Bram Moszkowicz

Ik heb niets met Bram Moszkowicz. Ik weet niet wat het is, maar bij sommige mensen heb je dat nu eenmaal. Als ik voor mezelf probeer te achterhalen wat het is dan denk ik, ‘mogelijk dat lijzige, ingetogen toontje’. Sommigen zullen dat wellicht Limburgs noemen. Maar het kan ook iets intuïtiefs zijn; Dat ik voel dat er iets niet klopt aan de man zonder dat ik kan aangeven wat dat is. Nogmaals, dat heb je nu eenmaal bij sommige mensen (zie ook: Vreemd geklede komediant).

Maar gisteren heb ik van Bram Moszkowicz genoten toen hij bij Pauw & Witteman zijn verhaal deed. Hij was duidelijk licht nerveus, de gebeurtenissen van die dag hadden hem niet onberoerd gelaten. Maar hij bleef zichzelf. Ook toen Witteman hem op de verkeerde momenten onderbrak. Daarin toonde zich gisteren het verschil in intelligentie tussen Moszkowicz en het pronkstuk van de Vara. Witteman is geen onsympathieke man lijkt me, maar gisteren bleek duidelijk dat hij al lang weg had moeten zijn van tv.

Over de inhoud van de uitzending zal her en der genoeg worden gezegd. Die inhoud is echter helemaal niet interessant, want de zaak is te complex om in zo’n kort bestek, als de twintig minuten van Pauw & Witteman, te bespreken. Helemaal als je een gastheer hebt die de draad van het betoog niet kan volgen en dat combineert met het idee dat hij, als gastheer, om de zoveel tijd zijn stem moet laten horen.

Twee dingen die me wel interesseren rond de zaak Moszkowicz zijn:
– hoe moet een advocaat omgaan met in een enveloppe ontvangen geld
– wat voor smerig spel speelt er binnen de rechtelijke macht

De enveloppe

Ik kan me voorstellen dat een advocaat die werkt voor een klant, die zijn geld verdiend met criminele activteiten, kan verwachten dat de betaling gedeeltelijk plaatsvindt in contanten met een dubieuze achtergrond. En dat er dus een factuur uitgaat voor een bedrag dat wit kan worden betaald en dat er een enveloppe wordt overhandigd voor het resterende bedrag. Dat de ‘criminele’ verdachte met zijn illegale geld mogelijk ooit tegen de lamp loopt is een zaak van de fiscus, niet van de advocaat. Maar deze advocaat moet, als goed burger, natuurlijk wel belasing betalen over zijn inkomsten. Ook al ontvangt hij die in een enveloppe.

Je zou denken dat de orde van advocaten, in overleg met de fiscus, een procedure heeft vastgelegd hoe er met de enveloppe moet worden omgegaan. Zodanig dat de advocaat zich aan zijn geheimhoudingsplicht naar zijn klant kan houden. Zo’n procedure is er dan niet omdat Bram Moszkowicz enveloppen ter betaling ontvangt, maar omdat veel meer advocaten met deze wijze van betaling te maken hebben. De gewenste procedure zou er een moeten zijn tussen de individuele advocaat en de fiscus. De orde zou er niet bij betrokken moeten zijn, dan slechts wanneer het belang van waar de orde voor staat wordt geschaad.

Dat Moszkowicz inkomsten heeft verzwegen is niet netjes, maar ook niet ongebruikelijk. Iedereen weet, zeker als je tegen het criminele circuit aanleunt zoals Moszkovicz, dat je met de fiscus beter kunt dealen als je wordt gepakt. In dat geval betaal je slechts een fractie van de belasting en boete die je zou betalen wanneer je netjes aangifte zou hebben gedaan. Er zijn voorbeelden te over van criminelen die honderden miljoenen verdienden en in plaats van het normale percentage  belasting te betalen, hun zaak schikten met de betaling van slecht enkele miljoenen. Overigens was dat, in mijn ogen, het begin van de verloedering van de rechtstaat. En dat brengt me bij punt twee, het mogeljk smerige spel binnen de rechtelijke macht.

Smerig spel

Elk onderdeel van een systeem is een afspiegeling van het gehele systeem. Als bij banken, zorginstellingen en allerlei andere instanties en personen zelfverrijking, corruptie en andere wantoestanden plaatsvinden, moeten we niet zo naief zijn te denken dat de rechtelijke macht daar buiten staat. Alsof de mensheid zich in tweeën heeft gesplitst en de ‘goeden’ bij de rechtelijke macht terecht zijn gekomen. Bij min of meer gesloten gemeenschappen, zoals de rechterlijke macht, komt daarbij dat ze extra gevoelig zijn voor machtspelen, intriges en dergelijke.

Ik denk dan ook dat er andere zaken spelen dan in de uitspraak van de tuchtrechter naar voren komen. Zoals de moord op Frans Ferdinand bij de eerste wereldoorlog de aanleiding was, en de oorzaak veel complexer lag, zo lijkt ook hier de broedermoord van collega-advocaten op Moszkowicz de aanleiding, die zal leiden tot iets waarvan we de oorzaak kunnen vermoeden en het gevolg moeten afwachten. Mogelijk is het de opening van een beerput van gecorrumpeerde macht, machtspelen en een scheefgegroeid rechtssysteem.

Wat daarbij echter hoopvol stemt is dat al enige tijd overal bewegingen en tegenbewegingen plaatsvinden. Dat leidt in ieder geval tot verandering. Alleen is nog niet te voorspelen, zeker niet door een leek als ik, of dat positief of negatief uitwerkt voor het rechtssysteem. Wellicht zijn de krachten die Moszkowicz en veel van zijn collega’s de afgelopen periode, soms op zeer discutabele gronden, schrapten van het tableau of schorsten, bezig met een grote schoonmaak. Maar evengoed kunnen die krachten bezig zijn met het verder uithollen van ons rechtssysteem, ter verbetering van de eigen positie of in het najagen van een idee fixe over een betere wereld.

 

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 31 oktober 2012 door in de categorie 2012, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Comments are closed.