- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

Woody Allen notities

woody allen notities

Ik schreef al eens dat ik een brede muzieksmaak heb. Dat geldt ook voor films. Een actie niemendalletje met Steven Segal vind ik op zijn tijd net zo leuk als een film met mooie fotografie (camerastandpunten), acteerwerk en/of een bijzonder verhaal, zoals ‘The Ciderhouse rules’. En ik houd van veel wat daar in genre tussenin zit. Dus heb ik ook alle films van Woody Allen gezien en was ik altijd een fan, ook toen mijn vrienden zeiden dat er dan wellicht een steekje bij me los was.

Woody Allen boeken

In die tijd, begin jaren 80, las ik ook zijn twee boeken, ‘Bijverschijnselen’ en ‘Ja, maar kan een stoommachine dat ook’. Die boeken lagen qua brillantie in lijn met mijn andere favoriete leesvoer uit die tijd, Rudy Kousbroek (met name de Anathema’s), Gerrit Krol (m.n. de essays), Dick Hillenius (m.n. de Arbeiderspers uitgaven) en andere essayisten. woody allen notities

De films van Woody Allen zijn heel divers. Na een film met absurde humor komt gewoon weer een serieuze relatiefilm. De enige rode draad is de persoon Woody Allen die duidelijk aanwezig of voelbaar is. Vorig jaar heb ik een groot deel van zijn films nog een keer bekeken. Sommigen vond ik daarbij minder dan ik ze me herinnerde, andere juist beter.woody allen notities

Woody Allen documentaire

Natuurlijk heb ik de onlangs uitgebrachte documentaire ‘Woody Allen. a documentary‘ gezien. Regisseur Robert Weide volgt daarin de loopbaan van Allen. Hij gaat van jong jochie die al op school begon comedy te schrijven voor sterren van toen, tot de gevierde regisseur die elk jaar een film maakt. En pas onlangs zijn eerste zogenaamde boxoffice hit scoorde met Midnight in Paris.

De documentaire bevat meerdere leuke en/of opvallende scenes. Bijzonder vond ik de wijze waarop Allen acteurs uitnodigt voor zijn films. Hij belt ze zelf of ze interesse hebben, stuurt het script met een leestijdsclausule en zet iemand voor de deur terwijl ze het lezen.woody allen notities

Woody Allen notities

De scene waarin hij vertelt over zijn notitiesysteem vond ik ook bijzonder, zie hieronder. Je kunt je afvragen of het waar is. Er zijn immers veel sterren die bepaalde methoden en verhalen slechts voor PR-doeleinden hebben. Ze schetsen een mooie levenswijze voor de massamedia, terwijl ze in werkelijkheid dingen anders doen.

Denk aan de schrijvers die zeggen nog steeds hun boeken te typen op hun oude typemachine, zoals Allen. Terwijl ze allang een computer hebben. Of hun boeken op een andere manier schrijven (inspreken in dictafoon en assistent het laten uittypen, bijvoorbeeld). De scene over zijn typemachine, waar hij al ruim 30 jaar op werkt is overigens ook bekijkenswaardig.woody allen notities

Losse blaadjes

Of het nu wel of niet zijn hoofdsysteem is, ik vond het bijzonder. Zelf gebruik ik meerdere systemen afhankelijk van het soort informatie en hoe/waar ik het denk te kunnen gebruiken. Zo’n losse blaadjessysteem gebruik ik op dezelfde manier voor losse notities. Om de zoveel tijd scan ik ze en bewaar ze digitaal. Voorheen maakte ik ook aantekeningen uit tijdschriften. Maar daarvoor gebruik ik tegenwoordig wat ik noem het ‘iphone aantekenboekje‘.

In het bericht ‘marketingonzin‘ staat dat creativiteit en begrip niet alleen een zaak zijn van talent, intelligentie en intuïtie. Maar dat deze drie ‘eigenschappen’ moeten worden gevoed door informatie te verzamelen, te combineren en te doorzien. Het random door je aantekeningen bladeren is daarbij een verfrissende methode, omdat de combinatie steeds anders wordt gelegd. De losse blaadjes methode is daarvoor heel geschikt. Helemaal omdat het je eigen aantekeningen zijn, waarbij rondom de aantekeningen soms een hele denkwereld kan worden herinnerd.

Random ideeën

Bij random door de ideeën en oplossingen van anderen bladeren is die extra denkwereld niet aanwezig en dat kan ook verfrissend zijn. In de reclame werkten we met wat ik noemde inspirerende bladerboeken. Dat waren dikke boeken met bijvoorbeeld de winnende campagnes van eerdere jaren. Ook vond ik de ‘asscociatieve methode’ van Edward de Bono altijd handig. Die werd uitgevoerd met een set fotokaarten waarmee je associeert of deduceert.

Wat Allen met zijn notities heeft gemaakt van ‘To Rome with Love’, zijn laatste film, weet ik nog niet. Inmiddels is hij alweer bezig met de film voor 2013, die nog geen titel heeft maar waarvan wel bekend is dat Cate Blanchett, Alec Baldwin en Peter Sarsgaard er in meedoen. Ongetwijfeld na het teken van de leestijdclausule van het script.

Clips zijn te zien bij PBC (public broadcasting service)