan verlies je meer zout dan iemand met een zittend leven. En ook als je veel water drinkt en meer plast verlies je veel zout. Daarnaast zijn er ook nog individuele verschillen. De ene mens heeft nu eenmaal meer zout nodig dan een ander. En tenslotte zijn er ook nog andere oorzaken waarom iemand kwalen heeft, bijvoorbeeld een te hoge bloeddruk, die voor het gemak vaak aan te veel zoutinname worden toegeschreven.

Ir. Simon Rozendaal, al jaren wetenschapsjournalist van Elsevier, wijdde ruim tien jaar geleden twee, nog steeds actuele, artikelen aan de waarschuwing tegen te zout eten. Hij schreef daarin onder andere over de weinige wetenschappelijke kennis die er toen was over het verband tussen zout en diverse kwalen. En over de keuze voor zout omdat het eenvoudiger is uit te leggen aan een ‘leken’-publiek.

De kennis is nog steeds gering blijkens de veel kleinere berichtjes die ook her en der verschijnen. Uit een onderzoek, zo berichtte het AD vorige week, blijkt bijvoorbeeld dat sommige ouderen juist van hun hoge bloeddruk afkwamen door ruim meer zout te nuttigen dan gangbaar. Maar hoe weet je of je tot die groep behoort? Het antwoord daarop kan niet worden gegeven, dus gaan artsen er gemakshalve maar van uit dat een patiënt zoutarm moet gaan eten. Ook daarover schrijft Simon Rozendaal.

Ik kan hier nog wel een aantal voorbeelden aanhalen uit de artikelen, om tegengas te geven aan de zouthetze. Maar het is makkelijker en beter om het zelf te lezen. Ik had de artikelen van Simon Rozendaal bewaard:

De zoutmythe – 30 jaar foute voorlichting (Elsevier, 24 juli 1999) – De zoutmythe pdf.
De zoute samenzwering – nieuwe inzichten (Elsevier, 18 maart 2000) – De zoute samenzwering pdf.