De zwager van één van mijn beste vriendinnen is directeur van een bank in Luxemburg. Deze bank is van de familie Rothschild. De zwager krijgt daardoor regelmatig vele dozen Rothschild wijn. Hij beseft dat hij nooit het drinktempo zal bereiken dat met de toename van zijn wijnvoorraad in balans blijft. Daarom krijgt de vriendin bij familiebezoek altijd een aantal flessen of dozen. En daar profiteer ik dan van mee. Want alleen drinken, dat doen we niet in onze kringen.

Rothschild wijnen

Dus wordt er regelmatig een flesje Rothschild wijn opengetrokken als ik bij de vriendin ben. We zijn er inmiddels beiden achter dat Rothschild vooral de naam heeft. We hebben hele dure wijnen gedronken met het beroemde etiket, maar ook goedkopere. Soms was het smaakverschil overduidelijk, maar soms keken we elkaar aan met een blik van ‘een goeie Aldi-wijn zou nu mijn voorkeur hebben boven deze Rothschild wijn’.

Uit de verhalen van de vriendin maak ik op dat de zwager nauwelijks verstand heeft van wijn of  geen interesse. Hij is vooral een liefhebber van het drinken. Maar zelfs het determineren van de ingrediënten is daarbij niet aan hem besteed. Dat hij ook niet weet wat hij weggeeft, daar waren we al snel achter. Kijkend in de meegebrachte doos staat een uitzonderlijk jaar van het Chateau Mouton Rothschild gebroederlijk naast een minder goed beoordeelde Rupert & Rothschild Vignerons of een Chateau Lafite Rothschild.

Lekker wijn drinken

Het gebrek aan wijnkennis van de zwager en de kwaliteitsverschillen maken ons niet uit. We beleven, naast het drinken, vooral lol aan het ontdekken van een wijn. De vriendin is daarbij enigszins in het nadeel. Want voor mij begint het al met de verrassing van haar keuze. Zij heeft dan al wat informatie verzameld en weet prijs en enkele details, die voor mij onbekend zijn.

Om haar verjaardag te vieren trok ze een ‘bijzondere wijnjaar’ op, zei ze een keer. Maar die wijn vond ik niet, wat ik er na haar introductie van had verwacht. Ze had me in de maling genomen met een voordelige Lafite van een slecht jaar. Voor de afwisseling, zei ze, schonk ze een andere keer een Chileen zonder me het etiket te laten zien. Deze buitengewoon lekkere, fruitige wijn roemde ik met de woorden ‘weg met de Rothschilds’, leve de Chileen’. Maar de chileense wijn bleek ook een Rothschild te zijn, van het huis Escudo Rojo dat volledig eigendom is van de Rothschilds.

Wijninkoper

Hoe kom ik er nu bij over mijn Rothschild-ervaring te berichten? Gisteren sprak ik Marc Hundeshagen, de uitbater/verkoper van Wijnhandel Den Toom in Rotterdam. In dat gesprek met Marc vertelde hij over de mooie Rupert & Rothschild die hij een dag eerder uit Zuid-Afrika had binnengekregen. Ik dronk al regelmatig een Rupert & Rothschild wijn. Geboeid  luisterde ik dan ook naar het interessante verhaal dat Marc vertelde. Dat ging over de Hugenoten waarmee de uitgebreide geschiedenis van deze wijn begint.

Marc verkoopt in Den Toom overigens meer prachtige wijnen. Bij de meeste kan hij ook prachtige verhalen vertellen. Niet alleen over de wijn, maar ook anekdotisch over voorvallen uit de geschiedenis of uit eigen ervaring. Achter in de winkel, die er uitziet als een wijnkelder, is namelijk een verhoging waar een grote stamtafel staat.

Daar schuift regelmatig de riche en nouveau riche van Rotterdam aan. Ze hebben allemaal hun wijnvoorkeur en laten hun dozen met wijn van tevoren klaarzetten. Maar die gaan mee naar huis. Aan de tafel proeven ze nieuwe wijn ontdekkingen van Marc en praten bij over Rotterdam, Feyenoord en de crisis.

Bijzondere wijnen met een verhaal

Regelmatig schenkt Marc aan zijn stamtafel een bijzondere wijn. Niet alleen vanwege de smaak, maar ook om het verhaal. Marc heeft een technische achtergrond, volgens mij is hij zelfs oorspronkelijk TH-ingenieur. Hij beoordeelt alles rondom wijn met de feitelijkheidnastreving van de exacte wetenschapper. Die kennis mengt hij met de ‘carpe diem’ die hoort bij wijn drinken. Met andere woorden, hij is kritisch naar de waarheid, maar begrijpt de mythevorming rondom wijn.

In dat verband herinner ik me nog goed het verhaal rond ‘de lievelingswijn van Prins Bernhard’. Het is een label waarmee veel wijnverkopers schermen om zelfs de meest inferieure wijnen aan te prijzen. Maar Marc trok die wijn open, waarvan maar een paar doosjes per jaar in Nederland verkrijgbaar zijn ontdekte ik toen ik het later nazocht. Het was een fantastische wijn met een fruitig boeket en een heerlijk zachte afdronk.

Het verhaal van Marc bij de wijn van Prins Bernhard houd ik voor mezelf. Evenals die over de favoriete wijn van Ruud Lubbers en nog enkele andere prominente Rotterdammers.

Lees ook de berichten ‘Wijn in het verleden‘ of ‘de waarheid over rode wijn‘