Bankensteun

Gisteren werd op de Europese Top besloten een bankensteun in te stellen, waardoor banken rechtstreeks steun kunnen krijgen uit het noodfonds ESM (Europees Stabiliteit Mechanisme). Veel politici en financieel experts reageerden positief. Zelfs in Nederland waren politici enthousiast, ook al temperden ze hun mening in het licht van de aankomende verkiezingen. En ze gaven een sneer naar de beweeglijkheid van Rutte, die nationaal andere dingen verkondigd dan in Europa.

De crisis duurt inmiddels voort. Het is eigenlijk voor niemand meer te volgen wat er allemaal wordt afgesproken. De bevolking is het al lang zat. Het vertrouwen in politici en banken waren ze al kwijt. Dat is ook niet zo vreemd. Want terwijl geleidelijk iedereen de gevolgen van de crisis begint te voelen of ervaren, blijven de noodoplossingen elkaar opvolgen. Terwijl na de korte euforie blijkt dat het toch allemaal weer niets uithaalt.

Bij die noodmaatregelen, en ook bij die bankensteun, is de enige gevolgtrekking die je direct kunt maken, dat weer Nederland, en Duitsland, hun nek uitsteken. Of eigenlijk, dat weer de Nederlandse en Duitse politici mooi weer spelen met het geld van de Nederlandse en Duitse burger. En dat de eigen economie verder wordt uitgehold.

Waarom halen al die noodmaatregelen niets uit? Omdat er geen totaalvisie achter zit. Het zijn lapmiddelen. Er wordt gekeken naar een oplossing van een probleem en dat is een negatieve benadering. Als er werkelijk de intentie was iets van Europa te maken, dan zou gekeken (moeten) worden naar een geformuleerd en meetbaar doel. Dan kijk je naar de toekomst en neem je de huidige situatie mee in de overwegingen.

Natuurlijk klinkt dat eenvoudig en ik hoor politici al roepen dat waar zij voor staan complex is. Ik zeg ‘het is zo complex als je het zelf maakt’. Zolang de hoofdzaken niet van de bijzaken worden gescheiden is het inderdaad complex. Onderken eerst de hoofdzaken, bijvoorbeeld dat er grote culturele verschillen zijn tussen landen. Dat helpt om geen maatregelen te nemen op basis van je eigen normen en waarden, maar rekening te houden met die van de ander.

Neem bijvoorbeeld de belastingmoraal van de Grieken. Die is er in eeuwen ingesleten, die krijg je er echt niet van de een op de andere dag uit. Als je je dat beseft moet je je noodmaatregel niet bouwen op de papieren inkomsten van de Griekse overheid en denken dat het geld ooit terug kan komen uit die inkomsten. Op papier zijn die inkomsten er wellicht wel, maar in werkelijkheid niet.

En dan die bankensteun. Daar speelt weer dat allerlei bijzaken het zicht op de hoofdzaak versluierd. Weer een maatregel waarbij de voorliggende maatregel (nog) niet is genomen. Het is als een auto kopen en daarna pas kijken of er brandstof te krijgen is. Voorwaarde voor de instelling van de bankensteun is dat er een Europees Bankentoezicht komt.

Je zult zien dat de landen straks gaan bakkeleien over de uitvoering van dat Bankentoezicht. En dat ondertussen de bankensteun al gewoon in werking is en Nederland en Duitsland (en hun banken en over enkele maanden wellicht ook onze pensioenreserves) alvast de onrendabele zuidelijke banken overeind gaan houden. Ze (onze politici) zouden ook daarbij veel meer op culturele verschillen (zie ‘geldboom’ bij het bericht ‘bestaansrecht banken‘) moeten letten.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 30 juni 2012 door in de categorie 2012, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Comments are closed.