Vanochtend vertelde een Engelse vriendin dat ze een bikini had gekocht voor haar man. Ik keek haar verbaasd aan. Elke Nederlandse vrouw zou ongetwijfeld mijn verbaasde blik hebben begrepen, maar Sue niet. Haar reactie was de herhaling ‘Ja, ik heb zojuist een bikini gekocht voor John, bij de Bijenkorf’. Ik kon een licht spottende glimlach niet onderdrukken. ‘Ok’, zei ik ‘John is wat steviger geworden, maar om …’. Aan de oogopslag van Sue zag ik dat ik mijn zin beter niet kon afmaken. Mijn mededeling dat zo’n zwemslip met bovenstukje wat overdreven is, zou ze niet accepteren. Dus vervolgde ik snel met ‘Goh, mag ik hem eens zien?’

Ze haalde het pakje uit haar tas en ontvouwde voorzichtig de cadeauverpakking. Het werd me duidelijk dat ze de opmerking vooral had gemaakt om de bikini door mij te laten beoordelen voor ze het aan John zou geven. Uit de verpakking kwam een strak zwembroekje tevoorschijn. Twijfelend of ik haar wellicht verkeerd had verstaan nam ik het Speedo-broekje van haar aan. Het deed me denken aan de tijd dat ik, jaren geleden, wedstrijden zwom en elke ochtend en namiddag trainde. Maar nu, op de leeftijd van John en mij, kies ik voor een zwemshorts. Zo’n Speedo-broekje zal ik nog wel passen, maar het gespierde driehoekige bovenlijf dat ik toendertijd had door het zwemmen, is inmiddels behoorlijk uitgezakt.

‘Wat vind je van deze bikini’, vroeg Sue terwijl ik op het labeltje las dat het een Speedo Solar 1 Swimbriefs-broekje was. Onwillekeurig dacht ik aan de anekdote van de man die van zijn vrouw twee stropdassen kreeg, een rode en een blauwe. Toen hij de volgende ochtend de rode stropdas om had, vroeg zijn vrouw ‘vind je de blauwe niet mooi?’ Waarbij de clou natuurlijk is dat ze hetzelfde over de rode had gevraagd, als hij de blauwe stropdas had gedragen.

Wat gaat er door Sue heen probeerde ik razendsnel te bedenken. Welke vrouw koopt zo’n broekje voor haar man. John, een man met een bierbuikje, lovehandles en vetweefselborsten die ik schat op minimaal cup B. En natuurlijk realiseerde ik me ook dat ze werkelijk bikini had gezegd.  Ik besloot een rechtstreeks antwoord te geven op haar vraag met ‘ja geweldig, goede kleur ook’, en later toch eens op te zoeken hoe ze zich zo kon vergissen.

Twee uur later was ik in de gelegenheid de computer er bij te pakken en te googlen op ‘bikini’. Daar stond het in de wiki, ‘In het Engels wordt een strakzittende zwembroek voor mannen ook bikini genoemd’. Interessant ook dat het genoemd is naar het eiland Bikini, een onbewoond atol in de Grote Oceaan. Er waren ooit atoomproeven gedaan door de Verenigde Staten en ook het zwemsetje zou volgens de bedenker Louis Béard ‘inslaan als een bom’. Ik dacht aan John en zijn bikini, ook bij hem zou het cadeau ongetwijfeld inslaan als een bom.