Vandaag kreeg ik een mail van Mark Goedvolk uit Thailand. Het was een artikeltje uit een krant. De tekst blijkt van John Tapene, rector van een school in Nieuw Zeeland. Deze hoofd van het Northland College schreef het twee jaar geleden in de nieuwsbrief van zijn school. Zijn teksten werden inmiddels ook buiten de school gelezen.

Maar het bedoelde artikeltje werd kort daarna door iemand op interenet gezet. Al vrij snel kreeg John Tapene enthousiaste mails van mensen buiten zijn district en nu, twee jaar later, van over de hele wereld. Het is besproken in radioprogramma’s, velen zetten het op Facebook en andere sociale media platforms.

In zijn artikeltje haalt hij een tekst aan van een rechter. Zelf wist John Tapene niet meer welke rechter dat was geweest. Maar enkele mensen gingen op zoek en kwamen er achter dat de oorspronkelijke wijsheid is geschreven door rechter Phillip B. Gilliam uit Denver. Hij publiceerde het op 17 december 1959.  Het verklaart wellicht waarom de tekst wat ouderwets klinkt. Maar volgens velen is het nog steeds actueel, of wellicht actueler dan ooit.

Always we hear the cry from teenagers, ‘What can we do, where can we go?’

My answer is this: Go home, mow the lawn, wash the windows, learn to cook, build a raft, get a job, visit the sick, study your lessons, and after you’ve finished, read a book.

Your town does not owe you recreational facilities and your parents do not owe you fun.

The world does not owe you a living, you owe the world something.

You owe it your time, energy and talent so that no one will be at war, in poverty or sick and lonely again.

In other words, grow up, stop being a cry baby, get out of your dream world and develop a backbone, not a wishbone.

Start behaving like a responsible person.

You are important and you are needed.

It’s too late to sit around and wait for somebody to do something someday.

Someday is now and that somebody is you.

De school van John Tapene ligt inmiddels onder vuur. Niet vanwege zijn advies en artikeltje(s), maar vanwege onveilige gebouwen, slecht financieel beheer en ineffectief bestuur. Eerder al stelde het ministerie vast dat langdurige problemen op de school het onderwijs aan de leerlingen onder steeds grotere druk zet. In mei verscheen een rapport waarin het Ministerie stelt dat het bestuur niet effectief is en “niet langer in staat om een ​​veilige fysieke en emotionele omgeving te bieden voor haar medewerkers en studenten”. Eerder werden ook andere scholen in de omgeving gewaarschuwd en bij één school werd zelfs het volledige bestuur al ontslagen.

Het doet me denken aan Dr. Benjamin Spock, de bekende kinderpsycholoog. Hij schreef vlak na de Tweede Wereldoorlog een boek met advies voor het opvoeden van kinderen. Miljoenen (aanstaande) ouders lazen de boeken van Spock, die volgens eigen zeggen van Nederlandse afkomst was en oorspronkelijke Spaak heette. De goede opvoedkundige boeken ten spijt ging op een gegeven moment het gerucht dat twee van zijn kinderen later zelfmoord pleegden. Pas jaren later bleek het niet om zijn kinderen te gaan, maar om een kleinzoon die al jaren aan schizofrenie leidde.

Wellicht dat de huidige berichtgeving over de school van John Tapene ook genuanceerd moet worden. Anders kan hij bij zichzelf te raden gaan en ‘go home, mow the lawn, wash the windows, learn to cook, build a raft, get a job, visit the sick, study your lessons, and after he’s finished, read a book’