- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

Zorgen over de zorgkosten

De afgelopen dagen, en waarschijnlijk de komende weken, stonden in het teken van de zorgkosten en de inkomensafhankelijke zorgpremie. In mijn vriendenkring, een gemeleerd gezelschap van alles tussen PVV en SP, en met hoge en lage inkomens, is het hét onderwerp van gesprek. Niet alleen bij de VVD-vrienden hoor ik de verontwaardiging zoals die wordt beschreven en geuit in de media.

Politieke voorkeur lijkt daarbij niet mee te spelen. Vrienden die PvdA stemmen zijn net zo verontwaardigd. Ik denk dat, als politici het hebben over hun leden en achterban, ze dat kleine clubje fanatici noemen die het nodig vinden verbonden te zijn aan een politieke partij. Het gaat in ieder geval niet over de man op straat. Toch zijn de leden hun wereldbeeld, zou je haast denken als je in het AD het interview met Hans Spekman leest.

Geen van mijn vrienden heeft problemen met extra betalingen en/of afdrachten van een deel van hun inkomen. Mits dit bijdraagt aan het verbeteren van de staatskaspositie, oplossen van misstanden of uitvoeren van hervormingen die het leven van iedereen leuker maken en ons uit de crisis halen. Maar een inkomensafhankelijke zorgpremie zoals die nu op tafel ligt doet dat niet, lijkt het.

Het lijkt een rare socialistische maatregel die geen enkel doel dient dan als paradepaardje van de socialisten te dienen. En dat is het wat kwaad bloed zet, waaraan men zich ergert en wat verdergaande gevolgen heeft. Gevolgen die we nu nog niet kunnen overzien.

Sodariteitsprincipe?

De inkomensafhankelijke zorgpremie maakt de verschillen tussen inkomens juist groter. Niet in cijfers, maar in beleving. En dat is veel kwalijker. De gezellige buurman met een uitkering is niet meer die gezellige man waarmee je een biertje drinkt bij het gezamenlijk kijken naar voetbal, maar wordt een asociale profiteur nu er zo ongenuanceerd in je portemonnee wordt gegrepen. Met de nadruk op ongenuanceerd.

Waarom moet die buurman of -vrouw die niet werkt, een uitkering heeft, huur- en zorgtoeslag en andere ondersteuning krijgt, nu ook weer bevoordeeld worden ten koste van mensen die werken, daarmee wellicht meer of veel meer geld verdienen, maar daarmee het sociale systeem financieren.

Ook hoor ik als klacht dat er geen enkele prikkel gaat naar de buurman om gezonder te leven, terwijl hij met zijn lage inkomen het vaakst bij de dokter zit. Want dat is toch het stereotype, of is het meer dan een stereotype en raakt het de werkelijkheid, de uitkeringstrekker en man met laat inkomen, die aan alle kanten profiteert van sociale potjes, met het gekregen of verdiende geld bier en chips koopt en dat nuttigt terwijl hij op de bank voor de televisie hangt. En bij het onderwerp ‘gezonder leven’ roept dat hij/zij het met de uitkering of zijn inkomen niet kan betalen, terwijl de zon gratis opkomt en een wandeling ook weinig hoeft te kosten.

Inkomensafhankelijke zorgpremie

Overal hoor je nu ergernis over de enorme bedragen die iemand extra moet gaan betalen. Van een arts hoorde ik dat hij 550 euro per maand meer moet gaan betalen. Daaruit blijkt dat de maatregel slecht in de openbaarheid is gebracht en wellicht te snel. Want het maximum bedrag dat iemand gaat betalen is 385 per maand, de premie die nu wordt betaald vervalt of is een stuk lager en dergelijke.

Wat ook niet of slecht is gecommuniceerd is de wijze waarop de zorg wordt aangepakt en wat de relatie is met de inkomensafhankelijke zorgpremie. Er zijn plannen in het regeerakkoord om de zorg te veranderen, waarmee wordt beoogd deze te verbeteren. Hoe je daar ook over denkt wanneer de plannen duidelijk naar buiten worden gebracht, het nuanceert de premiemaatregel doordat de verhoogde premie voor ‘rijken’ in een breder kader wordt gebracht.

Maatschappelijke gevolgen

Enkele relaties die de afgelopen periode bezig waren hun werk af te bouwen zijn door de crisis eerder gestopt, omdat ze zagen dat doorwerken hen niets meer bracht. Daar waren ook ondernemers bij die vanwege omzetderving inteerde op hun privé-vermogen en pensioenreservering. De afgelopen week hoorde ik vrienden zeggen ‘ik ga drie dagen werken. Dat verlaagt weliswaar mijn inkomen, maar ik houd netto meer over’.