Twee weken geleden zag ik de film War Horse. Een onderhoudende film van Steven Spielberg naar een kinderboek van Michael Morpurgo.

War Horse – het verhaal

War Horse vertelt het verhaal van een jongen die een veulen ziet. Kort daarna krijgt hij het paard in bezit als zijn vader het koopt, zonder te weten dat zijn zoon zoveel bewondering had voor het dier. De jongen leert het paard op het veld werken, waar het eigenlijk niet voor bedoeld is.

Dan breekt WO I uit. Het paard wordt verkocht aan een Engelse officier, waarna het verdere leven van het paard wordt gevolgd. De film wordt een aaneenrijging van ontroerende, spectaculaire en andere extreme, maar functionele beelden.

Eind goed, al goed

Aan het eind van de film War Horse is het cirkeltje weer rond. De jongen is ook opgeroepen voor het leger en komt het paard jaren later weer tegen. Bij de laatste scène loopt hij tegen een ondergaande zon naar zijn ouderlijk huis. Daar staan zijn ouders op hem te wachten. Een eind dus zoals je dat van Spielberg mag verwachten en waarbij menig bioscoopbezoekster een traantje weg pinkt.

Vergeten paarden

Morpurgo schreef zijn boek na het horen van de verhalen over de verschrikkingen van de Grote Oorlog. Hij was vooral geraakt door de vele levens die het had gekost, van zowel mensen als paarden. Er gingen meer dan een miljoen Britse paarden richting Duitsland in WO I. Er kwamen er slechts rond de 60.000 terug.

Van de mannen die meevochten stierven er 900.000,  dat was bijna 15% van de meevechtende mannen en ruim 2% van de Britse bevolking. De vele verhalen van oud-strijders vertaalde Morpurgo naar een verhaal over een paard en zijn eigenaren.

Visueel verhaal

Voor zijn film moest Spielberg een visueel verhaal hebben. Hij daarom meer geleund op het toneelstuk dat werd gemaakt van het boek, dan op het boek zelf. Toch zitten er in de film prachtige onuitgesproken boodschappen die Morpurgo in het boek legde en die hij hoorde van de veteranen.

Zoals de hoop en kracht die de mannen in oorlog haalden uit de moed van hun paarden in de hevige strijd. Hoop en kracht die nodig was in de modderige loopgraven, met explosies rondom, tijdens de wind en regen en omgeven door vele dode kameraden en paarden. Bij dat alles gaven de paarden nooit op.

Expandables 2

De film War Horse is een aanrader. De film die ik gisteren zag, Expandables 2, was daarentegen teleurstellend. Daar had ik na de onderhoudende eerste Expandables veel meer van verwacht. Het kreeg nota bene vier sterren in het AD.

Maar wat een tegenvaller. Nauwelijks een verhaallijn, extreem veel actie en verder een theekransje van oude actiehelden. Het verhaalritme van de film is identiek aan de eerste, zoals het rijmschema van een gedicht.

Maar waar de stille passage in Expandables 1, de filosofische terugblik van Mickey Rourke, een onderhoudend intermezzo was, is het in de vervolgfilm een langdradige onderbreking. Jammer overigens dat Rourke ontbreekt in de film.

Expandables 2 viel mij dus tegen. De actie en effecten in de film zijn niet bijzonder. Wat een verschil met War Horse. Daarin zijn prachtig gefilmde spectaculaire actiemomenten te zien, terwijl dat juist geen actiefilm is. Bijzonder hoe het paard in paniek bijvoorbeeld tussen twee linies terecht komt en door talrijke prikkeldraadbarrières loopt. Dramatisch, emotioneel, maar ook filmisch een bijzonder knappe prestatie.