Ineens zit hij achter me op de provinciale weg. Hij hangt een beetje scheef in zijn stoel. Zijn rechterhand bovenop het stuur, zijn linkerarm nonchalant leunend op de rand die de overgang maakt van ruit naar portier. Zichtbaar geërgerd past hij zijn snelheid aan. Ik kan ook niet vlotter. De wagen voor me rijdt 70.

Wanneer ongeveer 500 meter voor de verkeerslichten de eenbaansweg verbreed naar drie banen schiet hij langs me. Het is een sprintje naar het rode licht. Om naar links te gaan, sta ik naast hem voorgesorteerd. Ik kijk naar rechts. Stuurs kijkt hij voor zich uit over het stuur van zijn vijftien jaar oude Renault. Het kapotte uitlaatgeluid komt van hem.

Ik schat hem een jaar of 20. Hij houdt zijn rechterhand nog steeds in de twaalf uur stand. Af en toe gaat zijn linkerhand naar zijn mond om een trekje van zijn sigaret te nemen. Langszaam blaast hij de rook uit, terwijl hij zijn hoofd nog iets schuiner in een ‘uit de hoogte stand’ zet.

40 het nieuwe 20

Ik denk aan het artikel dat ik gisteren las in het recente juli/augustus nummer van de Amerikaanse Playboy, ‘How Forty became the new Twenty‘. Niet zozeer het artikel had me aangesproken. Wel het besef dat we inderdaad jeugdiger zijn of in ieder geval anders.

Ik weet nog dat ik zeventien was, geen zestien meer, maar ook nog geen achttien. Mijn neven van halverwege de twintig hoorden bij de vorige generatie. Mijn ooms van rond de veertig leken oude mannen. Kwam dat, zoals nu soms wordt beweerd, omdat hun levensverwachting korter was. Immers nu lees je vaak dat ’50 is het nieuwe 40′ komt omdat onze levensverwachting hoger is, we langer aan sport blijven doen en dergelijke argumenten. En nu is er dan ook ’40 het nieuwe 20’.

Combinatie van factoren

Het zal een combinatie van vele factoren zijn. Daarbij gelden de genoemde argumenten evenzeer als de snelheid waarmee technologische ontwikkelingen gaan, andere kleurrijker mode en dergelijke. Maar het is volgens mij vooral ook anders denken en daardoor anders doen.

We voelen ons vrijer en schamen ons er niet voor als mannen om jongensdingen te doen. Niet uit stoerigheid of midlife-crisis. Maar gewoon vanuit passie, hobby en interesse. Vroeger stopte veel hobbies op een bepaalde leeftijd en zocht je een nieuwe hobby. Tegenwoordig kun je er gewoon mee doorgaan.

Gewoon leuke dingen (blijven) doen

Ik lees bijvoorbeeld serieuze boeken, wat ik overigens ook al deed op jonge leeftijd, maar lees ook stripboeken. Niet ter afwisseling, maar gewoon omdat ik het leuk vind. Maar stripboeken lezen was zoiets dat je op een gegeven moment niet meer deed. De oudere fanaten zochten een excuus in het verzamelen van bijzondere uitgaven. Tegenwoordig mag het niet alleen, we doen het gewoon. Zoals we alles gewoon doen, als we er zin in hebben of het leuk vinden. Als we anderen er maar niet mee tot last zijn…

Ik kijk nog eens naar de jongen naast me bij het verkeerslicht. Stoer neemt hij weer een trek van zijn sigaret. Hij perst nog wat gas in zijn stilstaande auto. Zijn uitlaat ronkt. Wellicht gaat het licht snel op groen. Het duurt even, maar dan blaast hij weg. De twintiger. Ik zie hem gaan en realisseer me dat het verschil zit in attitude, houding  en verleden. Ik ben geen twintig meer. En ook geen nieuwe twintiger.  Ik ben zo oud als ik ben.

NB. Ik kocht de playboy voor het interview met Charlie Sheen, als je het wilt geloven. Leuk commercial hè die van Bavaria?

Zie ook het bericht ‘mediteren op de Thymus‘.