PvdA bashing
De telegraaf en andere media hebben de aanval geopend op Hans Spekman van de PvdA. Hij heeft toen hij wethouder was in Utrecht een financiële regeling getroffen om FC Utrecht overeind te houden. Spekman deed dat omdat hij het sociaal-maatschappelijke belang van de club onderkende, zoals hij het zelf toen formuleerde (lees het persbericht van de Gemeente Utrecht over de lening, uit 2003).
Nu bijna tien jaar later blijkt de constructie waarop het geld is uitgeleend tot een verlies te leiden voor de Gemeente. Om allerlei redenen is bij de uitvoering van de lening gekozen dit via het bouwbedrijf te laten lopen dat het stadion ging verbouwen. Nu dat bouwbedrijf failliet is blijkt die constructie niet gunstig te zijn geweest, of niet handig. Maar dat is, zoals zo vaak, achteraf.
Volgens mij is Hans Spekman één van de meest integere politici in Den Haag, trouw aan zichzelf, zijn ideeën en zijn visie. Wellicht een beetje te veel van de ouderwetse, achterhaalde, socialistische stempel. Maar altijd bereid te luisteren naar argumenten van anderen. En hij neemt deze ook in de daadkracht die hij vervolgens toont.
Het zo vlak voor de verkiezingen ongenuanceerd berichten over de problemen rond FC Utrecht kan alleen worden gezien als PvdA bashing. Afzeiken van een PvdA-lid om daarmee de publieke opinie te bespelen. Natuurlijk is (was) Hans Spekman in zijn functies als wethouder verantwoordelijk voor de lening. Maar het ligt natuurlijk wel wat genuanceerder dan de Telegraaf en anderen het brengen. En bovendien is het bouwbedrijf, Midreth, al in februari failliet gegaan, waarom gewacht …
Ik heb niets met de PvdA, overigens nog minder met de SP. Beiden zie ik als een gevaar voor de toekomst van Nederland, wat de PvdA in de historie van regeringen ook vaak bleek te zijn. Maar de media, en met name de Telegraaf, tonen zich met de berichtgeving over het verlies van de Gemeente en de aanval op Hans Spekman weer van hun goedkoopste kant.
Ik schreef ooit over het universele gevoel van de bevolking. Dat ging weliswaar over Albert Drent, directeur van het Hofnarretje, maar daarin stond ook deze passage:
In de tijd dat Wellink regelmatig op televisie was, hoorde ik elke keer een stemmetje roepen ‘leugenaar’. Toen ik enkele weken later bij een vriend naar het journaal zat te kijken en Wellink in beeld kwam, zei ik ‘intelligente man’ om eens te kijken naar de reactie. Die kwam. Want de vriend zei: ‘wellicht, maar vooral een hypocriete leugenaar’. Daarna bracht ik Wellink vaker ter sprake in gesprekken. Het maakte niet uit met wie ik sprak, bevriende leraar, psycholoog, drukker, garagehouder, taxichauffeur, allemaal hadden ze een reactie van gelijke strekking gericht op zijn leugenachtigheid.
Er is volgens mij een soort collectieve intuïtie, een universeel gevoel van goed en slecht, een samenlevingsgeweten. Spekman is bij het grote publiek vooral bekend geworden door de gebreide truien, die zijn moeder voor hem maakte. Doordat hij deze altijd droeg, ook bij officiële gelegenheden, ontstond bij sommigen wellicht het beeld van een eigenwijze man die overdreven principieel in een imago wil blijven hangen. Maar zou ik het rijtje weer afgaan, zoals bij Wellink, dan denk ik dat de meeste mensen ook van mening zijn dat Hans Spekman vooral een integer, sociaal bewogen en daadkrachtig politicus is.
Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.