Rond 2000 had ik via internet voor het eerst contact met enkele Indiërs. Iedereen riep toen nog dat je in Roemenië goedkoop kon drukken. Ik begon een zoektocht naar het volgende land dat drukwerk tegen een goede prijs en kwaliteit kon leveren. Ik (her)ken vanuit mijn vak de ‘pig-cycle‘ te goed en vind het een uitdaging te zoeken naar nieuwe mogelijkheden en het bijkomende voordeel. Bovendien is de weg van de zoektocht leuk. Je doet er buiten het gezochte, andere interessante en plezierige kennis en ervaring op. Zo kwam ik in India.

India en het gewone leven

De Indiase ‘jongens’ waarmee ik communiceerde waren al snel herkenbaar. Na eerst wat aftasten over drukwerk, computers en software berichtten we over onze landen, ideeën en ambities. Het ging via mail, chat en fax (er waren nauwelijks skype en aanverwante communicatie).

Ondanks het gemis van stem (intonaties) en zicht (mimiek) merkte ik dat ze nauwelijks van ons verschilden. Wellicht waren de prijzen voor levensonderhoud daar anders, reden er andere auto’s en waren de straten minder schoon dan bij ons. Maar hun wensen als mens waren gelijk. Ze wilden eten, drinken, leren, groeien en dergelijke. En ze hadden ook conflicten met hun familie en vrienden en onzekerheden over dat mooie meisje dat ze adoreerden.

Import vanuit India en omliggende landen

Voor mij was het verder kijken dan Nederland twintig jaar geleden begonnen, nadat ik ‘Floppie’ maakte met Cees Callenbach (voor Bruna Uitgevers). Cees ontwikkelde met studenten van een Tsjechische universiteit een eigen programmeertaal dat als SuperLogo op de markt kwam. Ik had toen al wel producten geïmporteerd uit India, Taiwan en andere verre landen. Een project gezamenlijk doen was toch iets anders. Ik zag dat je ook daarvoor buiten je vertrouwde omgeving kunt/moet kijken.

En nu constateer ik dat het contact met verre landen dankzij ontwikkelingen op internet steeds leuker wordt. Het lijkt er daardoor niet alleen op, we komen steeds dichter bij elkaar. Niet door het idee van communiceren met iemand ver weg. Maar door de werkelijke communicatie en het wederzijds begrip dat ontstaat. Dankzij het gemak, diversiteit en frequentie van communicatiemogelijkheid. De lijnen zijn korter, maar ook duidelijker. En daardoor kun je sneller komen tot dat waarvoor je elkaar nodig heb. Maar daarnaast, als je dat wilt, andere interesses uitwisselen.

Pool in Zwitserland

Sinds een half jaar doe ik bijvoorbeeld een project met Martin Bilski, een Poolse programmeur die in Zwitserland werkt. Naast de informatie die we moeten uitwisselen voor het project, praten we sinds kort over persoonlijke zaken.  Het is leuk de hilarische wederwaardigheden te horen van een Pool in Zwitserland.

Voor een ander project had ik contact met Carmen Stadler van StadlerForm, toevallig ook in Zwitserland. Zij stelde na drie mails voor om te gaan Skypen. Dat zorgde voor eenzelfde verdieping en uitwisseling van informatie.

Skype

Skypen doe ik zelf weinig.  Niet iedereen kent Skype of soortgelijke systemen en dan moet je eerst daarover overleggen. En bij realtime Skype speelt het tijdverschil. Maar voor het boek met Bert Bolle, die tegenwoordig in Australië woont, heb ik wel met hem geSkypet. Als ik ’s ochtends op kantoor kwam zat hij met zijn vrouw Ethne aan zijn wijntje om de dag af te sluiten. Dan zag hij het bij mij licht worden, terwijl ik bij hem op de achtergrond over de Oceaan de zon onder zag gaan.

Corey Rudl

Ruim tien jaar geleden deed ik een internetcursus bij Corey Rudl, nadat ik in Amerika deze internetpionier had ontmoet. Voor de cursus had ik contact via mail. Dat gaf nog wel eens misverstanden, want zijn organisatie was ingericht op autoresponding. Nu bel ik met SIP-telefoon naar Amerika, waardoor je veel makkelijker en persoonlijker communiceert. Voor een tientje per maand gratis vanuit en over de hele wereld.

Het leuke van SIP is bovendien dat ik de telefoon overal ter wereld kan gebruiken, terwijl gewoon mijn Utrechtse nummer voor de ander zichtbaar blijft. Daarmee kun je overigens ook jèzelf verbazen. Dat gebeurde toen ik enkele maanden geleden in Duitsland de SIP aansloot en belde naar Amerika. Ik schok toen Jon Kent van Ktools, die de beeldbanksoftware voor Deuxième leverde, direct opnam met ‘Hi René’. Ik had me de nummerherkenning niet gerealiseerd.

Afgelopen week hoorde ik dat een vriend ook met Indiërs bezig is voor programmeerwerk. Ze zijn nog steeds concurrerend qua prijs. Maar ook wat kennis betreft. Ook hij had eenvoudig via een internetsite voor freelancers een programmeur gezocht en inmiddels een hechte relatie opgebouwd met zijn Indiërs.