Jaren geleden sprak ik in Amsterdam met een fysiotherapeut van de Nederlandse schaatsploeg. Hij had de nadagen van het tijdperk Ard en Keesie nog meegemaakt, maar toen waren Ard en Keesie al gestopt. Het was de periode waarin het allemaal zogenaamd professioneler werd, maar vooral ook commerciëler. Hij vertelde dat de jongens en meisjes als sympathieke gasten binnenkwamen. Maar al snel waren ze tot op het bot verwend. De watten waarin ze door de KNSB werden gelegd wendden snel. En met alle voorrechten die hen werden geboden veranderde geleidelijk ook hun gedrag en houding. Zodanig zelfs dat de sfeer in het team, waarvan ook de fysiotherapeut onderdeel uitmaakte, er door achteruitging. De schaatsers waren goden en iedereen daaromheen moest zich daar naar gedragen.

Ik kan me een artikel in een sportblad herinneren over een schaatser uit die tijd; ik weet op dit moment niet meer hoe hij heet ook al zie ik hem voor me in mijn herinnering. Deze schaatser had een topjaar gehad in zijn eerste jaar als prof. Onbevangen had hij vlak voor zijn rit nog aan zijn auto gesleuteld. Het jaar daarop was zijn onbevangheid verdwenen, was de strekking van het artikel, en daarmee zijn topprestaties.

Rond het EK Voetbal kan ik me een sfeer van privileges voorstellen. Het team van begeleiders wordt steeds groter, overal wordt voor gezorgd, aan alles wordt gedacht. Zijn de voetbal miljonairs zichzelf gebleven. Tijdens interviews wekken ze de indruk van wel. Maar daar kunnen mediatrainingen bij hebben geholpen en hun ervaring met media-aandacht. Ze worden, zo begrijp ik van de nakaarters over NED 1 en RTL4, veel meer afgeschermd. In voetbalprogramma’s willen of mogen ze niet meer komen, terwijl de top van vroeger zelfs meewerkte aan de vreemde kapriolen van Harry Vermeegen in zijn ‘Regenjas’.

Bovenop de redenen dat ze het niet gaan redden had ik na hun eerste wedstrijd kunnen schrijven dat er zich achter de schermen mogelijk veel meer afspeelt dan wij vermoeden. Meer dan wij, omdat het onze wereld niet is, zelfs kunnen vermoeden. Iets, zoals de toestanden tijdens de EK Voetbal 1996 in Engeland. Daar speelde de tweestrijd tussen Surinaamse en Nederlandse voetballers. Davids vertrok na de opmerking tegen Hiddink ‘Steek je kop maar in de reet van een andere speler’. Pas veel later kwamen er wat berichten naar buiten over de oorzaken. De gevolgen kenden we toen al.